Jean-Pascal Salomez
Waarom oorlogen voortduren, is een complex vraagstuk dat diep verweven is met de menselijke geschiedenis en psyche. Het fenomeen van oorlogvoering gaat verder dan louter conflicten tussen naties; het weerspiegelt de diepgewortelde innerlijke strijd van de mensheid, een voortdurende worsteling tussen onze inherente dualiteiten en tegenstrijdige verlangens.
In de kern van de menselijke natuur bestaat een voortdurende strijd tussen licht en duisternis, tussen harmonie en chaos. Oorlogen vinden hun oorsprong in deze existentiële dualiteiten, waarbij onze innerlijke demonen en onze nobelere aspiraties met elkaar in conflict zijn. Deze onophoudelijke strijd weerspiegelt onze eigen innerlijke chaos, onze worstelingen met zelfontdekking en onze voortdurende zoektocht naar zingeving en betekenis in een ogenschijnlijk onbegrijpelijke wereld.
Oorlog, in al zijn destructieve vormen, is een uitdrukking van onze collectieve onvermogen om onze onderlinge verschillen te overstijgen en om vreedzame en constructieve oplossingen te vinden voor onze geschillen. Het is een manifestatie van onze diepgewortelde angst en onzekerheid, die ons drijft om onze positie te verdedigen, ongeacht de kosten. Het vertegenwoordigt onze neiging om onze eigen identiteit en belangen te beschermen, zelfs als dat ten koste gaat van anderen.
Bovendien weerspiegelt oorlog ook onze collectieve hoop op een betere toekomst. In de kern van het menselijk streven ligt een verlangen naar vooruitgang, naar verandering en verbetering. Oorlog, ondanks zijn vernietigende aard, wordt vaak gezien als een middel om sociale, politieke en economische veranderingen teweeg te brengen. Het wordt gebruikt als een instrument om onrecht te bestrijden, om idealen te verdedigen en om een betere wereld te creëren, zij het ten koste van enorme menselijke offers.
In het hart van elke oorlog ligt een diep verlangen naar vrede, hoe tegenstrijdig dat ook mag lijken. Oorlogen zijn vaak het resultaat van de menselijke drang naar stabiliteit, veiligheid en harmonie, zij het op een tijdelijke en gewelddadige manier. Het is een uitdrukking van onze collectieve hoop op een rechtvaardigere en meer vreedzame wereld, zelfs als het pad naar die vrede bezaaid is met verwoesting en lijden.
Om de vraag waarom oorlogen woeden volledig te begrijpen, moeten we ons verdiepen in de complexe aard van het menselijk bestaan. Het vergt een diepgaande analyse van de sociale, psychologische, economische en politieke factoren die ten grondslag liggen aan het ontstaan en de voortzetting van conflicten. Het vereist een introspectie in onze eigen drijfveren, angsten en verlangens als individuen en als collectief. Pas dan kunnen we beginnen met het smeden van een weg naar vrede, gebaseerd op begrip, compassie en een diep respect voor de waarde van elk individu en elke gemeenschap in onze gedeelde menselijke ervaring.
In de duistere schaduwen van het “recht van de sterkste” lijkt het inderdaad alsof er geen ruimte is voor dialoog. Het is alsof onze menselijke natuur wordt gedefinieerd door de strijd om de macht, door de drang om te overheersen en te domineren. Deze schijnbare onderdrukking van dialoog en samenwerking toont de primitieve kant van onze menselijke conditie, waarin angst en de drang naar controle de overhand hebben.
Echter, juist in deze schaduwen kunnen we de onmiskenbare behoefte aan dialoog en verbinding voelen. Het is in de schaduwen van de brute kracht dat het verlangen naar begrip en wederzijdse verstandhouding oplicht. Deze behoefte is verweven met onze diepste menselijke essentie, met onze inherente drang naar gemeenschap en eenheid.
Terwijl de schaduwen van het “recht van de sterkste” dreigen te overheersen, blijft de hoop op een vreedzamere wereld in het weefsel van ons menselijk bestaan geworteld. Deze hoop ligt in de erkenning van de waarde van dialoog, van het vermogen om onze verschillen te overbruggen en tot een dieper begrip te komen. Het ligt in de erkenning van de kracht van mededogen en samenwerking, zelfs te midden van strijd en conflict.
Dus, hoewel de schaduwen van het “recht van de sterkste” kunnen verduisteren, kunnen we altijd streven naar het breken van deze duisternis door het licht van empathie en dialoog te laten schijnen. Het is door de erkenning van onze gedeelde menselijkheid en het belang van inclusie en begrip dat we de weg kunnen banen naar een wereld waarin dialoog de overhand heeft en waarin ieder individu wordt gehoord en gerespecteerd.
