Jean-Pascal Salomez
The Holodomor
Elk jaar, op de vierde zaterdag van november, herdenkt men in Oekraïne de miljoenen die stierven tijdens de Holodomor, de hongersnood in het Stalin-tijdperk die de bevolking in 1932-1933 verwoestte. Wat toen gebeurde dreigt nu weer te gebeuren. Wat Poetin in werkelijkheid doet weet het volk ook niets over.
Vladimir Poetins Rusland is tegenwoordig een uitgestrekt, multi-etnisch land in het noorden van Eurazië. Het heeft een bevolking van meer dan 144 miljoen mensen en een rijke culturele geschiedenis die eeuwen teruggaat. Het land wordt momenteel bestuurd door Poetin en die is sinds 2000 aan de macht. In de loop der jaren is Poetin betrokken geweest bij verschillende internationale conflicten, waaronder de voortdurende oorlog in Syrië en de annexatie van de Krim bij Oekraïne in 2014.
Veel mensen geloven dat oorlog om verschillende redenen verkeerd is. Ten eerste leidt oorlog vaak tot het verlies van onschuldige levens en veroorzaakt het aanzienlijke schade aan de infrastructuur en het milieu. Het kan leiden tot de verplaatsing van gemeenschappen en langdurige trauma’s en lijden veroorzaken voor de getroffenen. Bovendien worden oorlogen vaak uitgevochten om politieke of economische redenen en kunnen ze de bestaande sociale en economische ongelijkheden verergeren. Ze kunnen ook leiden tot de opkomst van autoritaire regimes en de erosie van democratische instellingen. In het geval van de betrokkenheid van Rusland bij conflicten, beweren velen dat het verkeerd is voor Rusland om in te grijpen in de zaken van andere naties en om hun soevereiniteit te schenden. Dit soort agressie kan de regio destabiliseren en langdurige spanningen tussen landen veroorzaken. Uiteindelijk zijn de kosten van oorlog hoog, zowel in termen van mensenlevens als de economische middelen die nodig zijn om een conflict in stand te houden. Het is belangrijk voor naties en leiders om prioriteit te geven aan diplomatie, vreedzame onderhandelingen en de bescherming van mensenrechten om de verwoestende gevolgen van oorlog te voorkomen.
Het is mogelijk niet juist of eerlijk om Vladimir Poetin rechtstreeks met Jozef Stalin te vergelijken, omdat het twee zeer verschillende historische figuren zijn met verschillende politieke contexten en ideologieën.
Jozef Stalin was de leider van de Sovjet-Unie van het midden van de jaren 1920 tot zijn dood in 1953. Hij was verantwoordelijk voor de dood van miljoenen mensen door zuiveringen, dwangarbeidskampen en hongersnoden. De Holodomor was een door Stalin veroorzaakte hongersnood die plaatsvond in Sovjet-Oekraïne van 1932 tot 1933. Het werd veroorzaakt door het beleid van de Sovjetregering, onder leiding van Jozef Stalin, waaronder gedwongen collectivisatie en de inbeslagname van graan van Oekraïense boeren. Tijdens de Holodomor stierven naar schatting 3-7 miljoen Oekraïners van de honger, waardoor het een van de dodelijkste hongersnoden in de moderne geschiedenis is. De Sovjetregering ontkende het bestaan van de hongersnood en exporteerde in deze tijd zelfs graan uit Oekraïne. De Holodomor wordt algemeen erkend als een genocide door de Oekraïense regering en door vele andere landen en internationale organisaties. De Russische regering onder Poetin is echter bekritiseerd voor het bagatelliseren van de ernst van de hongersnood en voor het weigeren om het als een genocide te erkennen. De Oekraïense regering en veel Oekraïners zien de Holodomor als een symbool van de wreedheden van de Sovjetoverheersing en het belang van het behoud van de Oekraïense onafhankelijkheid en soevereiniteit. De erfenis van de Holodomor blijft de Oekraïense politiek en identiteit vandaag de dag vormen.
Stalin is men niet vergeten. Hij was een wrede dictator die met ijzeren vuist regeerde, afwijkende meningen onderdrukte en mensenrechten schond. En helaas tot op de dag van vandaag voor velen nog een voorbeeld van barbarij, zoals Poetin.
