Het pro contra beest!
By Jean Pascal Salomez
Een eenduidige definitie over de doodstraf geven is geen eenvoudige opgave. Er bestaat een grote diversiteit aan omschrijvingen van het begrip doodstraf. Elke omschrijving benadert het probleem vanuit een bepaalde invalshoek en wordt vaak geleid door emoties.
Nu het leed voorbij is. Alle kaarsjes gedoofd zijn. Nu komt de ware onmens, de gillende keukenmeid en Jan modaal met hun roep om de doodstraf.
De doodstraf is barbaars en geen straf. De doodstraf is geen oplossing en zal het nooit zijn zolang fouten maken menselijk is. Een moord voor een moord is geen oplossing. De doodstraf als beschaafde vorm van onveiligheidsbestrijding is ook geen argument. De doodstraf is slechts een snelle, goedkope en doelmatige oplossing als wraak actie ten gevolge van wrede genoegdoening voor mensen die zich laten leiden door emoties.
Zeker is dat wanneer daders iets hebben gedaan dat zo gruwelijk is dat de doodstraf daar een passende oplossing voor lijkt. De verschillen blijven echter extreem. De normen, waarden, wetten en gebruiken binnen onze cultuur geven niemand het recht om het heft in eigen handen te nemen. Dat gruwelijke ideeën een verzamelplaats krijgen waar rouwgroepen hun hypocriete frustraties kwijt kunnen is een ander verhaal. Beheerst door emoties is namelijk het inzicht volledig ontbrekend en dit blijkt door de intonatie van de taal. Elke vorm van actieve geweldpleging heeft al tot felle confrontaties geleid met pro en contra’s van de doodstraf. De heftige emoties bij de pro’s zijn te verwaarlozen wanneer de verschuiving in de interpretatie van emoties de tand des tijds niet weerstaan.
De laatste jaren is namelijk het inzicht gegroeid dat de vraag om de doodstraf niet werd geleid door gespecialiseerde professionelen.