Jean-Pascal Salomez
Laat ons beginnen met een visie op een waarneming
Eikelovsky: Hey Piemie, heb je ooit het gevoel gehad dat de jongere generatie geen idealen lijkt te hebben en geen respect toont voor zichzelf en anderen?
Piemie: Ja, absoluut. Het lijkt erop dat ze zich laten leiden door angst, conformisme en hedonisme, en geen verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen leven of de wereld om hen heen.
Eikelovsky: Precies! Het is alsof ze lafaards zijn die zich laten uitbuiten en onderdrukken door een systeem dat hen dom en afhankelijk houdt. Ze lijken hun eigen cultuur en identiteit te verloochenen en zich te laten vernederen door degenen die hen haten.
Piemie: Ja, dat klopt. Het is triest om te zien dat ze geen ambitie of passie hebben, geen doel of richting in het leven lijken te hebben.
Eikelovsky: Het lijkt erop dat ze zichzelf niet eens respecteren door goedkoop merkbier te drinken en te dealen om hun eigen wiet te kunnen roken. Ik voel me vervreemd en geïsoleerd van hen.
Piemie: Ja, het is zorgwekkend om te zien. Misschien moeten we proberen om meer betrokken te zijn bij de jongere generatie en hen te inspireren om hun potentieel te bereiken.
De jeugd van tegenwoordig.
In een wereld waarin generatieconflicten hoogtij vieren, lijkt de jeugd van tegenwoordig het slachtoffer te zijn van een eindeloze reeks verwijten en kritiek. Maar laten we eens nadenken over wat deze ‘verloren’ generatie echt betekent. Zijn ze echt zo laf en respectloos als sommige mensen beweren?
Deze beschuldigingen lijken voort te komen uit een beperkte visie op de jeugd en een gebrek aan begrip voor hun omstandigheden. In plaats van hen af te schilderen als hedonistische, doelloze wezens, zouden we moeten kijken naar de context waarin ze leven. Een wereld waarin economische ongelijkheid en onzekerheid, klimaatverandering en sociale problemen de norm zijn. Het is geen wonder dat sommige jongeren zich verloren voelen en geen idealen lijken te hebben. Het is een veelgehoorde klacht dat de jeugd van tegenwoordig geen idealen zou hebben, geen respect tonen voor zichzelf en anderen, geen verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen leven of voor de wereld waarin ze leven. Het zijn harde woorden die vaak worden gebruikt om jongeren te beschrijven, maar is dit beeld wel terecht?
Laten we eens nader kijken naar deze beweringen. Natuurlijk zijn er jongeren die zich gedragen zoals hierboven beschreven, maar geldt dat voor de hele generatie? Laten we niet vergeten dat jongeren vandaag de dag opgroeien in een wereld die heel anders is dan die van hun ouders. Ze worden geconfronteerd met problemen zoals klimaatverandering, sociale ongelijkheid en politieke polarisatie, die hun voorgangers niet op deze manier hebben ervaren. Het is niet gemakkelijk om op te groeien in zo’n wereld en omgaan met de druk en verwachtingen van de samenleving kan moeilijk zijn.
Bovendien is het belangrijk om te erkennen dat jongeren ook positieve veranderingen teweegbrengen. Ze zijn actief betrokken bij sociale en politieke bewegingen, zetten zich in voor duurzaamheid en tonen veel creativiteit en innovatie. Denk bijvoorbeeld aan de jongeren die zich hebben aangesloten bij de Black Lives Matter-beweging, de klimaatstakingen die wereldwijd plaatsvinden en de vele sociale initiatieven die door jongeren worden gestart.
Het is begrijpelijk dat sommige mensen zich vervreemd voelen van de jongere generatie en hun gedrag niet begrijpen. Maar het is belangrijk om niet in een zwart-wit denken te vervallen en te erkennen dat er veel variatie is onder jongeren. Het is onterecht om een hele generatie te veroordelen op basis van enkele negatieve voorbeelden. Laten we in plaats daarvan de diversiteit van jongeren omarmen en de positieve bijdragen die zij leveren aan onze samenleving erkennen en waarderen.
Bovendien is het belangrijk om ons af te vragen hoe we jongeren kunnen ondersteunen. Hoe kunnen we hen helpen om hun potentieel te ontwikkelen, hun stem te laten horen en hun dromen na te streven? Hoe kunnen we hen inspireren om hun idealen te volgen en hun respect voor zichzelf en anderen te vergroten? Hoe kunnen we hen aanmoedigen om verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen leven en voor de wereld waarin ze leven? Hoe kunnen we hen laten zien dat ze niet laf zijn, maar moedig, dat ze niet bang zijn, maar hoopvol, dat ze niet conformistisch zijn, maar authentiek, dat ze niet hedonistisch zijn, maar zinvol?
Dit zijn de vragen die ik mij stel als ik denk aan de jeugd van tegenwoordig. Ik geloof dat jongeren veel te bieden hebben aan onze samenleving en dat wij veel van hen kunnen leren. Ik geloof dat jongeren niet het probleem zijn, maar de oplossing. Ik geloof dat jongeren de toekomst zijn.