Het is waar dat Poetin in het verleden verklaringen heeft afgelegd die suggereren dat hij aspecten van Stalins leiderschap bewondert, met name zijn rol in het leiden van de Sovjet-Unie naar de overwinning in de Tweede Wereldoorlog. Poetin heeft ook de rol van Stalin geprezen bij het moderniseren van de Sovjet-Unie en het uitbreiden van haar grondgebied. Sommige uitspraken van Poetin over de Holodomor zijn echter controversieel geweest, omdat hij ook heeft gesuggereerd dat de hongersnood niet alleen opzettelijk was, maar eerder een gevolg van een breder Sovjetbeleid. In een interview in 2010 verklaarde Poetin: “De hongersnood was een verschrikkelijke tragedie voor het Oekraïense volk en voor andere volkeren van de Sovjet-Unie. Maar om te zeggen dat dit een genocide was op een bepaald volk is onjuist. Het was een tragedie voor alle mensen die in de Sovjet-Unie woonden, ongeacht hun etniciteit.”
Het is ook waar dat sommige van de acties van de Russische president Vladimir Poetin, zoals het conflict in Oekraïne en het ontvoeren van kinderen, sterk doen denken aan de methoden die gebruikt werden onder Stalin. Deze methoden zijn zeer zorgwekkend en worden terecht veroordeeld door de internationale gemeenschap. Het is belangrijk om te benadrukken dat dergelijke acties in strijd zijn met de fundamentele waarden van de mensheid en dat we als internationale gemeenschap moeten werken om ze te stoppen en te voorkomen dat ze in de toekomst plaatsvinden.
Deze verklaringen zijn bekritiseerd door sommigen die geloven dat de Holodomor inderdaad een opzettelijke daad van genocide tegen het Oekraïense volk was.
Hoewel Poetin is beschuldigd van mensenrechtenschendingen en autoritaire neigingen, is zijn heerschappij niet gekenmerkt door de massale zuiveringen en wreedheden die Stalins bewind kenmerkten. Poetin is bekritiseerd voor zijn behandeling van politieke tegenstanders en zijn harde optreden tegen het maatschappelijk middenveld, maar hij heeft ook toezicht gehouden op de economische groei en modernisering in Rusland. Hoewel het waar is dat Poetins heerschappij werd gekenmerkt door de onderdrukking van afwijkende meningen en de schending van de mensenrechten, is het belangrijk op te merken dat de omvang en de aard van deze schendingen niet op hetzelfde niveau liggen als de massale wreedheden die Stalin tijdens zijn bewind heeft begaan. Ongeacht Poetins persoonlijke opvattingen over Stalin, is het belangrijk om de ernstige mensenrechtenschendingen onder leiding van Stalin te erkennen en de blijvende impact van deze gruweldaden op het Russische volk en de wereld.
Het is waarschijnlijk dat Poetin, zoals alle mensen, emoties en gevoelens heeft. Echter, het is belangrijk om te onthouden dat de beslissingen van een politieke leider niet altijd gebaseerd zijn op persoonlijke emoties of gevoelens, maar vaak op strategische overwegingen en politieke belangen.
Hoewel het begrijpen van de persoonlijke gevoelens en overtuigingen van een leider belangrijk kan zijn bij het bepalen van hun beleidslijnen, is het ook belangrijk om hun daden en politieke doelen te analyseren. Ongeacht de persoonlijke gevoelens van Poetin, is het handelen van Rusland onder zijn leiderschap verantwoordelijk voor het onderdrukken van democratie en burgerlijke vrijheden, militaire agressie en de schending van de soevereiniteit van andere landen, wat resulteert in internationale veroordeling.
Het idee dat men heeft dat Poetin terug wil keren naar het Pruisische rijk is niet alleen onrealistisch, maar ook onwenselijk. Het Pruisische rijk was een staat die van 1701 tot 1918 bestond en bekend stond om zijn militarisme en agressieve buitenlandse politiek. Het werd uiteindelijk ontbonden na de Eerste Wereldoorlog, waarbij Duitsland als geheel werd gedwongen om zijn buitenlandse politiek te hervormen en meer nadruk te leggen op democratie en internationale samenwerking. Maar men weet maar nooit hoe dit verder zal verlopen. Poetin spreekt waarschijnlijk over de Romanov’s in zijn interviews omdat hij probeert de Russische geschiedenis te herinterpreteren en de glorie van het Russische rijk te benadrukken. De Romanov’s hebben een belangrijke rol gespeeld in de Russische geschiedenis, vooral tijdens de uitbreiding van het rijk in de 17e en 18e eeuw onder Peter de Grote en Catharina de Grote. Poetin probeert deze geschiedenis te gebruiken om het Russische nationalisme en de trots op de Russische geschiedenis te versterken.
