Ja, Marco met Daddy’s pet op. Voelt zich gelijk een hele bink en vindt tevens dat dit hem het recht heeft om volop in zijn neus te peuteren. Doodgewoon, op het makkie. Hij poseert en het is voor het eerst dat ie dat doet. Het is ook voor het eerst dat ie de pet opzet.

Later probeer ik Neha te fotograferen met pet. Want idd, hoe klein ze is vindt ze het hartstikke leuk om met de pet aan de haal te gaan. Kruipt rond en het lijkt net of er een pet op pad is. De voorbije morgen nog probeerde ik haar op de gevoelige plaat vast te leggen. Maar gewiekste snelheid en onvoorziene bewegingen zorgen ervoor dat het me niet lukte.

Donovan dan, die wil niet. Hij is een beetje koppig de laatste daagjes. Hij is met iets bezig in dat hoofdje van hem. Soms zijn er uitspraken waarvan ik het jammerlijk vindt dat te moeten horen uit een kindermond. Maar ik reageer met liefde en begrip en ik hoop ten zeerste dat ie wat bij gaat draaien. Hij voelt zich wat gekwetst en in de steek gelaten. Daar gaan de uitspraken dan ook over.

Maar niet getreurd. Het leven kent zijn normale gangetje hier voor wat de rest betrefd. Deze week ofté de volgende wacht hun een zeer aangename verrassing en dat maakt veel goed.

Marco ondertussen moet ik wat op zien te vinden dat ie die neus met rust laat. Of dat meteen zal lukken weet ik niet want hij lijkt het bovendien nog heel erg lekker te vinden ook. Het wordt niet makkelijk. Maar het is natuurlijk ook een fase.