Jean-Pascal Salomez

KKK

Triptiek Doornik

Onderweg naar overal

De oude Leie

Verhaal in foto’s

Tynecot

Sunflower

De Schrijver

Kunstkerk Bossuit

Spreken Vogel

Zonnebeke

Gent nog een keer

Chaos

Wood abstraction

Distortions

Ghost warrior

Maks / Donovan

Tree

Vuur

Ephro

Flowers

Masks

Things

Trains

Architecture

Gotcha

Brussel

De Wanorde Van Mijn Ziel

Dit gedicht verkent de thema’s van individualiteit, rebellie en de onrustige zoektocht naar vrijheid. Vanuit een anarchistische blik breekt het met traditionele structuren en verwachtingen. De spreker staat als een eenzame, vastberaden stem in de duisternis, een kracht die zich niet laat binden door regels, macht, of maatschappelijke normen. Met ironie en trots, worden symbolen zoals de “goedemorgenboom” en het “Vlaamsche vlakke land” tot beelden van verzet en spot, terwijl de spreker onverschrokken zijn eigen weg zoekt. Hier wordt liefde niet gezien als bezit, maar als een wilde, vrije kracht die niet geketend kan worden.

Ook de relatie tot anderen, zoals “de kinderen van de nacht,” wordt benadrukt als een band van aanwezigheid en kracht, zonder de conventionele verwachting van nabijheid of afhankelijkheid. Het gedicht suggereert dat ware verbondenheid niet hoeft te bestaan binnen traditionele kaders; in plaats daarvan worden kracht en steun op een subtiele, eigenzinnige manier geuit. De boodschap verwerpt het idee van “perfectie” en “pracht” als doelen in het leven en benadrukt in plaats daarvan de waarde van onafhankelijkheid en zelfontplooiing.

Met een vlaag van mysterie en melancholie roept het gedicht op tot een anarchistisch bestaan, een leven waarin de spreker zich niet vastklampt aan vastomlijnde idealen, maar vrijuit beweegt door chaos en wanorde, als een vonk in de duisternis. Het is een lofzang op een persoonlijke vrijheid, een uitdaging aan elk conventioneel pad, en een ode aan de kracht van zelfgekozen wegen en ongebaande paden.

Lees Meer

Mijmeringen over Vrije Wil, Anarchie, en de Flurk als Wetenschappelijke Spiegel

In de chaos van onze wereld, vertegenwoordigt de Flurk een anarchistische figuur die ons uitdaagt om na te denken over de spanning tussen vrije wil en determinisme. De Flurk weigert zich te onderwerpen aan opgelegde autoriteit en belichaamt de vrijheid die voortkomt uit een radicale ontkenning van dwang. Terwijl moderne neurobiologische studies suggereren dat veel van ons gedrag door onbewuste processen wordt gestuurd, roept de Flurk ons op om de paradox van verantwoordelijkheid te overwegen in een wereld die vaak door systemen en structuren wordt beheerst.

De ideeën van anarchisten als Kropotkin en Bakunin worden besproken, die pleiten voor decentralisatie en samenwerking in plaats van hiërarchische controle. Bakunin bekritiseert de staat als een onderdrukkende entiteit en stelt dat de arbeidersklasse de sleutel tot revolutie is. Kropotkin benadrukt de waarde van wederzijdse hulp en samenwerking in een vrije samenleving.

Het artikel betoogt dat ware wetenschappelijke vooruitgang ligt in het omarmen van het onvoorspelbare en lokale, net zoals de Flurk zijn eigen weg vindt in de chaos. De toekomst ligt niet in meer controle, maar in het loslaten van die drang naar controle. De Flurk is geen dwaas, maar een wijze anarchist die ons herinnert dat vrijheid mogelijk is door de structuren die ons beperken te verwerpen. De oproep tot actie is duidelijk: omarm de chaos en werk samen voor een rechtvaardigere wereld.

Lees Meer

Vrije Wil en Kwaad: De Extatische Chaostheorie

In het eerste artikel wordt de relatie tussen vrije wil en kwaad verkend vanuit filosofisch, theologisch en dadaïstisch perspectief. Traditioneel beargumenteren filosofen dat vrije wil pas volledig bestaat als er ruimte is voor het kwaad; zonder de keuze tussen goed en kwaad zou er geen echte vrijheid zijn. Deze gedachten worden gedeconstrueerd en opnieuw opgebouwd door een absurde, dadaïstische lens, waarin vrije wil en kwaad worden gepresenteerd als surrealistische elementen van de menselijke ervaring.