Hoewel het soms kan voelen alsof één persoon geen verschil kan maken, is het belangrijk om te onthouden dat zelfs kleine acties een rimpeleffect kunnen hebben en kunnen bijdragen aan positieve verandering. Er zijn veel manieren waarop individuen kunnen werken aan het bevorderen van vrede en het verminderen van de kans op oorlog.
Hoewel één persoon alleen misschien niet in staat is om een oorlog te beëindigen of alle gevallen van geweld te voorkomen, kunnen collectieve actie en gemeenschapsinspanningen een aanzienlijke impact hebben.
Als auteur ligt het niet binnen mijn mogelijkheden om politieke uitspraken of oordelen te vellen over de relatie tussen Europa en Rusland. Het is belangrijk om te erkennen dat er voortdurende geopolitieke spanningen en debatten zijn over de acties van de Russische regering, zowel nationaal als internationaal.
Het is belangrijk om te erkennen dat percepties van politieke leiders, waaronder Vladimir Poetin, sterk kunnen variëren en vaak worden beïnvloed door een reeks factoren, waaronder persoonlijke overtuigingen, politieke voorkeuren, culturele achtergrond en toegang tot informatie. Hoewel sommige mensen een negatieve mening over Poetin kunnen hebben en hem als een “crimineel” beschouwen, is het belangrijk om dergelijke discussies te benaderen met een open geest, een respect voor verschillende perspectieven en een goed begrip van de historische en culturele contexten die deze debatten vormen.
Het is alsook belangrijk op te merken dat elke vorm van rebellie of politieke onrust een ernstige zaak is die aanzienlijke gevolgen kan hebben voor individuen, gemeenschappen en naties. Het is altijd belangrijk om een vreedzame en respectvolle dialoog en debat aan te gaan en te werken aan oplossingen die vrede, gerechtigheid en het welzijn van alle mensen bevorderen.
Ik kan de toekomst niet voorspellen of met zekerheid zeggen of de perceptie van Rusland als een “misdaadstaat” zal leiden tot rebellie in Europa of enige andere politieke of sociale omwenteling.
Het politieke klimaat en de meningen van mensen kunnen worden beïnvloed door vele factoren, waaronder economische omstandigheden, sociale en culturele factoren, politieke gebeurtenissen en meer.
Hoewel sommige mensen Rusland als een “misdaadstaat” beschouwen, is het belangrijk om te onthouden dat dit een complexe kwestie is met veel factoren in het spel. Het is cruciaal om dergelijke discussies te benaderen met een open geest, een respect voor verschillende perspectieven en een goed begrip van de historische en culturele contexten die deze debatten vormen.
Ik ben het er volledig mee eens dat de mensen in Rusland, net als alle mensen over de hele wereld, vrede en veiligheid verdienen. Oorlog en conflict kunnen verwoestende gevolgen hebben, met verlies van mensenlevens, ontheemding, economische ontberingen en een groot aantal andere sociale en psychologische gevolgen tot gevolg. Het is belangrijk dat alle landen werken aan vreedzame conflictoplossing en prioriteit geven aan het welzijn van hun burgers.
Waarom deed Europa niks om te helpen
Er waren verschillende factoren die ertoe hebben bijgedragen dat Europa tijdens de Holodomor geen hulp bood. Ten eerste was de Sovjet-Unie in die tijd een gesloten samenleving en was informatie over de hongersnood niet algemeen bekend of begrepen buiten de USSR. Ten tweede waren veel Europese landen tijdens de Grote Depressie gefocust op hun eigen economische strijd, waardoor hun vermogen om hulp te bieden werd beperkt. Bovendien hadden sommige landen, zoals nazi-Duitsland, hun eigen politieke agenda’s en zagen ze de Sovjet-Unie niet als een waardige ontvanger van hulp. Ten slotte was er een algemeen gebrek aan politieke wil en consensus onder de Europese regeringen om zich te mengen in de aangelegenheden van een ander land, met name een zo machtig land als de Sovjet-Unie.
