Jean-Pascal Salomez
Dada om het schrijven te stimuleren
Het onvermijdelijke moment van de writer block: een moment waarop de woorden, ideeën en inspiratie in een afgrond verdwijnen en je niet meer weet hoe je verder moet met je tekst. Dit is een ervaring die veel schrijvers hebben meegemaakt en soms kan het lijken alsof er geen uitweg is. Maar zoals de dadaïsten al wisten, is humor de beste manier om om te gaan met de absurditeit van het leven, en dus ook met de onzin van een writer block.
Writer blocks zijn als een psychologisch monster dat zich schuilhoudt in je geest en je creativiteit wegvreet. Het kan van alles zijn: angst, perfectionisme, zelfkritiek, gebrek aan zelfvertrouwen, afleiding, vermoeidheid, stress, slechte planning. Maar maak je geen zorgen, dadaïsten zouden zeggen dat deze monsterlijke verschijnselen alleen bestaan in de geest van de schrijver. En als ze niet bestaan, kun je ze net zo goed weglachen.
Dus hier zijn wat dadaïstische strategieën om jezelf uit een writer block te lachen: Schrijf een nonsensgedicht over je gebrek aan inspiratie, teken een stripverhaal over een schrijver die wordt aangevallen door een monsterlijke pen, schrijf een brief aan een imaginair persoon en verontschuldig je voor je slechte schrijverschap. Vergeet niet om te experimenteren en te ontdekken wat voor jou werkt. Misschien ontdek je wel dat het lezen van een stom kookboek je creativiteit stimuleert of dat het kijken naar een komische film je helpt om jezelf niet zo serieus te nemen.
Onthoud dat writer blocks bij de schrijver geen teken zijn van falen of gebrek aan talent. Het zijn gewoon momenten waarop je even vastloopt. Maar als je lacht om de absurditeit van het schrijverschap en de onzin van het monsterlijke psychologische beest, kun je erop vertrouwen dat je uiteindelijk weer in de flow komt en je tekst vorm krijgt. Want zoals de dadaïsten zeggen: “Er is geen logica, alleen maar chaos.” En soms is het in die chaos dat de beste schrijfsels worden geboren.
Er was eens ...
Een schrijver genaamd Zijne Knetterende Hoogheid, de Heer van het Woord, die leed aan een extreme vorm van writers block. Zijn pen was zo droog als de woestijn en zijn hoofd zo leeg als een ballon zonder helium.
Op een dag werd hij bezocht door een gigantische octopus met paars-roze tentakels, genaamd Krijsende Kolk, die uit de verre uithoeken van het universum was gereisd om Zijne Knetterende Hoogheid te helpen zijn creatieve blokkade te overwinnen.
Maar in plaats van traditionele schrijftechnieken te gebruiken, zoals brainstormen of freewriting, besloot Krijsende Kolk om Zijne Knetterende Hoogheid te onderwerpen aan een reeks bizarre uitdagingen. Zo moest hij een gedicht schrijven over een rups die verliefd werd op een wolk, terwijl hij achterstevoren op zijn hoofd balanceerde en een rauw ei in zijn mond hield.
Toen dat niet werkte, nam Krijsende Kolk Zijne Knetterende Hoogheid mee op een wilde reis door de tijd en ruimte, waar ze buitenaardse wezens tegenkwamen met drie ogen en spreken in rijmpjes. Ze bezochten planeten waar regenbogen van chocolade waren gemaakt en bomen met snoep groeiden. Ze dansten met eenhoorns en speelden voetbal tegen een team van pratende tomaten.
Maar hoe hard ze ook probeerden, het leek erop dat Zijne Knetterende Hoogheid geen inspiratie kon vinden. Hij begon te huilen van frustratie en smeekte Krijsende Kolk om hem te helpen.
Toen had Krijsende Kolk een idee. Hij opende zijn bek en liet een enorme lichtstraal ontsnappen, die rechtstreeks in de geest van Zijne Knetterende Hoogheid scheen. Het was alsof er een wervelwind van ideeën door zijn hersenen raasde en in een explosie van kleur barstte zijn pen weer tot leven.
En zo schreef Zijne Knetterende Hoogheid het meest dadaïstische, knotsgekke en fantastische verhaal dat ooit was geschreven, vol met pratende groenten, reizende zeehonden en dansende taarten.
Vanaf die dag geloofde Zijne Knetterende Hoogheid dat er geen limiet was aan de kracht van creativiteit, en dat een writers block niets meer was dan een uitdaging om te overwinnen met verbeeldingskracht en een beetje hulp van een buitenaards wezen.
Na het schrijven van zijn fantastische verhaal, was Zijne Knetterende Hoogheid volledig uitgeput en moe. Hij leunde achterover in zijn stoel en liet zijn pen op de grond vallen. Maar toen hij zijn ogen opende, was hij niet langer in zijn kamer. Hij was verdwaald in een vreemde, surrealistische wereld die vol zat met eigenaardige dingen en bizarre wezens.
Zijn eerste ontmoeting was met een kleine man die zichzelf voorstelde als de Goochelaar van het Universum. De Goochelaar van het Universum leidde hem rond in zijn betoverde wereld, toonde hem onwaarschijnlijke dingen en ongelooflijke verschijningen.
Samen liepen ze langs een regenboog, sprongen ze van wolk naar wolk en kwamen ze terecht in een gigantische kamer vol met reusachtige letters en woorden. In het midden van de kamer stond een grote pen, zo groot als een boom. De Goochelaar van het Universum vertelde hem dat deze pen de pen was van het universum, en dat hij deze pen moest gebruiken om de wereld te herschrijven.
Zijne Knetterende Hoogheid twijfelde, want hij had net zojuist de kracht van zijn eigen verbeeldingskracht ervaren en was niet zeker of hij het universum wilde herschrijven. Maar de Goochelaar van het Universum vertelde hem dat hij niet alleen de wereld moest herschrijven, maar ook zichzelf.
En dus nam Zijne Knetterende Hoogheid de gigantische pen op en begon hij te schrijven. Hij schreef over zijn dromen en verlangens, over zijn angsten en twijfels. Hij schreef over zijn hoop en geluk, over zijn liefde voor het leven. En toen hij klaar was, keek hij om zich heen en zag dat de wereld volledig was veranderd.
De bomen waren nu roze en paars, en de lucht was gevuld met glinsterende sterren. De zee was nu gevuld met suikerspinnen, en de bergen waren zo hoog als wolken. En toen Zijne Knetterende Hoogheid naar zichzelf keek, zag hij dat hij was veranderd. Hij was nu gevuld met kracht en vertrouwen, en zijn pen was niet langer droog.
Hij bedankte de Goochelaar van het Universum en keerde terug naar zijn eigen wereld, waar hij verderging met schrijven en verhalen vertellen. En zo ontdekte hij dat de kracht van zijn verbeeldingskracht niet alleen zijn eigen leven kon veranderen, maar ook de levens van anderen. En dat, dierbare lezers, is het einde van mijn knotsgekke fantasieverhaal over writers block.