Vrije wil wordt vergeleken met een chaotische, fantasierijke kracht: een flamingo op rolschaatsen, balancerend tussen het onmogelijke en het absurde. Kwaad, daarentegen, is een speels, vreemd figuur – een citroen die zich voordoet als stoel, een schaduw die zich verbindt met de vrije wil. Deze absurditeit symboliseert de ongrijpbare aard van het kwaad en de morele keuzes die de mens voortdurend maakt.

Daarnaast wordt een anekdote verteld waarin een dorp, dat eeuwenlang in vrede leefde, door het kwaad wordt bezocht. De inwoners worden voor het eerst geconfronteerd met de realiteit van morele keuzes en het kwaad dat zich in hun eigen harten verbergt.

Het geheel kent ook een liederlijk gedicht dat de vrije wil bezingt als een machtig, grillig en ongrijpbaar fenomeen, terwijl het kwaad zich als een schaduw blijft bewegen in de marge van de menselijke keuzes. Vrije wil en kwaad worden gepresenteerd als onafscheidelijke danspartners in de complexe symfonie van het menselijk bestaan.

Lees Meer

Geraag Langs de Waterkant

Het filosofische debat over vrije wil en de noodzaak van kwaad is al eeuwenlang een centraal onderwerp in zowel de filosofie als de theologie. Het kernidee is dat echte keuzevrijheid alleen mogelijk is als individuen in staat zijn om zowel goed als kwaad te kiezen. Dit maakt morele verantwoordelijkheid mogelijk, aangezien moraliteit veronderstelt dat mensen bewust kunnen kiezen tussen tegengestelde opties.

Voorstanders van dit standpunt, zoals Augustinus en Thomas van Aquino, stellen dat zonder de mogelijkheid om kwaad te doen, er geen ware vrije wil bestaat. Het overwinnen van verleidingen en het weerstaan van kwaad wordt ook gezien als essentieel voor morele groei en de ontwikkeling van deugd.

In de theologie wordt dit argument vaak gebruikt om de aanwezigheid van kwaad in een door God geschapen wereld te verklaren. Het bestaan van vrije wil, inclusief de keuze om kwaad te doen, wordt gezien als noodzakelijk om ware liefde en goedheid te laten ontstaan.

Critici van dit standpunt, zoals John Stuart Mill en David Hume, wijzen echter op het bestaan van excessief kwaad, zoals genocide en natuurrampen, die moeilijk te verzoenen zijn met dit argument. Sommigen, zoals compatibilisten, betogen dat vrije wil ook zonder de noodzaak van kwaad kan bestaan, zolang mensen bewuste en betekenisvolle keuzes maken.

Het debat blijft een complex en intrigerend filosofisch vraagstuk, dat fundamentele aspecten van moraliteit, verantwoordelijkheid en de menselijke conditie raakt.

Lees Meer

Flurkastisch Epos van de Dolle Neus

Het verhaal van Flurk, de “Flurk der Flurken”, is een anarchistisch avontuur dat de absurditeit van de democratie en de maatschappij aan de kaak stelt. Flurk is een iconoclast met een snor als vlag en een neus die hij symbolisch gebruikt om de controle en macht van de samenleving te ontwrichten. Zijn missie, genaamd “De Grote Neuzentrek”, is een daad van verzet tegen de illusie van democratie, waarin mensen denken dat ze vrij zijn door te stemmen en de wetten te volgen. Voor Flurk is democratie niets meer dan een ketting die de mensheid gevangen houdt, met de macht in handen van een onzichtbare elite.

Flurk’s anarchistische filosofie draait om het doorbreken van deze illusies en het terugnemen van de individuele vrijheid door chaos en orde los te laten. Terwijl hij door de wereld trekt en neus na neus trekt, beseft hij dat hij zelf de belichaming van de chaos is. De werkelijke revolutie is niet het overwinnen van de orde, maar het omarmen van de waanzin die inherent is aan het bestaan.

Het verhaal eindigt met een dadaïstisch lied waarin Flurk’s anarchistische boodschap bezongen wordt: de vrijheid ligt in het vernietigen van de structuren die ons beperken, niet in het kiezen van leiders. In een wereld zonder regels, zonder democratie, vindt hij de ware vrijheid in anarchie en chaos.

Lees Meer

Zunnebeke: Gedicht van Slyk en Dada

Het gedicht is een evocatieve reflectie op de gruwelen van oorlog, specifiek gericht op de Eerste Wereldoorlog en de beruchte Slag bij Passendale, die plaatsvond in de regio Zonnebeke, België. Het gedicht mengt surrealistische en dadaïstische elementen om de chaos, het lijden en de verwoesting van de oorlog weer te geven.

