Jean-Pascal Salomez
De Eeuwigheid van Nehalennia
Op een dag, in een klein dorpje aan de Noordzee, werd Neha geboren. Haar ouders noemden haar naar Nehalennia, de godin van de zee, en vanaf haar geboorte leek er iets bijzonders aan haar te zijn. Neha was rustig en vredig, maar ze straalde een innerlijke kracht uit die mensen om haar heen fascineerde.
Toen Neha ouder werd, begon ze meer te leren over haar naamgenoot en haar fascinatie groeide. Op een dag besloot ze de zee op te gaan in een klein bootje om Nehalennia te eren. Terwijl ze voer, voelde ze de kracht van de zee om haar heen en sloot ze haar ogen om de aanwezigheid van Nehalennia te voelen.
Toen Neha haar ogen weer opende, zag ze dat ze verder van de kust was afgedreven dan ze had gedacht en de zee was woeliger geworden. Maar Neha was niet bang, ze voelde de aanwezigheid van Nehalennia nog sterker dan ooit en wist dat ze veilig zou zijn. Plotseling doemde er een enorme golf voor haar op. De boot werd omhoog getild en kantelde bijna om. Maar op hetzelfde moment voelde Neha een hand die haar vastgreep en haar omhoog trok. Het was alsof Nehalennia zelf haar uit het water had gered.
Het Verhaal van de Godin uit de Lage Landen
Terug op het land vertelde Neha haar ouders over haar ervaring op zee en haar ontmoeting met Nehalennia. Ze wist dat ze haar naamgenoot nooit zou vergeten en dat haar naam haar altijd zou herinneren aan de kracht van de zee en het mysterie van het onbekende.
Een volgende zonnige dag, wandelde Neha met haar trouwe viervoeter langs de schitterende kustlijn van de Noordzee. Terwijl ze daar liep, dwaalden haar gedachten af naar Nehalennia en haar mysterieuze connectie met de zee. Opeens hoorde ze haar hond blaffen en zag hem wegrennen naar een ongewone rotsformatie. Nieuwsgierig volgde Neha haar hond en tot haar verbazing ontdekte ze dat de rots een gigantische kreeft was die op zijn rug lag te spartelen. In een opwelling klom ze op de rug van de kreeft om hem te helpen en tot haar verbazing nam de kreeft haar mee de zee in. Terwijl ze zich vastklampte aan de schelpen op de rug van de kreeft, voelde ze hoe de zoute golven over haar heen spoelden en de wind door haar haren wapperde. Ze voelde zich vrij en avontuurlijk, zoals Nehalennia zelf moet hebben gevoeld toen ze de zee op ging. De kreeft bleek niet alleen te spartelen vanwege zijn omgekeerde positie, maar omdat hij gewond was. Neha kon zijn pijn voelen en ze begreep dat het haar taak was om hem te helpen herstellen. Terwijl ze met de kreeft door de zee zwom, zag ze de prachtige onderwaterwereld en haar bewoners. Ze voelde zich vereerd om deel te mogen nemen aan deze prachtige wereld en realiseerde zich dat Nehalennia waarschijnlijk deze zelfde schoonheid had ervaren.
Uiteindelijk keerde de kreeft terug naar de kust en liet Neha veilig aan land op een vreemd eiland, bedekt met een dikke mist. Neha voelde een onzichtbare kracht die haar mee de jungle in trok. Ze kwam bizarre wezens tegen, zoals een pratende cactus, een vis met benen en een boom met ogen. Neha dacht dat ze in een droom was beland, maar alles voelde zo echt. Uiteindelijk kwam Neha aan bij een tempel die op een gigantische octopus leek. De octopus bewoog zijn tentakels en de tempel opende zich als een bloem. Neha ging naar binnen en werd begroet door een groep mensen die allemaal witte gewaden droegen. De mensen vertelden Neha dat ze was uitverkoren om de nieuwe priesteres van Nehalennia te worden. Ze zouden haar alles leren over de kracht van de zee en de magie van Nehalennia. Neha wist niet wat ze moest denken, maar ze voelde dat dit haar lot was. Ze besloot om de nieuwe priesteres te worden en begon haar training.