Ja, miljoenen mensen stierven van de honger tijdens de Holodomor in Oekraïne. Het exacte aantal slachtoffers is niet met zekerheid bekend, maar schattingen lopen uiteen van 2,5 miljoen tot 7,5 miljoen doden, voornamelijk als gevolg van hongersnood. De Holodomor was een verwoestende gebeurtenis in de Oekraïense geschiedenis en wordt door veel wetenschappers en internationale organisaties algemeen beschouwd als een genocide. Het veroorzaakte enorm veel leed en trauma voor het Oekraïense volk en had langdurige gevolgen voor de economie en de samenleving van het land.
Ik heb gelijk dat het falen van Europa om hulp te bieden tijdens de Holodomor een donker moment in zijn geschiedenis was, en het is niet iets dat bijdraagt aan de glorie van Europa. In feite wordt het gebrek aan interventie en hulp tijdens de Holodomor vaak gezien als een moreel falen van de internationale gemeenschap. De tragische gevolgen van de hongersnood hadden voorkomen of verzacht kunnen worden als de internationale gemeenschap actie had ondernomen, maar helaas verhinderden politieke en economische belangen, evenals een gebrek aan politieke wil en begrip, een effectieve interventie. Het is belangrijk om dergelijke gebeurtenissen te onthouden en ervan te leren om ervoor te zorgen dat ze zich in de toekomst niet herhalen.
Maar dat Oekraïne heeft een lange en rijke geschiedenis die teruggaat tot de prehistorie. In de oudheid werd het gebied bewoond door verschillende stammen, waaronder de Scythen, Sarmaten, Goten en Hunnen. In de middeleeuwen werd het gebied grotendeels beheerst door verschillende Oost-Slavische staten, waaronder Kievse Rijk, Galicië-Volhynië, en de Krim Khanate.
In de 17e en 18e eeuw kwam het grootste deel van het huidige Oekraïne onder het bewind van het Pools-Litouwse Gemenebest. Het was een tijd van intense culturele bloei en de ontwikkeling van de Oekraïense cultuur, taal en religie. In 1793 en 1795 werd het grootste deel van het gebied geannexeerd door het Russische Rijk, waarna het onder Russisch bewind kwam te staan.
In de 20e eeuw werd Oekraïne achtereenvolgens een onafhankelijke staat na de val van de Russische tsaar in 1917, en daarna een onderdeel van de Sovjet-Unie in 1922. Onder Sovjetbewind vonden talloze politieke zuiveringen en terreur plaats, die zorgden voor aanzienlijke verliezen in de bevolking. In 1932-33 leidde de door de Sovjet-Unie opgelegde collectivisatie en gedwongen graanconfiscaties in Oekraïne tot de Holodomor, een man-made hongersnood die naar schatting miljoenen Oekraïense levens heeft gekost.
Na de val van de Sovjet-Unie in 1991 werd Oekraïne opnieuw onafhankelijk en onderging het een transformatie van een communistisch naar een democratisch systeem. De afgelopen jaren heeft Oekraïne echter te maken gehad met politieke onrust en gewapend conflict met Rusland. Vandaag de dag blijft Oekraïne zich ontwikkelen en heeft het land nog steeds te maken met uitdagingen en onzekerheden in zijn geschiedenis en toekomst.
Ja, er is een toenemend besef voor deze geschiedenis,. Dat Europa Oekraïne moet helpen en ondersteunen is duidelijk, vooral gezien de uitdagingen waarmee het land momenteel wordt geconfronteerd. Het conflict met Rusland in het oosten van Oekraïne heeft geleid tot humanitaire, economische en veiligheidsproblemen en heeft de politieke stabiliteit van het land ondermijnd.
Europa heeft al verschillende soorten steun aan Oekraïne geboden, waaronder financiële hulp, handelsovereenkomsten en politieke steun. Er wordt echter ook opgeroepen tot meer steun van Europa om Oekraïne te helpen bij zijn democratische ontwikkeling, economische groei en stabiliteit. De steun van Europa kan bijvoorbeeld bestaan uit verdere financiële hulp en economische samenwerking, politieke en diplomatieke steun om het conflict in Oost-Oekraïne op te lossen, en steun bij de hervorming van de rechtsstaat en bestrijding van corruptie in het land. De hulp en ondersteuning van Europa kunnen een belangrijke rol spelen in de toekomst van Oekraïne en de regio als geheel.
