Dromen en Bedrogen Werkelijkheden
Dromen en Bedrogen Werkelijkheden
Jean-Pascal SalomezKinderen hebben het maar lastig. En gelukkig valt het mij op dat Neha zich er goed doorheen worstelt. Ze heeft al zoveel doorstaan …
Nu is er dat eczeem. Heel jammer en erg is dat. Ik doe mijn uiterste best om het tegen te gaan maar dat valt niet mee. Dat valt zeer zeker niet mee. Dagelijks meerdere keren moet dat schoongemaakt worden. Ziet er niet echt uit natuurlijk maar het moet zo maar even. Ik doe het graag voor haar zodat ze geen last heeft.
Jean-Pascal SalomezZonder adem, zonder rust, dans ik door de wirwar van het bestaan. Een lichaam geketend, geest gescheurd, maar het vuur… het brandt. Dit lijf, een scheepswrak, een soldaat van het leven, dat niet weet wat het betekent om stil te staan. Jullie, jullie zijn het fundament dat blijft trillen, alsof het ritme van mijn pijn een dans is, een chaos die in de schaduw fluistert. Elke stap is een roep, elke ademhaling een strijd. Mijn spieren, gekleed in metaal, lachen in de spiegel van herinnering.
Dood, leven, ze spelen hun spel, maar ik… ik blijf. Mijn hart klopt, zelfs als de tijd zich hoekt in een gestolen adem. Wat is dit leven? Wat is dit lijden, als niet een toneelstuk met een script dat zijn betekenis niet kent? Een cirkel van tijd, gevuld met spraakverwarring, gevuld met de strijd tegen een onzichtbare vijand. Mijn benen, mijn ziel, mijn gedachten – ze trekken aan een touw dat geen einde kent.
Maar dan, uit de scherven van deze chaos, groeit iets. Iets wilds, iets dat niet gehoord wordt door de muren van de realiteit. En daar ben ik, met jullie, in deze pijn. Samenzweerders van een strijd die geen winnaar kent, maar altijd blijft schreeuwen.
Lees Meer
Jean-Pascal SalomezMijn boot ligt stil en verlaten in de jachthaven van Ieper, een herinnering aan vervlogen tijden van avontuur. Nu draait mijn wereld om mijn dochter Leana, die mijn volledige aandacht krijgt. Het vaderschap heeft mijn passie voor varen vervangen. Elke keer dat ik naar de jachthaven ga, zie ik mijn boot liggen, een symbool van wat was en wat ik heb gewonnen. In de tussentijd vind ik vreugde in het schrijven over mijn ervaringen en in het zien van Leana opgroeien. Het leven is veranderd, maar goed. Varen zal altijd een deel van mij blijven, een belofte voor de toekomst, terwijl ik nu het vaderschap omarm als mijn nieuwe avontuur.
Het gedicht benadrukt de waarde van persoonlijke verhalen. Het beschrijft hoe schrijven helpt bij zelfontdekking en emotionele heling. Verhalen verbinden mensen, bewaren geschiedenis en cultuur, en verrijken het onderwijs. Schrijven wordt geprezen als een creatieve uitlaatklep en een middel om maatschappelijke verandering te stimuleren. Het gedicht moedigt aan om te blijven schrijven, omdat verhalen een krachtige impact hebben op zowel de schrijver als de lezer.
Lees MeerDeze website maakt gebruik van cookies. Door deze site te gebruiken, accepteert u het gebruik van deze cookies. Meer info