Jaren gingen voorbij en Neha werd steeds machtiger. Ze had de kracht om de zee te controleren en de dieren van de oceaan te bevelen. Ze had de kracht om stormen te creëren en ze weer te laten verdwijnen. Terwijl Neha op een rots in de zee zat, alles te overdenken, en genoot van de zonsondergang, hoorde ze een zwakke stem roepen vanuit de verte. Ze luisterde goed en hoorde dat het een noodoproep was van een dorp dat aan de kust lag. Er was een enorme vloedgolf op weg naar het dorp en ze hadden hulp nodig om te ontsnappen.
Neha haastte zich naar het dorp en zag dat de vloedgolf al bijna aan land kwam. Ze aarzelde niet en gebruikte al haar kracht om de golven te kalmeren en ze terug te duwen naar zee. Het dorp was gered en de mensen waren dankbaar. Ze waren verbaasd over de kracht van Neha en vroegen haar hoe ze zo’n gave had gekregen.
Neha vertelde hen over de oude zeemeermin die haar had geholpen toen ze jong was en hoe ze haar geleerd had om de zee te beheersen. De mensen waren onder de indruk en vroegen of ze ook hen kon leren om de zee te beheersen. Neha stemde toe en begon de mensen van het dorp te onderwijzen in de kunst van het beheersen van de zee.
Jaren gingen voorbij en Neha werd bekend als de grote zeemeester. Ze leerde de mensen van de kuststeden en dorpen hoe ze de zee konden beheersen en hoe ze veilig konden leven in harmonie met de oceaan. Neha werd een legende en haar naam werd overal ter wereld bekend als de grootste zeemeester ooit. Haar wijsheid en kracht werden doorgegeven van generatie op generatie en haar legende leeft voort tot op de dag van vandaag.
Verklarende uitleg
Nehalennia is een godin uit de Gallo-Romeinse tijd die in verband werd gebracht met de zee, vruchtbaarheid en handel. Er zijn verschillende tempels en heiligdommen gewijd aan Nehalennia gevonden langs de kusten van Nederland en België, met name in Zeeland.
Er is weinig bekend over de precieze overtuigingen en rituelen rond Nehalennia, omdat er weinig schriftelijke bronnen uit die tijd zijn bewaard gebleven. De meeste informatie die we hebben is afkomstig van inscripties op stenen altaren die aan Nehalennia zijn gewijd, evenals van beeldhouwwerken en andere artefacten die in en rond de tempels zijn gevonden.
Hoewel er weinig bekend is over de specifieke overtuigingen en rituelen die aan Nehalennia waren verbonden, is het duidelijk dat haar verering zich over een lange periode heeft uitgestrekt. Sommige van de tempels en heiligdommen die aan Nehalennia zijn gewijd, zijn gedateerd tot de 2e of 3e eeuw na Christus, maar er zijn ook aanwijzingen dat haar cultus al eerder bestond.
De eeuwigheid van Nehalennia is een onderwerp van debat onder historici en archeologen. Sommigen suggereren dat haar verering na de Romeinse tijd is verdwenen, terwijl anderen beweren dat haar cultus tot in de middeleeuwen heeft overleefd. Er zijn verschillende middeleeuwse geschriften die vermelden dat er in Zeeland nog steeds heidense goden werden aanbeden, en sommige historici denken dat Nehalennia een van die goden zou kunnen zijn geweest.
Hoewel we niet zeker weten hoe lang Nehalennia precies werd vereerd, is het duidelijk dat ze een belangrijke godin was voor de mensen die langs de kusten van Nederland en België leefden in de Romeinse tijd. Haar heiligdommen en altaren getuigen van een rijke en langdurige religieuze traditie die ver teruggaat in de geschiedenis.
