Jean-Pascal Salomez
Het is in deze tijden moeilijk te weten wie er voor je is in goede en slechte dagen, vergeet dus nooit wie jou heeft laten staan. Vergeven is best mogelijk, maar vergeten kan in de meeste gevallen niet. Al is het je vriendin, in deze tijden is zelfs zij haast niet te vertrouwen? Waarom zou je dan je geheimen of je gevoelens delen? In vriendschap hoort men alles te delen nochtans. Maar voor je het weet is ze morgen je ex en staan er fabeltjes in de krant.
In het leven is alles gebaseerd op persoonlijk gewin. Daarbij laten we zien dat we als weinig volwassen door het leven gaan. Op deze manier lijkt winnen eerder verliezen te zijn.
De betekenisloze dans van vriendschap en persoonlijk gewin
Inzicht leert ons dat de zoektocht naar betekenis en doel wellicht onzinnig is. Want alles wat we doen en denken is uiteindelijk futiel en we bestaan slechts in een absurde en onverschillige wereld. Deze filosofie van absurditeit en zinloosheid is een belangrijk concept in de existentialistische filosofie. Zij stelt dat het leven inherent zinloos is, en dat het aan ons is om onze eigen betekenis te creëren.
In deze tijd is het moeilijk te weten wie ons werkelijk nabij is in goede en slechte tijden. Vrienden vandaag, verraders morgen, zo klinkt de mantra vaak. Vertrouw dus nooit te snel. Want voor je het beseft, hebben zij de sleutel in handen en verraden zij jouw vertrouwen.
Maar is het niet absurd dat we onszelf in deze positie brengen? We tonen ons zo weinig volwassen in ons leven. Want als we alles baseren op persoonlijk gewin, lijkt winnen meer op verliezen. Waarom delen we onze geheimen en gevoelens met vrienden en geliefden, terwijl we weten dat ze ons zomaar kunnen verraden? Is het niet dwaas om ons bloot te stellen aan het gevaar van verraad en verlies?
Toch blijven we streven naar persoonlijk gewin en eigenbelang, als schaduwen die we achterna jagen zonder einde. We worden verblind door de waanzin van het bestaan, en verliezen onszelf in de betekenisloosheid van het leven. Maar in die zinloosheid ligt juist de betekenis van alles verborgen. Want alleen in de absurditeit van het leven kunnen we onze eigen betekenis vinden en creëren.
De Illusie van Connectiviteit
De grenzen tussen vrienden en vijanden vervagen,
In deze wereld vol onzekerheid en absurditeit.
Het is moeilijk te weten wie te vertrouwen is,
Want de waarheid is vaak verhuld in een illusie.
Vergeven is mogelijk, maar vergeten is onmogelijk,
Als zelfs onze gedachten onbetrouwbaar zijn.
Waarom delen we onze geheimen en gevoelens,
Als alles in het leven draait om persoonlijk gewin?
Vriendschap is een constructie gebaseerd op illusies,
Oppervlakkige relaties en persoonlijk belang.
In een wereld waarin winnen eigenlijk verliezen is,
Is onverschilligheid onze enige echte vriend.
We zijn als marionetten, bespeeld door het lot,
Onze emoties verstrikt in een absurde werkelijkheid.
Maar wie heeft vrienden nodig in deze chaotische wereld,
Waar niets is wat het lijkt en alles mogelijk is?
Dit gedicht van Jean Pascal Salomez, genaamd “De Illusie van Connectiviteit”, exploreert de oppervlakkigheid en onzekerheden van vriendschap in onze moderne samenleving. Door gebruik te maken van absurde taal en het vermengen van rationele en irrationele ideeën, wordt de illusie van vriendschap blootgelegd. Het gedicht suggereert dat onverschilligheid onze enige ware vriend is in een wereld die absurd lijkt te zijn. Het artikel benadrukt de waarde van het gebruik van vergeten schrijfstijlen zoals dadaïsme om een boodschap over te brengen over de complexiteit van de menselijke relaties in onze moderne samenleving.
