Mijn kind, dan toch verslaafd. Wat nu ?

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• december 31, 2024
• 5 minutes Read

Het Jaaroverzicht Gedicht

De drie gedichten in deze bundel vormen samen een krachtig jaaroverzicht dat persoonlijke reflectie, maatschappelijke waarneming en hoop centraal stelt. Elk gedicht is op zijn eigen manier een weerspiegeling van de uitdagingen, emoties en inzichten die het afgelopen jaar hebben gekleurd. Ze belichten zowel de innerlijke wereld van de schrijver als bredere thema’s die ons allemaal raken.

Het eerste gedicht, met een sterk dadaïstische toon, nodigt de lezer uit om het alledaagse los te laten en de wereld door een nieuwe, speelse lens te bekijken. Het weerspiegelt de verwarring en de absurditeit van het moderne leven, maar benadrukt ook het belang van individualiteit en creativiteit.

Het tweede gedicht waarschuwt voor dreigende conflicten en de impact van oorlogen, zowel extern als intern. Terwijl het oproept tot waakzaamheid tegenover destructieve krachten in de wereld, eindigt het met een hoopvolle noot: vrede begint bij onszelf. Innerlijke rust en harmonie zijn essentieel om te voorkomen dat de strijd van buitenaf ons van binnen verwoest.

Het derde gedicht is een jaaroverzicht dat reflecteert op belangrijke gebeurtenissen, momenten van groei en bewustwording. Het benadrukt de waarde van hoop en het vermogen om in het licht van uitdagingen toch vooruit te blijven kijken.

Samen vormen deze gedichten een reis door verwondering, waarschuwing en reflectie, met als kernboodschap dat we altijd kunnen streven naar een betere, vreedzamere toekomst, zowel in de wereld als in onszelf.

• Jean-Pascal Salomez
• Anarchie
• DaDa
• december 2, 2024
• 2 minutes Read

Zwartkaal Ademt

Mijn gedicht “Zwartkaal Ademt” schildert een wereld die zich onttrekt aan conventies en vastomlijnde regels. Het roept een visionaire plek op waar anarchistische en dadaïstische principes samensmelten tot een viering van vrijheid en creativiteit.

Zwartkaal is een stad zonder grenzen of wetten, waar structuren worden afgebroken en spontaniteit regeert. Hier zijn woorden als vogels: vrij, vluchtig en onbegrensd. De inwoners van Zwartkaal dansen op de as van verouderde systemen en herscheppen hun realiteit telkens opnieuw. Het heden wordt geëerd als enige werkelijkheid, terwijl de tijd – gesymboliseerd door gebroken klokken – zijn grip op de gemeenschap verliest.

De “raad” die het dorp bijeenhoudt, bestaat niet uit regels of leiders, maar uit de chaos zelf. In deze chaos vinden de inwoners niet alleen vrijheid, maar ook diepgaande wijsheid. Alledaagse objecten zoals spijkers of stenen krijgen symbolische waarde, en de wereld wordt opnieuw bekeken door een lens van eenvoud en spontaniteit.

Het gedicht benadrukt hoe anarchie en dadaïsme zich verweven in een gemeenschap die weigert betekenis op te leggen, maar juist betekenis in alles vindt. “Zwartkaal Ademt” is een lofzang op de kracht van wanorde en een oproep om los te breken van beperkende structuren, een wereld te scheppen waar ideeën en dromen grenzeloos kunnen bestaan. Het is een poëtische reis naar een plek die niet op de kaart staat, maar in de geest leeft van iedereen die vrijheid en absurditeit omarmt.