Jean-Pascal Salomez
Reïncarnatie is het geloof dat een aspect van een levend wezen na de dood blijft bestaan en een nieuw leven begint in een ander fysiek lichaam of een andere vorm van bestaan. Sommige mensen denken dat ze zich hun vorige levens kunnen herinneren of dat ze aanwijzingen hebben voor hun reïncarnatie in hun huidige leven.
Stel, je sterft en komt terug als een vlinder, je ziet bij het luiken van het leven de prachtigste bloem, strijkt erop neer, en PATS, je sterft door de slag van een vliegenmepper. Je reincarneert als een mier en wordt vertrapt door een ezel en ga zo maar door.
Wat een pech, zou je denken. Maar misschien is het niet zo erg als het lijkt. Reincarnatie is het geloof dat een aspect van jezelf – je bewustzijn, je geest, je ziel of iets anders – na de dood van je lichaam voortleeft in een andere fysieke vorm of bestaan . Het is een manier om te groeien, te veranderen, te transformeren en te evolueren. Het is een cyclus van natuur en leven, net als de dag en de nacht, de zon en de maan, de zaden en de planten .
Misschien heb je al vele levens geleefd voor dit leven, en misschien zul je er nog vele leven na dit leven. Misschien heb je iets te leren van elke ervaring, hoe kort of lang die ook is. Misschien is elke dood een nieuwe kans om opnieuw te beginnen, om iets anders te proberen, om iets nieuws te ontdekken. Misschien is elke reïncarnatie een stapje dichter bij je ware zelf, je hogere zelf, je goddelijke zelf .
Dus wees niet bang voor de vliegenmepper of de ezel. Zie ze als uitdagingen, als lessen, als geschenken. Zie ze als onderdeel van je reis, je avontuur, je bestemming. Zie ze als vrienden, als leraren, als gidsen. Zie ze als reïncarnatie.
Maar Hola Pola, wacht even, laten we eens een stap terug zetten en een vleugje dadaïsme toevoegen aan dit betoog. Dadaïsten stelden vragen bij bestaande normen, logica en betekenissen. Ze omarmden het absurdisme en de chaos als een manier om conventies uit te dagen en nieuwe perspectieven te openen. Laat ons dit toepassen.
Ja, laten we dat perspectief toepassen op de situatie van reïncarnatie die we bespraken. Wat als de hele cyclus van sterven en herboren worden als een vlinder, een mier en andere wezens eigenlijk absurd is? Wat als het leven en de dood geen vastomlijnde betekenissen hebben, maar eerder een eindeloze stroom van willekeurige gebeurtenissen zijn?
Volgens de dadaïstische benadering zou je de vliegenmepper kunnen zien als een absurde en onverwachte wending van het lot, zonder enige diepere betekenis. Het kan worden gezien als een gril van het universum, dat willekeurig levens en vormen creëert en vernietigt. De hele reeks van incarnaties zou dan een chaotische en betekenisloze dans zijn, die geen hoger doel dient en geen spirituele evolutie vertegenwoordigt.
Door dadaïsme toe te passen, worden we uitgedaagd om onze aannames en overtuigingen over de betekenis van het leven en de dood in twijfel te trekken. Misschien is de essentie van het bestaan juist dat er geen vaststaande betekenissen zijn, geen logische verklaringen en geen inherente doelen. Misschien moeten we de absurditeit van het leven omarmen, de onvoorspelbaarheid accepteren en onszelf bevrijden van de behoefte aan verklaringen en betekenissen.
Dus als we ons verdiepen in het concept van reïncarnatie, laten we het dadaïsme omarmen als een lens om de situatie te bekijken. Laten we de absurditeit accepteren, de betekenissen in twijfel trekken en ons openstellen voor de onvoorspelbaarheid van het bestaan. Misschien vinden we in die chaos een nieuwe vrijheid, een nieuwe manier van zijn, los van vastgestelde ideeën en verwachtingen.
