In aanmerking nemende dat het moeilijk onderscheid maken is tussen een aangeboden kans op een beter leven, een zakelijke wederdienst, een laffe broer die misdadige opzet hanteert, mijn kinderen daarin mee gaat betrekken, daarna gaat beweren niet die opdracht te hebben gegeven, ik integendeel op de vlucht ben voor praktijken waar ik over formeel kan zijn en zal zijn bij de gerechtelijke diensten en dit uit eigen overweging en het belang van mijn gezin. Dit om de simpele reden dat alles verklaarbaar is en geen crimineel feit zoals beweert word en waarvoor geen gerechtelijke vervolgingen zijn geweest. 

…

Rest de vraag wie zich in de praktijk schuldig maakte aan sociale dumping, misbruik van vertrouwen, oplichting, identiteitsdiefstal, diefstal van persoonlijke goederen, ouder – kindermishandeling, geestelijke mishandeling en dwangpraktijken, en in hoeverre de feiten voortkomend uit afspraken onderling in werkelijkheid misdadigerspraktijken blijken te zijn die weinig aantoonbaar zijn.

Ik wist nochtans vanuit het verleden dat je een rat bent die alleen aan eigen belangen denkt. Als stroop blijft het aan me kleven al die zever. Het plakt aan me vast en ik krijg het niet weg die ellendige gedachtes vol met nare ervaringen met je. Er is geen precieze omschrijving voor wat mijn probleem precies is, en een stap zetten naar het geluk, dat hoef ik al niet eens meer te proberen, alles blijft voorbestemd te mislukken sindsdien, zo lijkt het. Je hebt me samen met je familie veel ontnomen. Familie, vrienden, persoonlijke goederen, geestelijke en dies meer.

Toen ik geheel tegen mijn wil in moest vernemen dat je weeral eens in de gevangenis te Bulgarije aanbeland was na jarenlang opgejaagd te zijn door internationale politiediensten leek mijn gezinsleven een zinloze wending aan te nemen. Het moment de deur van het Molenhuis zich opende en daar plotsklaps je twee familieleden stonden en me de vraag stelden : of ik bereid was in ruil voor wederdiensten vader bij kon staan Bulgarije te helpen verlaten? Je was er na een lang aanslepend proces uit de gevangenis ontslagen, onder huisarrest geplaatst. Er volgde een niet alledaags voorstel wat ik onmogelijk kon weigeren. 

Nadat een vestigingsplaats in Nederland werd gevonden werd ik in de mogelijkheid gesteld je te bezoeken. De zaken primeerden want mijn persoonlijke toekomstmogelijkheden waren niet optimaal. Ik wou mijn kinderen persé een betere toekomst bieden. Het Molenhuis, wat een kunstgalerie had moeten zijn, was niet geslaagd in opzet, kende plots een grotere afbraak door de opeisende rol die je toen mettertijd ging uitoefenen. De beste optie was geweest na de eerste hernieuwde kennismaking heen te gaan en alles in stilte te laten voor wat het was. Helaas kon ik dat niet. Je was nog steeds bijzonder als broer voor me en ik had de indruk dat je me als volwaardig familielid wist te aanvaarden. 

Heden ten dage weet ik dat ik deze stap nooit had moeten zetten.

Tot ik weer eens de pineut werd van je lafheid, dan moet je als verlangende partij natuurlijk niet te veel eisen stellen. Het vizier wordt gericht, en men kan maar één ding doen als hoofdrolspeler in dit verhaal: voorlopig althans, met de staart tussen de poten vluchten. De vraag is natuurlijk of ik dat als loser hoef te doen, aangezien ik meen dat je als zogenaamde georganiseerde misdadiger niet bepaald georganiseerd bent, maar eerder een zichzelf verrijkende laffe rat die sociaal onvermogende mensen in de tang neemt en geestelijk uitbuit onder middel van valse voorwendsels en meer, en daarom des te achterlijker. Mij beweer je geld van te moeten ontvangen en in me geinvesteeert te hebben. 85.000 heb je het over. In je eigen zakken waarschijnlijk wel. Angst, uit vrees voor de waarheid en dat het geweldsmiddel wordt ingezet, omdat afspraken niet kunnen nagekomen worden door wettelijke bepalingen, overvallen je danig dat je de neiging gaat vertonen me door middel van pathetische verzinsels in de beerput te dumpen. Daartoe gebruik je je capaciteiten van manipulator goed en wel middels het manipuleren van wat mijn persoonlijke vriendenkring zou moeten zijn. Familieleden die hoereren heb ik het niet eens over in deze. De hoerenmentaliteit overheerste altijd al in ons familie. Het feit dat hun zomaar geloven wat jij beweerd spreekt voor zich betreffende hun intelligentie.

Mijn toekomst en stemming danig verstoord JL.