De eerste strofen beschrijven het landschap van Zonnebeke, waar modder, bloed en poppies symbool staan voor de tragische schoonheid van een plek getekend door geweld. De schaduwen van Zonnebeke dansen over velden van rusteloze herinnering, wat de blijvende impact van de oorlog op de geest van de overlevenden benadrukt.

De introductie van dadaïstische elementen, zoals gaswolken en soldaten met maskers, schetst een surrealistisch beeld van de oorlog als een groteske voorstelling. Dit wordt versterkt door beelden van klinkers die schreeuwen naar de maan en klokken die huilen in ruïnes, wat de waanzin en de surrealiteit van het conflict benadrukt.

De referenties aan Passendale en poppies (klaprozen) roepen de herinnering op aan de talloze soldaten die stierven in de modderige slagvelden, met de rode bloemen als symbolen van zowel bloedvergieten als hoop op herstel. De beelden van een wereld waarin het leven langzaam zijn kleur herwint, suggereren een moeizaam proces van wederopbouw en verzoening.

De dadaïstische invloeden komen opnieuw naar voren in de beschrijvingen van de chaos, de dans van niet-zijn en de fragmentarische, grillige aard van de tijd en herinnering. Het gedicht eindigt met een erkenning van de blijvende impact van Zonnebeke, een plaats waar oorlog en vrede, pijn en vreugde, verweven zijn in een complexe, voortdurende dynamiek.

Lees Meer

Gedicht voor het Plagiaat ras

Kunstenaars zijn vaak vergeleken met apen en papegaaien, vooral als het gaat om plagiaat. Ze nemen ideeën over, herhalen woorden en creëren zo een echo van wat eerder is gedaan. Dit concept benadrukt het idee dat originaliteit in de kunstwereld soms een illusie is, een farce. Veel kunstenaars bouwen voort op het werk van anderen, en dit proces van lenen en herhalen is diepgeworteld in de creatieve wereld.

In de dadaïstische traditie wordt dit fenomeen gevierd en bekritiseerd tegelijk. Dadaïsten spelen met de chaos en herhaling, en zien de kunst van het plagiaat als een manier om de conventies uit te dagen. Ze breken vormen, vervormen lijnen en schreeuwen hun boodschap de wereld in, waarbij ze de grens tussen origineel en kopie vervagen.

Plagiaat wordt in dit licht gezien als een schreeuw zonder schroom, een herhaling die een nieuw licht werpt op oude ideeën. De wereld van de kunst wordt zo een spiegelzaal, waarin alles een echo is van iets dat eerder is geweest. Oorsprong en origineel worden betwist, en de creatie van kunst wordt een eindeloze herhaling, een dans van ideeën door de tijd.

Dit idee roept vragen op over de aard van creativiteit en de waarde van originaliteit. Als alles een herhaling is, wat betekent het dan om een kunstenaar te zijn? Door dit concept te omarmen, nodigen kunstenaars ons uit om de schoonheid en betekenis te vinden in de echo’s van het verleden, en om de voortdurende stroom van inspiratie te zien als een bron van oneindige mogelijkheden.

Lees Meer

De Gelaagdheid van de Sociale Media Paradox: Een Verkenning

Sociale media zijn cruciaal in het dagelijks leven van jongeren, met platforms zoals Instagram, TikTok en Snapchat die mogelijkheden bieden voor zelfexpressie en gemeenschapsvorming. Echter, deze platforms brengen een paradox met zich mee: jongeren worden aangemoedigd om authentiek te zijn, terwijl ze tegelijkertijd worden geconfronteerd met perfect gecureerde digitale realiteiten. Dit creëert een spanningsveld tussen het streven naar perfectie en het verlangen naar echtheid.

De druk om een perfecte online persona te creëren, gecombineerd met voortdurende blootstelling aan gefilterde en bewerkte beelden, kan leiden tot een vertekend zelfbeeld. Jongeren voelen zich vaak gedwongen om te voldoen aan onrealistische schoonheidsnormen en sociale verwachtingen, wat hun gevoel van eigenwaarde en authenticiteit ondermijnt. Sociale media versterken ook sociale vergelijking, wat kan resulteren in gevoelens van onzekerheid en minderwaardigheid.

Tegelijkertijd bieden sociale media kansen voor zelfexpressie, empowerment en het vormen van gemeenschappen waarin jongeren zich gesteund en erkend voelen. Deze platforms kunnen een ruimte zijn voor inclusiviteit en authenticiteit.

