Buren als ongedierte

Er waren de bejaarde buren en ik snap dat het heel vervelend kan zijn voor gepensioneerden wanneer zich een eenoudergezin vestigt. Ik wil best rekening houden met de buren. Muziek of tv niet te hard, niet met deuren smijten, niet op de trap stampen, enzovoort.

Deze nota gaat dan ook over de problemen met mijn gepensioneerde buren en gebuurte. Over de rechten en plichten jegens elkaar. Over overlast, grote en kleine ergernissen, onenigheid over onbenullige dingen en zeer ernstige tekortkomingen. Helaas komen burenruzies steeds meer voor en dat heeft te maken met de vervlakking in de maatschappij. Een uit de hand gelopen burenruzie kan heel erg naar zijn en de dagelijkse rust behoorlijk verstoren. Je kunt er letterlijk ziek van worden en er iedere dag stress van hebben. Met die gedachte kun je maar beter zorgen dat een ergernis niet uit de hand loopt.

Wie kent ze niet, buren die roddelen, die zich net dat ietsje meer wanen. Die de geringste gelegenheid aangrijpen om hun eigen grillen te laten botvieren. Buren die zeer kind onvriendelijk zijn en zich zelfs openlijk uitten tegen kinderen. Niets is meer vervelender dan elke dag te moeten geconfronteerd worden met buren die egoïstisch zijn.

De kinderen spelen weleens in de tuin en er komt weleens een stuk speelgoed in de tuin van de buren. Die hebben daar geen begrip voor en houden het speelgoed zonder meer voor zich. De kinderen zijn zeer teleurgesteld en kunnen weinig begrip opbrengen voor dit onaanvaardbare gedrag. Vooral de oudste heeft vaker de neiging over de heg te klimmen. Dit moet ik hem ten zeerste afraden en dit omwille van het zeer agressieve gedrag van de buurman. Die zou dit niet accepteren en zeer zeker niet wanneer hij zich weer overmatig tegoed heeft gedaan aan zijn borreltjes. De kinderen spelen ook wel eens op straat en ook daar gebeuren kinderlijke ongelukjes. Het schrijven met krijt op de stoep word gadegeslagen en van met het kind ietwat op de stoep van de buur gaat krijten is er een woordenwisseling. Dat mensen zich hieraan kunnen ergeren. Kinderen moeten kunnen spelen en dat mag ook weleens voor de eigen deur. Dat moet elkeen accepteren. Maar is het nog wel rechtvaardig wanneer kinderen moeten geconfronteerd worden met afwijzende blikken en wijzende vingers. Bejaarden die zich de straat toe-eigenen, zich met hun breigoed voor je deur parkeren, zich niet schamen luidruchtig te roddelen, en alles afkeuren wat maar gebeurd.

Buren die in goede verstandhouding met elkaar leven lossen hun problemen zelf op. Maar wanneer dat zo niet is dan is het leven niet bepaald rooskleurig meer, ook niet voor de kinderen. Zeker niet wanneer de buren al jaren, samen met andere buren, hoogtij vieren in de straat.  Dusdanig word de verstandhouding met de hele buurt minder goed en ontstaat er gauw onenigheid voor het minste. Vaak ben je lange tijd met je buren opgescheept, soms zelfs bijna je hele leven. Buren die lastig zijn omdat de kinderen hun vrijheden hebben en steeds kritiek hebben. Buren die jaloers zijn of je het succes niet gunnen, en ga zo maar door. Niets is vervelender dan ruzie te moeten hebben met je buren. Elke dag weer dat ergeren en die tergende blikken en roddels.  Het leven wordt op de duur ondraaglijk in zo een situatie. De kleinste aanleiding geeft al reden tot strubbelingen. Het is dan zeer moeilijk om nog naast mekaar te leven. Het is dan vaak een kwestie van geven en nemen.

Maar wat als zelfs dat niet meer kan. Wat als het wederzijds respect zoek is. Natuurlijk is de gang naar de rechter dan onvermijdelijk. Als het mogelijk is moet dit worden voorkomen. Een rechtszaak tussen buren en gebuurte zal de leefomstandigheden nog minder aangenaam maken. Tenzij de situatie volledig uit de hand dreigt te lopen.