Jean-Pascal Salomez
Het doel van mijn persoonlijke straatfotografie is vaak het tonen van personages en hun persoonlijkheid. Dit, soms, in een compositiefoto. De ontwikkelingen binnen de digitale fotografie hebben er immers voor gezorgd dat men iedereen zijn profiel heel erg makkelijk kon vastleggen. Daar maak ik gebruik van en dat levert soms aardige resultaten. Dit doe ik niet altijd door compositiefoto’s te maken. Heel vaak gaat het om een profielfoto welke het leven in het wezen van de gefotografeerde weergeeft.
Mijn straatfotografie lijkt zich steeds verder te ontwikkelen. De weergave van de werkelijkheid vindt ik zeer belangrijk. Zeg maar – Het leven zoals het is. Het portret van een mens in zijn omgeving blijft me uitermate fascineren. Een portretfoto vertelt veel over wie de afgebeelde persoon is, maar het zegt ook heel wat over de maker en diens visie op de geportretteerde. En uiteraard is er ook de zeer persoonlijke visie van de straatfotograaf. Mijn insziens bestaan er 2 soorten van straatfotografen. Er is de straatfotograaf die een soort overzichtsbeeld van de straat weergeeft in een compositiefoto. Vaak gaat dat om mensen kaderen in hun activiteiten en dit in de omgeving waar dat zich afspeelt. Daarnaast is er de zeer willekeurige selectiefotograaf. Het fotograferen in de massa van één bepaalde persoon of activiteit, zonder dat de waarnemer er zelf aan deelneemt, wat een eerder objectief beeld geeft. Zeg maar, meer de profielfoto op een onverwacht ogenblik genomen.
Mijn straatfotografie zou men eigenlijk ook sociale fotografie kunnen noemen. Het fotograferen van die totaal onbekenden die het straatbeeld sieren, het weergeven van de omgeving, dat ene moment. Het kunnen zeer opvallende taferelen zijn of juist heel onopvallende. Gewoon, die dagelijkse kleinigheden in detail weergegeven maar dan door het oog van de fotograaf gezien. Net die ene kleinigheidjes waar we anders niet meer bij stilstaan.
