Jean-Pascal Salomez
Beste Aardbewoners
We staan op de drempel van een avond die geen enkele betekenis heeft. We staan op het punt om een avond te beleven die zo betekenisloos is dat zelfs het woord “betekenisloos” er nog te veel van is. Vanavond, om precies 20:30 uur, zullen de lichten van de wereld weer even doven voor Earth Hour 2023. Eén uur lang zal de aarde even donker zijn als de geest van een beroepspoliticus. Maar laten we eerlijk zijn, wie zou zich daar nou druk om maken? Het is tenslotte niet alsof de aarde plotseling zal ontploffen in een gigantische vuurbal, toch? Of misschien ook wel… wie weet? Maar goed, daar komen we vanzelf wel achter.
Een uur lang zal de aarde niet anders zijn dan elk ander uur van de dag. Maar ach, wie maalt erom? Zelfs de Grote Markt in Brussel doet mee aan deze onzin en zal vanavond zijn lichten uitdoen. De bezoekers zullen getrakteerd worden op een wazige onsamenhangende muzikale ervaring, die net zo zinloos, en energieverslindend, zal zijn als het hele idee achter Earth Hour zelf.
Want laten we eerlijk zijn, wie heeft er eigenlijk tijd om stil te staan bij de impact die onze manier van leven heeft op de planeet? We zijn allemaal veel te druk bezig met onze smartphones, laptops en social media, om ons druk te maken over iets dat ons niet direct raakt. Als een bloem in een betonjungle staan we daar, omringd door luidruchtige machines die ons herinneren aan de menselijke drukte.
Maar toch, in deze wereld van chaos en verwoesting, schijnt nog steeds de zon, en groeit nog steeds het gras. Op deze avond van Earth Hour, laten we de stroom van verlichting stoppen en ons onderdompelen in de duisternis. Laten we ons verbinden met de natuur en haar schoonheid, want alleen dan kunnen we haar ware kracht zien en waarderen.
Maar terwijl we genieten van de stilte en het donker, laten we niet vergeten dat we zelf deel uitmaken van dit absurde universum. We zijn allemaal slechts kleine stipjes op deze aardbol, maar toch hebben we de kracht om verandering teweeg te brengen. Dus laten we onze krachten bundelen en onze verantwoordelijkheid nemen om voor onze planeet te zorgen, op onze eigen unieke en absurde manier. En als we dan de lichten weer aandoen en de wereld weer in al haar prachtige chaos verschijnt, laten we dan niet vergeten dat we deel uitmaken van deze absurde en wonderlijke wereld, en laten we haar koesteren en beschermen als een kostbare bloem in de betonjungle.
Jean, een absurde en dadaïstische figuur, heeft een wens. Een wens om de wereld te laten zien hoe belachelijk het allemaal is. Hij wil de lichten van de hele wereld voor altijd uitdoen en ons laten leven in de duisternis van onze eigen dwaasheid. Jean, een buitenbeentje, en een onbegrepen figuur. Hij blijft kritisch tegenover de mensheid en de gevestigde orde, en vind dat de wereld nog steeds te veel gericht is op materialisme en oppervlakkigheid.
En wie weet, misschien is dat wel de enige manier om ons te laten beseffen wat we verloren hebben. Want, vergeet niet. Het is tijd voor een reuze radicale stap dat gezet dient te worden. Hij wenst dat de wereld weer zou terugkeren naar de essentie, naar de dingen die er echt toe doen. Hij wenst dat mensen zich weer zouden gaan richten op de natuur, op elkaar en op zichzelf.
Dus vanavond, als de lichten uitgaan, laten we dan niet denken aan Earth Hour. Fak dat Earth hour! Laat ons denken aan de absurde en dadaïstische visie van Jean. En laten we dan hopen dat we ooit zullen beseffen hoe belangrijk het is om onze planeet te beschermen, voordat het te laat is.
Houdoe en bedankt,
JEAN PASCAL SALOMEZ
De dadaïstische kijk op onze natuurlijke omgeving
In de wereld van het dadaïsme is de natuurlijke omgeving allesbehalve natuurlijk. Bomen hebben misschien geen wortels, rivieren stromen misschien omhoog en vogels kunnen misschien vliegen zonder vleugels. Het is allemaal zo absurd dat het eigenlijk overtuigend wordt.
Stel je voor dat je een wandeling maakt door het bos, en in plaats van de gebruikelijke bomen en struiken, kom je gigantische tomatenplanten tegen die tot in de wolken groeien. Of misschien zie je een kudde roze olifanten die door de lucht zweven, terwijl ze zingen over de schoonheid van de zwaartekracht.
Het is zo absurd dat het bijna logisch lijkt. Waarom zou de natuurlijke wereld zich houden aan onze saaie en voorspelbare verwachtingen? Waarom zouden we niet kunnen genieten van de verrassingen en absurditeiten die de natuur ons kan bieden?
In de wereld van het dadaïsme is de natuurlijke omgeving een uitdaging om onze grenzen te verleggen en ons te laten verwonderen. Het is niet alleen een plek om te overleven, maar ook een plek om te experimenteren en te ontdekken. Het is een wereld waarin alles mogelijk is, waarin de wetten van de natuurlijke wereld geen beperkingen opleggen aan onze verbeelding.
Dus laten we de natuurlijke omgeving omarmen als een speeltuin voor onze creativiteit. Laten we onze verbeelding de vrije loop laten en genieten van de absurditeiten die ons worden geboden. Want in de wereld van het dadaïsme is niets wat het lijkt en is alles mogelijk.
Het dadaïstische perspectief op Earth Hour en Het schip van Theseus
Het is een vreemde en verwarrende trip door de filosofie. Wat hebben een uur zonder licht en een oude boot met elkaar te maken? Welnu, laten we eens kijken naar de vreemde parallel die deze twee concepten kunnen vormen.
Earth Hour is een gekke jaarlijkse happening waarbij mensen over de hele wereld hun lichten voor één uur uitdoen om iets te doen met het klimaat en onze planeet. Misschien denken we door het uitzetten van onze lampjes na over onze impact op de aarde en worden we aangespoord om grotere veranderingen te maken. Maar wie weet, het kan ook gewoon een rare tijd zijn zonder licht, waarbij we ons afvragen wat we in hemelsnaam aan het doen zijn.
Dan is er nog het schip van Theseus, een filosofisch vraagstuk waar we ons brein op kunnen breken. Het vraagt ons af of een object dat steeds opnieuw wordt gerepareerd of vervangen, nog steeds hetzelfde is. Het is als het vervangen van elk deel van een schip, is het nog steeds hetzelfde schip? Een absurde en doldwaze gedachtegang als je het ons vraagt.
Dus wat gebeurt er als we deze twee ideeën samenvoegen? Zou Earth Hour ons kunnen helpen onze relatie met de natuur te veranderen en ons helpen onze identiteit als soort te behouden? Of zal het ons in een vreemde zee van verandering laten afdrijven, zoals een boot zonder koers? Wie weet wat er zal gebeuren, maar laten we vooral niet vergeten om af en toe het licht uit te doen en een beetje gek te doen.
