Het leek een dood gewone dag te worden. Hoewel, deze morgen was er een vrieskou. Wanneer men een glimp naar buiten richtte dan merkte men zelfs een wazig wit over de velden. De hemel werd gesierd door een veelvoud aan prachtige kleuren en het leek het of dit de aankondiging was van wat een prachtige dag zou worden.

 
 
 

Niets deed de kinderen echter vermoeden dat het vandaag een heuglijke dag zou worden. Een dag om nooit te vergeten. Want, toen we aan school kwamen bleek daar Sint Maarten aanwezig te zijn. Zijn handen verkleumd van de gladde berijdenis op de daken. Zijn Zwarte pieten klagend dat het eigenlijk te koud was om nu cadeautjes uit te gaan delen. Zijn schimmel stotterend en snotterend, hinnikend om wat haver en worteltjes.

Maar toch, er was lol. En daar maakte ik meteen gebruik van om wat kiekjes te schieten.

 

 

 

Youtube