Om de sociale media paradox te begrijpen en aan te pakken, is een genuanceerd begrip van deze dynamiek noodzakelijk. Educatie en bewustwording, promotie van digitale geletterdheid, mentale gezondheidszorg, en de steun van ouders en opvoeders zijn cruciaal. Het stimuleren van positieve online gemeenschappen kan jongeren helpen een gezond en positief zelfbeeld te ontwikkelen. Zo kunnen we jongeren ondersteunen bij het navigeren door de complexe wereld van sociale media en hen helpen een balans te vinden tussen hun online en offline leven.

Lees Meer

Verwelkte Bloemen van Herinnering Vergeten

Natuur en absurditeit komen samen in Jean-Pascal Salomez’s verkenning van Earth Hour 2024 en de verstoorde relatie tussen mens en milieu. Zijn dadaïstische benadering verwerpt conventionele verwachtingen en omarmt het irrationele, waarbij Earth Hour wordt afgeschilderd als een surrealiteitsexperiment en het schip van Theseus als een metafoor voor verandering zonder identiteitsverlies. De natuurlijke omgeving wordt voorgesteld als een kosmische grap, waar bomen zonder wortels groeien en rivieren omhoog stromen als lachende slangen.

In contrast daarmee staat de melancholie van verwoesting in “De Stille Getuige van Vernietiging”, waar Salomez reflecteert op de vernietigende impact van oorlog op landschappen eens vol leven. Door verwelkte bloemen en rookwolken ziet hij een wereld die zowel letterlijk als figuurlijk in brand staat, waarbij hoop schijnt door kleine daden van mededogen en veerkracht van het leven zelf.

Salomez roept op tot introspectie over de menselijke conditie, geworteld in dadaïstische absurditeiten, waarbij hij de grenzen van realiteit en droom vervaagt. Zijn woorden nodigen uit tot een heroverweging van onze rol als “stipjes op deze aardbol”, om de natuur te koesteren en te beschermen met dezelfde passie en verbeeldingskracht die dadaïsme kenmerken.

Lees Meer

Politiek Manifest van een dromer

Mijn politiek manifest, getiteld “De Vrije Anarchistische beweging: Een Kleurige Revolutie in Absurditeit”, beschrijft een gedurfde visie op een maatschappij die gebaseerd is op creativiteit, vrijheid en sociale rechtvaardigheid. Het manifest begint met mijn persoonlijke droom van een wereld waarin spontane creativiteit en vrijheid de norm zijn, en waar kunst en expressie toegankelijk zijn voor iedereen. Deze visie wordt gedreven door een diep verlangen naar verandering en een betere toekomst, waarbij ik de heersende normen uitdaag en pleit voor een radicale herdefiniëring van waarden en structuren.

Centraal in mijn droom staat het concept van goddelijkheid binnenin elk individu, geïnspireerd door hindoeïstische filosofieën. Dit concept benadrukt dat we allemaal de potentie hebben om grootsheid te bereiken en onze eigen realiteit vorm te geven, wat mij motiveert om te streven naar collectieve vooruitgang en harmonie.

Een belangrijk aspect van mijn visie is het streven naar sociale en economische gelijkheid, ondersteund door wetenschappelijke studies en voorbeelden zoals het basisinkomenexperiment in Finland. Ik geloof dat een systeem zonder geld, waarbij middelen worden uitgewisseld op basis van behoeften en samenwerking, een eerlijker en rechtvaardiger samenleving kan bevorderen.

Verder pleit ik voor een samenleving waarin spontane creativiteit wordt omarmd, heersende normen worden uitgedaagd, en waar absurdisme en anarchie worden gezien als bronnen van vrijheid en vernieuwing. Dit perspectief moedigt aan om buiten de gebaande paden te denken en de irrationele kant van het menselijk bestaan te omarmen, zoals beschreven door filosofen als Albert Camus.

Educatie speelt een cruciale rol in mijn visie, waarbij ik pleit voor humanistisch en anarchistisch denken in het onderwijs om zelfexpressie, mededogen en sociale verantwoordelijkheid te bevorderen. Ik stel voor om een verplichte civiele dienst in te voeren na de schooltijd, gericht op gemeenschapsgerichte activiteiten en het aanwakkeren van een gevoel van burgerzin.

Een ander belangrijk aspect van mijn droom is de promotie van vreedzame spelervaringen als alternatief voor gewelddadige videospellen, gebaseerd op wetenschappelijke bevindingen over de invloed van verschillende soorten spellen op gedrag en geestelijke gezondheid.

