In een bizar labyrint van absurditeit en waanzin,
Bengelen we aan de rand van begrijpen en niet-begrijpen.
Kinderlijke capriolen als in een waanzinnige film,
Waar de plot voortdurend verandert, zonder enige trim.

Magische stromen van ongrijpbare gedachten,
Zwerven door de stroom van onze krachten.
Een komedie zonder tekst, waarom lachen we dan?
Een paradoxale grap zonder begrip van wie ik dan.

Vertrouwen in de toekomst, een illusie, zo vreemd,
In een wereld vol chaos, waar de betekenis verdwijnt.
Bizarre ontdekkingen uit de diepten van ons brein,
Dansen als dromen in de mist, zonder doel, zonder lijn.

Een vreemd geloof en vertrouwen, in een hallucinante stroom,
Als een schilderij van kleuren in een wervelende droom.
Te midden van chaos, een troost zo onbekend,
Een zekerheid dat alles een plekje vindt, zij het in absurditeit gewend.

Jean Pascal Salomez

Copyright