Jean-Pascal Salomez
In onze huidige samenleving heerst een vertekend beeld van de mens.
In onze hedendaagse samenleving lijkt de mensheid verstrikt te raken in een verstoord beeld van zichzelf. De mens gedraagt zich vaak als een wolf tegenover zijn medemens, terwijl de spontane harmonie tussen mensen verloren gaat. Hoewel er nog steeds veel mensen zijn die stilletjes goed doen, lijkt de boodschap te zijn dat we alleen voor onszelf moeten leven, wat in strijd is met onze essentie. Hoewel solidariteit genetisch verankerd is in de mens, lijkt de moderne wereld te worden gedomineerd door egoïsme en agressieve concurrentie. Het tijdperk van onschuld en vanzelfsprekendheid is voorbij, en de mens voelt zich bedreigd, waardoor hij zich richt op partiële resultaten en tevredenheid resulteert in een halte.
We zien in onze wereld de kunst van verdubbelde schijn, waarbij kopieën van kopieën het beslissende denken beïnvloeden. De relatie tussen schijn en zijn wordt gedynamiseerd door een opvatting over schijn die ietwat lacherig wordt genegeerd. Publieke presentatie en behoud van eigenwaarde vallen samen met decorum en waarachtigheid en beheersen volledig de heiligheid om zich te praktiseren. Beslissingen worden genomen om harmonie te creëren met de toeschouwers van verplichtingskringen en in het voltrekken van deze verwezenlijkingen wordt de essentie noodzakelijke schijn.
Vanuit een existentieel filosofische zienswijze kunnen we stellen dat de mentale transformaties zich verre van de oorsprong traceren. De mens heeft de neiging om de waarheid te verhullen en schijn op te houden om een gevoel van eigenwaarde en erkenning te verkrijgen. Echter, in plaats van te focussen op oppervlakkige schijn, zou de mens moeten streven naar een authentieke expressie van zichzelf en zijn essentie, waarbij hij zich bewust wordt van de dualiteit tussen lichaam en geest. Door deze dualiteit te erkennen, kan hij zijn eigen waarheid vinden en zijn leven betekenisvol maken. Dit is essentieel voor het behoud van onze menselijke waardigheid en het herstellen van de harmonie in de menselijke samenleving.
Kortom, het is van cruciaal belang dat we ons bewust worden van onze eigen essentie en streven naar een authentieke expressie van onszelf. In een wereld waar schijn lijkt te heersen, moeten we ons richten op het vinden van onze eigen waarheid en het behoud van onze menselijke waardigheid. Door dit te doen, kunnen we de harmonie herstellen in de menselijke samenleving en ons pad naar een betere toekomst inslaan.
Verklarende uitleg
Het lijkt erop dat de tekst gaat over het verlies van menselijke verbinding en solidariteit in de moderne samenleving en hoe dit ons op existentieel niveau kan beïnvloeden. Er wordt gesproken over de nadruk op egoïsme en agressieve concurrentie, wat kan leiden tot gevoelens van bedreiging en de zoektocht naar bescherming en partiële resultaten. Dit kan worden gezien als een reactie op het verlies van menselijke verbinding en solidariteit, wat een essentiële behoefte is van de mens.
Vanuit psychoanalytisch perspectief zou men kunnen stellen dat deze veranderingen in de maatschappij en de gevolgen daarvan voor individuele mensen, kunnen bijdragen aan gevoelens van angst, onzekerheid en verlies van identiteit. Het verlies van verbinding met anderen en een gevoel van gemeenschap kan leiden tot gevoelens van eenzaamheid en leegte. Dit kan leiden tot een verlangen naar erkenning en bevestiging van anderen, en tot een verhoogde behoefte aan ego-versterking.
De nadruk op schijn en presentatie in de moderne maatschappij kan worden gezien als een reactie op deze verhoogde behoefte aan ego-versterking. Mensen proberen zichzelf te presenteren als succesvol en waardevol om hun eigenwaarde te behouden en te versterken. Dit kan leiden tot een scheiding tussen schijn en werkelijkheid, waarbij mensen zichzelf verliezen in de drang om hun eigenwaarde te beschermen.
In psychoanalytische termen kan dit worden gezien als een verdedigingsmechanisme dat bekend staat als splitting. Dit houdt in dat mensen de werkelijkheid splitsen in goed en slecht om zichzelf te beschermen tegen gevoelens van angst en onzekerheid. Dit kan echter leiden tot een onvermogen om de werkelijkheid te zien zoals die is, en kan bijdragen aan de scheiding tussen schijn en werkelijkheid.
Al met al kan de tekst worden gezien als een uiting van de existentiële angst die voortkomt uit het verlies van menselijke verbinding en solidariteit in de moderne samenleving, en hoe dit ons op psychoanalytisch niveau kan beïnvloeden.
About the author
If you want to learn more about him, you’re in the wrong place.