De uitzonderlijke wending in mijn droom beschrijft mijn onverwachte opkomst aan de macht, waarbij ik een revolutionair systeem introduceer van lampen die het welzijn van mensen weergeven in kleuren, wat leidt tot verbeterde communicatie en orde in sociale interacties.

Kortom, mijn politiek manifest roept op tot een kleurrijke revolutie in absurditeit, gedreven door idealisme en passie, en gericht op een wereld waarin creativiteit, vrijheid en sociale rechtvaardigheid centraal staan.

Lees Meer

Meer dan 100 Gedichten van Jean Pascal Salomez

De Wanorde Van Mijn Ziel

  • november 1, 2024

Geraag Langs de Waterkant

  • september 28, 2024

Kleurenzee van Anarchie

  • juni 18, 2024

Draaikolk van onrust

  • maart 27, 2024

Fatanarchie

  • maart 14, 2024

Velden van Vernietiging

  • februari 3, 2024

Echo’s van Verbittering

  • februari 1, 2024

In de Schaduwen van Ideeën

  • januari 3, 2024

Het jaaroverzicht gedicht

  • december 31, 2023

Flurkende Schurken

  • december 29, 2023

Schaduwen van de Ziel

  • december 15, 2023

Dwaze Dans van Herinneringen

  • december 3, 2023

Lachende Echo’s van Vrijheid

  • november 24, 2023

Betekenisloze Hoop

  • november 10, 2023

Een verlicht pad

  • oktober 25, 2023

De Dans van Strijd en Vrede

  • oktober 13, 2023

Over Koetjes en kalfjes

  • september 1, 2023

Zzzzzzzzzz…

  • juni 2, 2023

Chaos en onzekerheid

  • maart 15, 2023

Evy, de spiegel van mijn ziel.

  • februari 24, 2023

Dansend in het absurde

  • juli 12, 2022

Als een afgedankte lappenpop

  • december 7, 2019

Als ik zou kunnen dromen

  • januari 13, 2019

Punt, komma, uit!

  • december 23, 2018

Liefste

  • december 23, 2018

Iedere klank beschuldigt

  • augustus 15, 2018

Vlucht

  • juli 11, 2018

De Groteske Vertoning

  • april 10, 2018

Wie de duivel aait

  • september 12, 2017

De wraak van de clown

  • mei 11, 2017

Leven met de waarheid

  • april 14, 2017

Werkelijk alles

  • april 13, 2017

Lig stil, beweeg niet

  • april 8, 2017

Grote ogen van opwinding

  • april 8, 2017

Straks, dan ben ik vrij

  • april 8, 2017

Onvoorwaardelijke liefde

  • april 1, 2017

Band met de dood

  • maart 12, 2017

Gans menselijk geslacht

  • maart 10, 2017

Voor mijn zeldzame

  • januari 20, 2017

Als water en vuur

  • mei 5, 2016

Dans met de draak

  • april 10, 2016

Stille oceaan

  • december 1, 2015

Juist! Dat ben ik.

  • juli 23, 2015

Ik wil geen vrienden

  • april 5, 2015

Vermoeiend hart.

  • december 15, 2014

Viva! Ik faal.

  • mei 30, 2014

Fak!

  • januari 7, 2014

Een Dans van Reflecties

  • januari 2, 2014

H-eerlijk

  • december 11, 2013

Elvis van ’t ka…

  • juli 19, 2013

De laatste snik

  • juni 26, 2013

Ergens tussenin.

  • juni 24, 2013

De Ochtendboom

  • juni 18, 2013

Voor mijn Kind’ren

  • april 10, 2013

Materialistisch kwaad

  • november 6, 2012

Ga naar huis, lafaards.

  • oktober 13, 2012

Kind van glas

  • april 25, 2012

Mijn strijd is voorbij.

  • maart 18, 2012

Babylonisch Bloed

  • maart 15, 2012

Ook dat nog.

  • december 16, 2011

Waarom zou je huilen

  • december 16, 2011

Jaren

  • december 11, 2011

Heroine godverdomme

  • juni 23, 2011

Tip van het hart

  • juni 21, 2011

Zo tikt, tikte, de tijd.

  • juni 20, 2011

Het leven zoals het is

  • juni 20, 2011

Tot beneden geleden.

  • mei 31, 2011

My daddy is a cyberlover

  • maart 25, 2011

De lachende schurk

  • maart 23, 2011

Deze website maakt gebruik van cookies. Door deze site te gebruiken, accepteert u het gebruik van deze cookies.  Meer info