Jean-Pascal SalomezHet is mijn vakantie thuis, waar elke dag begroet wordt door stralende zonnestralen en het geluid van spelende kinderen in de weelderige tuin. De dagen lijken gevuld met een magische melodie, vooral wanneer de bellen dansen op de wind, stralend van schoonheid en verwondering.
Mijn zoon, Donovan, is op de leeftijd waarop elk moment een nieuw avontuur is. Het maakt hem niet uit wat voor weer het is; hij absorbeert elke ontdekking als een spons. Zijn opwinding tijdens deze evolutie van zijn nog zo jonge bestaan brengt levendigheid in onze dagen.
Zijn jongere broertje, Marco, volgt in zijn voetsporen, een beetje verloren in de avonturen van zijn grote broer. Samen sieren ze onze dagen met vreugde en ontdekkingen, waar gelach en gekibbel hand in hand gaan.
En dan is er Neha, mijn jongste zonnestraal. Te klein om overal bij te zijn, maar haar meisjesstem vult de ruimte als een krachtige melodie. Haar aanwezigheid is hoorbaar in de klanken van ons gezinsleven, een kleine maar onmisbare schakel.
Echter, te midden van deze idylle werpen ook zware dagen hun schaduw. Het ouderschap, een reis vol uitdagingen. Als eens alleenstaande varende, dacht ik vaak terug aan die tijd, toen het water mijn enige metgezel was. Maar nu, omringd door de chaos van het gezinsleven, vind ik onverwacht geluk.
Wat is er gebeurd met de tijden dat ik als varende leefde en het leven op het water als het ware was? Waarom zijn de tijden zo veranderd? Zijn mijn heimwee en geluk in het heden dan relatief? Deze gedachten houden me bezig, en ik vraag me af wat waarheid werkelijk betekent. In mijn overpeinzingen ontvouwt zich een diepgaande reflectie over geluk, heimwee en de complexiteit van het ouderschap.
Copyright
