Jean-Pascal Salomez
In schaduwen van jeugdige absurditeit,
Rebellerende kleuren, een vreemde entiteit.
Passendale’s fietspaden, een surreëel decor,
Noël De Coiffeur en Georgette, een onzinnig spoor.
Een kustuitstapje, geurig als een droom,
Donkere kleuren, wassen als verloren stroom.
In varkensstallen ontluikt iets geks,
Jeugdjaren doordrenkt, een dwaze reflex.
Baldadigheid, geweld, nog niet op toneel,
Onbezonnen rebelse, jeugd als kneedbaar geheel.
Herinneringen roepen zinloze tijden op,
Een innerlijke strijd begint, een diepe slop.
Vroege jeugd, jeugdige waanzin,
Fantasiewereld, absurd begin.
Realiteit volgt, vreemde invloed,
De echte wereld, een dwaas intermezzo.
Herinneringen aan de zee, moeder, traditie,
Liefdevolle wereld, een surreële editie.
Een afwezige vader, gezondheid zwicht,
Oorlogsverhalen, een taal die ik ontwijk.
Duizenden herinneringen, vervlogen schimmen,
Een landschap van zijn, verstrooid in zwemmen.
Koesteren of delen, innerlijke twist,
Schatten bewaren, of delen met een list.
Herinneringen aan Frankrijk, Toyota Crown,
Stabiliteitssymbool, een absurd gezinsschouwspel.
Een reis eindigend in noodlottige mafheid,
Verlies van de auto, een dwaasheid in de schaduw.
Een stille getuige van verlies en verandering,
De Toyota Crown, een absurde getuigenis van range.
Leven gaat voort, herinnering blijft,
Een hoofdstuk in de geschiedenis, absurdistisch verrijkt.
Uitstapje naar de grens, momenten van onzin,
Douaniers die smokkelen in absurditeit ontmaskeren.
Auchan’s boodschappen, een koffer vol gekte,
Theehuisgekte, douaniers in een dwaas net.
Nonkeltje aan de grens, Mario en Jurgen, nu verdwenen,
Herinneringen vervlogen, in de absurditeit verdreven.
Jeugdige speelsheid, vreemde gebeurtenissen in de schijn,
Onschuldig lijkt het, maar duisternis sloop in het schijn.
Jean Pascal Salomez
Copyright
