Doorkraaiende Erdogan mist straks zijn doel.

Het is lachwekkend dat Erdogan beweert een dienaar van het volk te zijn, terwijl hij degenen die het niet met hem eens zijn opsluit, bij voorkeur duizenden tegelijk. Naarmate Erdogan zijn machtshonger wil voeden, gaat Turkije politiek, economisch en qua veiligheid achteruit. Na het referendum over een nieuwe grondwet op 16 april wordt Erdogan, na veel macht en volksvertoon, de legitieme dictator van een nationalistisch Turkije. Hij wil koste wat kost ook nog eens de alleenheerser zijn tot hij 75 jaar oud is, en van Turkije een islamitische staat naar het voorbeeld van de Moslimbroederschap maken. Dit is een reden om hem nog meer uit Europa te weren, aangezien zijn machtshonger zijn tegenstanders binnen Europa angstig en ongerust maakt. Dit kunnen mogelijk ook voor lange tijd de laatste verkiezingen in Turkije zijn.

Er is gedurende jaren algemeen bekend dat Turkije de jihadisten van de Islamitische Staat steunde die over Turks grondgebied passeerden. Poetin was de eerste die benadrukte dat Moskou de Turkse hulp aan terroristen niet zal negeren. De Russische onderminister van Defensie, Anatoli Antonov, beschuldigde Erdogan persoonlijk ervan dat zijn familie betrokken was bij de illegale oliehandel met de Islamitische Staat. De Russen kwamen toen met satellietbeelden die de wegen van de konvooien aantoonden tot in Turkije. In een poging om het politieke gelaat van Turkije te beschermen, gingen ze wel ten oorlog, maar niet zozeer tegen de Islamitische Staat, maar om de situatie in hun voordeel te gebruiken en de massale overwinningen van de Koerden teniet te doen.

Ondanks de bar slechte economie en de hoogtij vierende armoede deed Erdogan enige tijd geleden zijn intrede in zijn gloednieuwe witte paleis. Het gigantische complex in Ankara liet hij op illegale wijze speciaal voor hem bouwen. Vanzelfsprekend bekritiseren zijn tegenstanders de illegaliteit en het megalomane project. De cijfers zijn immers hallucinant: 91.000 vierkante meter, meer dan 1.000 kamers, 50 keer groter dan het Amerikaanse Witte Huis en een kostprijs die geraamd wordt tussen 275 en 340 miljoen euro. Het uiterlijk van de gebouwen is helemaal aangepast aan de grootheidswaanzin van de dictator zelf.

Elke dictator die aan grootheidswaanzin lijdt, heeft zichzelf door ijdelheid en hebzucht ten val gebracht, en Erdogan zal waarschijnlijk niet anders zijn. Helaas zijn wij ondertussen de dupe van deze joker en zijn volk. Onderwijl zijn de Turken hier in Europa nogal conservatief hun ware aard aan het tonen en stellen zich extreem nationalistisch op. Gestimuleerd door het Turkse beleid maken ze de straten onveilig en kraaien net zo hoog van toon als hun beleidsvoerder. Veel Turken in België hebben nog altijd een sterke band met hun geboorteland en voelen zich in de eerste plaats Turk. Vaak zijn zij niet goed op de hoogte van de realiteit in hun eigen land. Dit kan leiden tot irritatie omdat zij op ons grondgebied soms worden afgeschilderd als iets wat zij niet zijn. De associatie met een nationalistische Turk is waarschijnlijk niet prettig omdat hiermee de implicatie ontstaat van nationaal socialisme. Maar het is belangrijk dat zij zich bewust worden van de situatie in Turkije: een verdeeld land dat aan de rand van de afgrond staat, een dictatuur met een alleenheerser aan de macht. Het is daarom belangrijk dat de burgers die ooit hun land ontvlucht zijn om het hier beter te hebben, zich realiseren wat er gaande is in hun geboorteland.