Jean-Pascal Salomez
Fabeltjesland
By Jean Pascal Salomez
Het was alsof de woorden verdronken in een zee van stilte. Een stilte die alleen werd doorbroken door het angstaanjagende geluid van levens die werden vernietigd. Het was alsof de wereld op zijn kop stond, en niemand wist hoe het zover had kunnen komen. In plaats van ons te laten verleiden door de manipulaties van de werkelijkheid, is het tijd om de wereld om ons heen opnieuw te bekijken. Om de chaos te begrijpen die ons heeft geleid naar deze plaats van vernietiging en angst.
Veiligheid was altijd al een zorg, maar de traditionele oplossingen lijken niet te werken. Meer politie op straat betekent niet minder misdaad. En gevangenissen zijn niet de oplossing voor slecht gedrag. Want bestaan slechte mensen eigenlijk wel? Of zijn we allemaal simpelweg moe en verward door de wereld om ons heen?
Het begrijpen van de verschillende manieren waarop mensen de wereld interpreteren, is de sleutel tot succesvolle communicatie. We moeten stoppen met het criminaliseren van afwijkend gedrag en in plaats daarvan streven naar een maatschappij waarin mensen worden beschermd en ondersteund door hun gemeenschappen. In een wereld waar sociale isolatie de norm is, is sociale bescherming van essentieel belang.
Maar zelfs als we erin slagen om een betere wereld te creëren, zal de oude wereld nog steeds om ons heen blijven draaien. Een wereld waar materialisme en egoïsme regeren. Een wereld waarin mensen nog steeds worden gedreven door hun eigen verlangens. En toch, als we erin slagen om te begrijpen hoe deze wereld werkt, hebben we misschien een kans om te overleven. Een kans om ons te bevrijden van de ketenen van de oude wereld en onze eigen logica te creëren.
De ontwrichte werkelijkheid"
Mijn woorden zijn als een dromerige zee,
Golven van betekenis, zonder logica en idee.
Ze dansen en spelen in een verwarde symfonie,
Een surrealistische chaos, zonder enige harmonie.
In de leegte van de stilte hoor ik een gil,
Een echo van gedachten die zich schuilhouden en stil.
Maar in deze droomwereld ben ik vrij,
Een wereld waarin de tijd vertraagt en alles stil.
Ik ben een vreemde in deze surrealistische wereld,
Een buitenstaander die zichzelf niet kan verhelderen.
Maar ik laat me niet verliezen in de waanzin en de waan,
Ik zal blijven dansen op de golven van mijn verbeelding, als een zwaan.
Want in deze wereld van surrealisme en dadaïsme,
Is er geen plaats voor angst en pessimisme.
Alleen de verbeelding regeert, en de creativiteit,
En ik zal deze wereld blijven verkennen, in oneindige nieuwsgierigheid.