Te midden van de schijnbare heerschappij van het “recht van de sterkste” is het van essentieel belang om te beseffen dat de fundamenten van onze samenleving niet alleen rusten op de brute kracht van individuen, maar ook op de collectieve wijsheid en de kracht van samenwerking. Deze erkenning nodigt ons uit om te streven naar een dieper begrip van de complexe drijfveren achter conflicten en oorlogen, om de wortels van onze collectieve worstelingen te ontrafelen en te begrijpen.
Het is een zoektocht die ons dwingt om te kijken naar de diepere lagen van onze menselijke aard, naar de inherente drang naar betekenis en verzoening. Het nodigt ons uit om de grenzen van ons begrip te verleggen, om de complexe weefsels van menselijke emoties, verlangens en overtuigingen te doorgronden. Het is in deze introspectie en in het openstellen voor de ervaringen van anderen dat we een weg kunnen vinden naar een meer vreedzame en inclusieve wereld.
Terwijl we onze weg banen door de duisternis van het “recht van de sterkste”, moeten we ons bewust zijn van de schaduwen die we zelf werpen. We moeten onze eigen neiging tot conflict en overheersing erkennen en een innerlijke reis naar verzoening en begrip omarmen. Het is in deze bewuste keuze voor dialoog en mededogen dat we een verschuiving kunnen teweegbrengen van de heerschappij van brute kracht naar een samenleving gebaseerd op empathie, begrip en samenwerking.
In deze geest is het van cruciaal belang om ons bewust te zijn van de impact van onze woorden en acties, om een ruimte te creëren waarin dialoog kan bloeien en waarin elk individu wordt aangemoedigd om zijn stem te laten horen. Het is in deze ruimte van openheid en wederzijds respect dat we de mogelijkheid kunnen vinden om het “recht van de sterkste” te overwinnen en een wereld te creëren waarin vrede, begrip en samenwerking de leidende principes zijn.
In de ultieme afweging van onze menselijke existentie, staat de keuze tussen conflict en dialoog centraal. Het is een keuze die onze collectieve toekomst vormgeeft, die de loop van de geschiedenis kan veranderen en die de fundamenten van onze samenlevingen kan versterken. In de schaduw van oorlogen en conflicten blijft de hoop op vreedzame co-existentie en wederzijds begrip als een baken van licht schijnen, een herinnering aan onze gedeelde menselijkheid en onze verbondenheid met het grotere universum.
Het is in onze gezamenlijke inspanningen, in onze collectieve wil om de stem van de vrede te laten klinken, dat we een weg kunnen banen naar een meer verzoenende en inclusieve wereld. Het is in de kracht van ons collectieve bewustzijn, in ons vermogen om de wortels van conflicten te begrijpen en te helen, dat we een nieuwe weg kunnen inslaan, weg van de verwoestende cyclus van geweld en strijd.
Laat ons dan, met vastberadenheid en mededogen, onze inspanningen richten op het koesteren van een cultuur van dialoog en begrip. Laten we streven naar een wereld waarin elke stem wordt gehoord, waarin elk individu wordt gerespecteerd en waarin vrede de ultieme maatstaf is van menselijk succes.
Tegen de stroom in
IIn de schaduw van geweervuur en strijd.
Waar tranen vloeien in de nacht, zo koud en wijd,
Geen oplossing is oorlog, slechts een eindeloze kloof,
Waar menselijke pijn en lijden weten geen geloof,
Onschuldig bloed dat schreeuwt om een einde van de nacht,
Een roep om vrede, een oproep tot krachtige kracht.Laat samenwerking regeren, niet meer confrontatie en strijd,
Laten we de handen reiken over de grenzen heen, zonder spijt,
Onderwijs voor vrede, een licht in de duisternis,
Kinderen leren, de toekomst te omhelzen zonder gemis.Verantwoordelijkheid nemen, elk van ons, groot en klein,
Een cultuur van vrede en begrip, in dit alles, in dit festijn,
Vrede is niet zomaar een droom, maar een werkelijkheid die we kunnen smeden,
Een wereld zonder oorlog, een paradijs dat we kunnen betreden.Laten we de wapens neerleggen, kiezen voor een wereld van rust,
Een plek waar liefde heerst en oorlog is verdwenen in de lust,
Samen kunnen we het verschil maken, hand in hand, zij aan zij,
Het pad van vrede bewandelen, onder een hemel zo vrij.