Ja, ik sta ondertussen wel even met mijn rug tegen de muur. Ik ben de afwachtende houding, afhankelijkheid, onzekerheid, besluiteloosheid en getreuzel kotsbeu en het hoeft geen verbazing te wekken dat ik luidkeels mijn verontwaardiging uitschreeuw. Door de laffe en walgelijke aanslagen die je meerdere malen op mijn georganiseerde bestaan pleegde ben ik klaar met je ongure heerschap en niet van zinnens in de beerput te stikken. De gehanteerde logica, de onophoudelijke stemmingswisselingen waar ik ten prooi van was, het steeds meer vernietigender korte termijn beleid, die door je ziekelijke obscurantistische ideologie word gemotiveerd, is de vrucht van een fundamenteel oneerlijk en egoïstisch kapitaalzuchtig monstertje die men alleen maar zou hoeven uit te roeien. Bij afwezigheid van een ander vooruitzicht ben ik vol van wrok ten opzichte van je misdadige grootbourgeoisie, simpelweg omdat de wil van bijstand in harde en moeilijke omstandigheden je ontbreekt. Het gaat steeds weer om een vicieuze cirkel zonder einde. Je drang naar persoonlijk kapitaal zal me blijven meeslepen in dit verval en deze neergang tot aan de vernietiging van mijn leven, als het niet wordt vernietigd of door een ander wordt voorbijgestreefd.

Lik op stuk moet volgen?

Veel mensen vinden dat ik mijn wraakgevoelens maar moet wegstoppen. Eronder houden, doorslikken. Doch, dit klimaat van ontzetting en angst kan slechts het gewicht versterken van de dodelijke illusies met betrekking tot de bescherming van mijn eigen persoon. Wachten tot ik als een haantje fijntjes afgemaakt word, verloederen of een solo doorstart maken als crimineel en steeds verder wegzakken in een moeras van gangsterpraktijken, of de ontwikkelingen keren? In crisistijden zoals waarin ik nu verkeer komt men tot de meest onredelijke beslissingen en daar moet ik me voor behoeden. Mijn kinderen zijn mede het slachtoffer van deze praktijken en hoewel ik meerdere malen verzocht om tot een constructieve oplossing te komen werd ik compleet genegeerd. Daar ik immers de enige verzorgende ouder ben, er weinig of nooit enige bezorgdheid was om mijn sociale onvermogen ben ik in de verleiding gekomen mijn leven via de omgang met jou te verbeteren. Dat dit me zuur opbreekt is een feit.

Beter voorkomen dan genezen?

Wat erg is aan deze situatie is dat ik als slachtoffer minder gehoord word dan jij die de macht uitoefent. Momenteel ervaar ik een grote afstand naar instanties, ben niet van zinnens wettelijk aan te klagen waar je me mee in hebt betrokken, omdat dat de afspraak was. Doch het compleet genegeerd worden, het niet aanbieden van terugkeermogelijkheden terwijl dat de afspraak was, dwingen me dit te beschrijven en zodoende je rotte praktijken aan te kaarten. Ik ben me heel erg bewust dat ik me veel beter had moeten realiseren welke negatieve gevolgen mijn gedrag voor mijn kinderen had kunnen hebben. Echter, met dat inzicht waren mijn kinderen toen niet geholpen. Voor mijn kinderen was het heel heftig te horen dat vader moet boeten voor zijn opzet. Erger nog, dat ik dit nooit los zal kunnen laten en absoluut persoonlijke genoegdoening wens. 

Elke mogelijke oplossing waar ik elke seconde van de dag naar streef wordt me onthouden. Echter, ik zocht al jaren hulp, ben in de greep van je misdadige opzet terecht gekomen, terwijl ik je zeer respecteerde als broer, vertrouwde op je om te pogen het levensniveau van mijn gezin te beteren. Het is heel wrang als die hulp er dan niet is, niet geleverd wordt of onvindbaar lijkt.

Voorkomen wat mogelijk zal volgen zal heel erg lastig worden.

Het lijkt er dus sterk op dat de deur dicht getrokken word. Ik hou mijn hart een weinig vast want ook mijn kinderen staan mede met hun rug tegen de muur, worden heen en weer geslingerd tussen hoop, wanhoop en vrees. Door dit drama bijna jaren te laten aanslepen raakte ik met mijn gezin  op de helling en de aftocht lijkt zeer dreigend. Het is nooit mijn bedoeling geweest de underdog te zijn in dit verhaal. In deze ben ik de benadeelde samen met vele anderen. Persoonlijke goederen van mij, mijn kinderen, en bevriende kunstenaars, zijn dusdanig ontvreemd op de laaghartige en slinkse wijze welke we van je  gewoon zijn. Die persoonlijke goederen, onder meer mijn desktop met meer dan 40.000 afgewerkte foto’s, gebruik en misbruik je nu om mij op het internet te benadelen. Zet de meest debiele figuren aan om berichten te versturen naar mijn kennissenkring. Mogelijkerwijs schend je de kopijrechten en die van anderen door de kunst op de desktop aanwezig ondeskundig te verhandelen. Het verspreiden van onwaarheden onder andermans naam is je kunde. Doch, en helaas voor je bewijst de waarheid zichzelf.  

Kunstenaars die me om hun eigendommen verzoeken verwijs ik bij deze door naar Jean Luc Salomez en gezin, als zijnde de personen die jullie bezittingen in bezit hebben op dit huidige moment.

Voor mij is de maat vol wat mijn gehele familie betreft. In deze wijs ik de beschuldigende vinger naar jou persoon en ik verzeker dat ik niet zal rusten. Tijdens dit hele gebeuren werd ik samen met mijn gezin in de steek gelaten op een gemene wijze. Deze open brief en manuscript als recht op antwoord gepubliceerd in mijn naam.

Jean Pascal Salomez
Email : contact@jeanpascalsalomez.com
+32478153661