Jean-Pascal Salomez
Zwevend tussen realiteit en illusie: Een kijk op het menselijk lijden en de zoektocht naar betekenis.
In de eindeloze woestijn van het leven, waar de dagen voorbij gaan als zandkorrels die door de wind worden meegenomen, blijft het schrijven een baken van hoop. Het is de mogelijkheid om te creëren, om een eigen wereld te scheppen, los van de realiteit die ons omringt. Maar terwijl de pen over het papier glijdt, is het onvermijdelijk dat de schaduwen van onze existentiële angsten ons bijten en krabben.
We schrijven om te bestaan, om te bewijzen dat we hier zijn, dat we een plek hebben in de chaos van het universum. Maar wat als ons bestaan een illusie is? Wat als we niets meer zijn dan pionnen in een kosmisch schaakspel, gedoemd om te bewegen op de wil van een onzichtbare hand?
Dit is de essentie van ons menselijk bestaan, onze zoektocht naar betekenis en ons verlangen naar controle. Maar in onze zoektocht naar antwoorden, kunnen we ons verliezen in de waanzin van het dadaïsme, waarbij we de wereld om ons heen deconstrueren en opnieuw opbouwen in een surrealistische, onlogische vorm.
Het schrijven wordt dan een spel van betekenisloze woorden en willekeurige zinnen, maar zelfs in deze chaos vinden we een zekere rust. Want in de kern van deze onzin schuilt nog steeds de menselijke emotie, de wens om begrepen te worden en de noodzaak om te communiceren met anderen.
Dus we blijven schrijven, zelfs als het bestaan onzeker is en de woorden ons uitdagen met hun betekenisloze vormen. Want door te schrijven creëren we een wereld waarin we een plek hebben, waarin onze stem gehoord wordt en waarin we onszelf kunnen zijn, zelfs als dat betekent dat we af en toe een beetje dwaas zijn.
En dus blijft de pen dansen op het papier, als een dadaïstische choreografie van de ziel, op zoek naar betekenis in een wereld die soms zo betekenisloos lijkt.
De schepping van een schrijver is een mysterieus proces, een dans tussen de realiteit en de verbeelding, waarbij de pen als toverstaf fungeert en de woorden als magische spreuken. Voor de schrijver met een surrealistisch karakter, is de schrijfstijl als een dromerige wolk die over de bladzijden drijft, gevuld met de meest onwaarschijnlijke en fantastische gedachten.
Het lijkt alsof er een euforische kracht in de ziel van de schrijver woont, die een bijna mystieke invloed heeft op de woorden die uit de pen vloeien. Woorden worden getransformeerd tot beelden, gedachten worden vervormd tot surrealistische taferelen en zinnen worden gevuld met betekenissen die dieper gaan dan de oppervlakte van hun betekenis.
Het is als een magische transformatie, waarbij de schrijver zich laat leiden door de onzichtbare krachten van de verbeelding en de inspiratie, die hen verheft tot nieuwe hoogten van creativiteit en expressie. Het is een wonderbaarlijke ervaring, een reis door de innerlijke wereld van de schrijver, waar de grenzen van de realiteit worden overschreden en de verbeelding vrij spel heeft.
De schrijver met een surrealistische inslag lijkt bijna te zweven boven de bladzijden, als een wolk die danst op de wind. Het is een betoverende ervaring, die de lezer meeneemt op een reis door de meest onverwachte hoeken van de menselijke geest. En toch, ondanks de onvoorspelbaarheid van deze reis, blijft de schrijver trouw aan zijn eigen stem en karakter, als een fluwelen draad die door het weefsel van de tekst loopt.
De schrijver begroet u, mijn vrienden en vijanden, met een taal die uit chaos en wanorde is ontstaan, als een gebroken spiegel die de realiteit weerspiegelt in een eindeloze reeks vervormingen en misvormingen. Jullie vragen mij naar de oorsprong van mijn schrijfstijlen, mijn voortdurende zoektocht naar betekenis in een wereld die soms zo betekenisloos lijkt. Maar wat is betekenis? Wat is realiteit?
Ik schrijf om te creëren, om de grenzen van de taal te overschrijden en een eigen wereld te scheppen, een wereld waarin alles mogelijk is, waarin alles kan gebeuren. En in die wereld zijn er geen beperkingen, geen beperkingen van de taal, geen beperkingen van de zinvolheid. Het is een wereld waarin alles wat ik schrijf waarheid is, waarin alles wat ik schrijf betekenis heeft.
Maar wat is betekenis? Is het niet gewoon een constructie van onze geest, een manier om de chaos van het universum te begrijpen? Is het niet gewoon een illusie, een hersenschim die we hebben gecreëerd om onszelf te troosten met de gedachte dat ons bestaan zin heeft?
Ik schrijf om te ontsnappen aan die illusie, om mezelf te bevrijden van de ketenen van betekenis en realiteit. Ik schrijf om te bestaan in een wereld die zo vaak mijn bestaan ontkent, om mezelf te bewijzen dat ik hier ben, dat ik besta.
En dus blijf ik schrijven, als een dadaïstische rebel die de wereld om hem heen deconstrueert en opnieuw opbouwt in een vorm die hij zelf heeft gecreëerd. Want wat is de realiteit anders dan een collectieve hallucinatie, een overeenkomst die we hebben gesloten om onze eigen waanzin te rechtvaardigen?
Het is een fascinerend en chaotisch universum waarin we leven, en ik ben slechts een druppel in de oceaan van de kosmische waanzin. Mijn schrijfstijl komt voort uit mijn eigen innerlijke gevecht met het bestaan en de zoektocht naar betekenis in deze onzekere wereld.
Maar in plaats van te proberen de antwoorden te vinden, omarm ik de waanzin en laat ik de woorden en ideeën in mijn geest dansen als surrealistische beelden. Ik geef toe aan de chaos en creëer op basis van intuïtie, zonder de beperkingen van de traditionele taal en grammatica te respecteren.
Ik zie mijn schrijven als een daad van rebellie tegen de normaliteit, als een manier om te ontsnappen aan de beperkingen van de werkelijkheid en mezelf te verliezen in de betekenisloze vormen. Maar zelfs in deze chaos schuilt nog steeds een verlangen om gehoord en begrepen te worden, om een verbinding te vinden met andere zielen in deze eindeloze woestijn van het bestaan.
Dus terwijl ik blijf schrijven, veranderen mijn stijlen en ideeën voortdurend, zoals de golven van de zee die komen en gaan. Soms zal het verheven en euforisch zijn, soms duister en somber, maar het zal altijd een uitdrukking zijn van mijn eigen innerlijke gevecht en verlangen om de betekenis van het leven te ontdekken.
