

Voor meer informatie over een fotoshoot
Voor vragen contact@jeanpascalsalomez.com
Prints bestellen op elk soort gewenst materiaal of grootte mogelijk
De tegenstelling tussen Nietzsche en Dada, evenals tussen Kant en Dada, roept fundamentele vragen op over de aard van chaos, vrijheid en creatie. In mijn werk sluit ik me aan bij de Dadaïstische benadering, die chaos niet als een middel ziet om een hogere orde te bereiken, zoals Nietzsche doet met zijn concept van de “Übermensch”, maar juist chaos omarmt als het doel op zich. Voor Dada is chaos de ware vrijheid, een ruimte waar creatie niet wordt gedwongen door logica of structuur. Dit komt overeen met mijn streven om in mijn kunst de pure ervaring van het moment vast te leggen, zonder de grenzen van traditionele vormen of verwachtingen.
Wat betreft Kant en Dada, verwerpt Dada de rationele vrijheid die Kant voorstaat. Kant gelooft dat echte vrijheid alleen mogelijk is binnen de grenzen van de rede en structuur, maar Dada ziet deze structuren juist als belemmeringen voor ware vrijheid. In mijn werk zie ik de vrijheid die voortkomt uit het breken van rationele kaders en het omarmen van het absurde en irrationele als de ware bevrijding. Voor Dada is vrijheid geen gecontroleerde ruimte, maar een spontane, niet-geordende handeling die buiten de logica van het denken valt.
In de reflectie op mijn eigen werk en filosofie zoek ik geen hogere orde of controle, maar wil ik de chaos zelf omarmen als de bron van creatie en vrijheid. Mijn kunst komt voort uit de spontane, ongebonden ervaring van het absurde en niet-georganiseerde. Chaos is voor mij geen overgang naar iets beters, maar de essentie van creatie, een afwijzing van de maatschappelijke normen en verwachtingen. Dit biedt de ruimte om nieuwe betekenissen te ontdekken, zonder de druk van een rationele of logische ordening.
Deze benadering van chaos als vrijheid sluit aan bij mijn streven naar een samenleving waarin regels niet bepalend zijn voor creatie of vrijheid, maar waarin juist het ongebonden en absurde centraal staan. Dit vormt ook de basis van mijn visie op heerschappij, gemeenschapszin en de vrijheid die ik wil onderzoeken in mijn werk en in de themadagen die ik organiseer. De vraag is: moet chaos geordend worden om naar iets beters te leiden, of is chaos zelf het uiteindelijke doel, de ultieme vrijheid?
Lees MeerIn Jadadda botsen en versmelten ideeën zonder compromissen of synthese. Dit dadaïstische spel van woorden en betekenissen ondergraaft de gevestigde orde en nodigt uit tot pure ervaring in plaats van begrip. Dadaïsme staat centraal als een viering van absurditeit, ontregeling en deconstructie van vaste concepten.
Het verleden fungeert als een speeltuin waarin oude ideeën niet als heilige waarheden worden beschouwd, maar als materiaal voor herinterpretatie en destructie. Nietzsche, met zijn hamerende filosofie, sluit hier perfect op aan. Hij doodverklaarde God en ontmaskerde moraal als een historisch construct, en stelde dat ware vernieuwing niet ontstaat door het verleden te negeren, maar door ermee te worstelen en het te overwinnen.
Nietzsche’s denken contrasteert met de dialectiek van Hegel, die streefde naar synthese. Nietzsche verwierp compromissen en pleitte in plaats daarvan voor transcendentie—een fundamentele metamorfose waarin oude ideeën worden overtroffen en iets radicaal nieuws ontstaat. Dit principe sluit nauw aan bij Dada, dat geen reconstructie nastreeft maar louter chaos, creatie en vernietiging in één adem laat bestaan.
Jadadda symboliseert deze dynamiek: een botsing van gedachten zonder verzoening, een explosie van betekenis waarin Nietzsche lacht, Dada danst en de lezer als een vonk tussen de letters en de leegte zijn eigen pad vindt. Geen reconstructie, geen compromis—enkel pure beweging.
Lees MeerDeze website maakt gebruik van cookies. Door deze site te gebruiken, accepteert u het gebruik van deze cookies. Meer info