In het tumult van mijn geest, een eeuwig draaiende draaimolen van gedachten, tracht ik al mijn dagen lang de zielen der mensen te beïnvloeden. Woorden en beelden als mijn penseel, waarmee ik tracht gedragsverandering te zaaien als een tuinman in het veld van de geest. Een onbewust verlangen, misschien wel ontkiemend vanuit de duistere zaadjes van menticide. Ja, zo zou ik het stellen, want zo is het en ik aanvaard het met een glimlach.

Maar weet je, er zijn ook andere genoegens in de complexe tuin van het menselijk vermogen. Het is geen spel, maar eerder een dans, een omgangsvorm geboren uit de noodzaak tot verdediging. Waarom verdediging, vraag je? Wel, omdat ik altijd al de kwajongen, de boosdoener, het mikpunt ben geweest. Gevangenschap, straf, het heeft vreemde bloemen doen opbloeien in mijn geest, en ik ben er één van.

Ik ben gefascineerd door het raadsel van de mensheid, door het gedrag, het hoe en vooral het waarom. Waarom zijn we soms zo verschillend van elkaar in onze daden? Waarom treden we vaak buiten de grenzen van ons geweten, als schimmen die geen ziel hebben? Het zijn vraagstukken, complex als het leven zelf.

De complexiteit van menselijk gedrag en de diversiteit ervan zijn onderwerpen die al eeuwenlang filosofen, psychologen, sociologen en andere wetenschappers fascineren. Het begrijpen van waarom mensen zich op verschillende manieren gedragen en waarom ze soms handelen in strijd met hun geweten vereist een diepgaande analyse van verschillende factoren die van invloed kunnen zijn.

Een belangrijk aspect om te begrijpen is de rol van individuele verschillen, zowel biologisch als psychologisch. Mensen hebben verschillende genetische en neurologische kenmerken die hun gedrag kunnen beïnvloeden. Daarnaast spelen persoonlijkheidskenmerken, waarden, overtuigingen en ervaringen een cruciale rol bij het vormgeven van gedrag. Het is belangrijk om te erkennen dat geen twee individuen identiek zijn, en daarom kunnen hun reacties op bepaalde situaties sterk variëren.

Culturele en sociale invloeden zijn ook van groot belang. Mensen worden gevormd door de normen, waarden en verwachtingen van de samenleving waarin ze leven. Deze sociale invloeden kunnen van invloed zijn op hoe mensen zich gedragen en hoe ze hun geweten interpreteren. Bovendien kunnen externe druk, groepsdruk en sociale normen ervoor zorgen dat mensen handelen op manieren die strijdig lijken met hun innerlijke morele kompas.

Psychologische mechanismen zoals cognitieve dissonantie, rationalisatie en zelfrechtvaardiging kunnen verklaren waarom mensen soms handelen op manieren die in tegenspraak lijken te zijn met hun geweten. Mensen hebben vaak de neiging om hun gedrag te rechtvaardigen of te rationaliseren om een gevoel van consistentie te behouden tussen hun acties en hun zelfbeeld.

Tot slot moeten we ook rekening houden met de invloed van situatie en context op menselijk gedrag. Mensen kunnen anders handelen in verschillende omgevingen en onder verschillende omstandigheden. Sociale psychologie heeft aangetoond dat de kracht van de situatie soms sterker kan zijn dan individuele eigenschappen bij het voorspellen van gedrag.

In essentie is het raadsel van menselijk gedrag een complex samenspel van biologische, psychologische, sociale en situationele factoren. Het begrijpen van dit raadsel vereist een multidisciplinaire benadering en een diepgaande analyse van de vele lagen die het menselijk gedrag vormen.

Maar er komt een moment, een tijd van aanvaarding, waarin we de ware ervaringsdeskundigen worden. Als een thuisgekweekte terrorist, maar dan één gewapend met woorden als messen, klaar om te snijden in de stof van de realiteit. Want wat zijn woorden anders dan daden, wat is gedrag anders dan de echo van onze gedachten?

Mensen zijn vreemde wezens, gekruid met venijn, klaar om elkaar te verslinden in hun twisten en intriges. Ach, die mensen, ik verberg me graag voor hen, weggedoken in de schaduwen van mijn geest. Ze zijn listig, giftig, als slangen in het gras van het leven.

Maar wacht eens even, Jean Pascal, was jij niet ook een verlangen weg van de menigte? Een dilemma, zeg je? Misschien. Of misschien gaat het nergens om, en is het leven niets meer dan een eindeloze dans, waarin wij onze stappen zetten met gratie en stijl, beloond met het vertier van het moment.

Sommigen zoeken misschien zelfs hun beloning in de armen van maagden, maar ik heb genoeg aan mijn eigen gezelschap, aan mijn geliefde, hier en nu. En waar gaat dit alles eigenlijk over? Simpelweg leesvoer, parels voor de zwijnen, zoals ze zouden zeggen in het West-Vlaams.. Of moet er inhoud wezen, lees dan verder over mijn geboorteland.. Maar eerst een gedicht.

Schaduwen van de geest

In het licht van de maan, dansen woorden op papier,
Een eindeloze symfonie van verlangen en vertier.
Gedachten weven zich als draden in de nacht,
Een kunstwerk van de geest, vol van pracht.

Met elke zin, een penseelstreek op het doek,
Schilder ik mijn emoties, als een eeuwenoud boek.
Woorden vloeien als rivieren door het land,
Een reis vol verwondering, langs het zand.

Maar achter elke regel, schuilt een diepere zin,
Een verhaal van liefde, verlies, en weerzin.
Want in dit spel van taal, vind ik mijn rust,
Gedragen door de klanken, van een oneindige lust.

Dus laat me dansen op de tonen van mijn gedicht,
Een ode aan het leven, in zijn donker en zijn licht.
Want in deze woorden, vind ik mijn thuis,
Een wereld vol magie, in elk couplet, elk huis.

Wonen in België: Een Kritische Blik op Politiek en Toekomstperspectieven

België, een land doordrenkt van geschiedenis, een land dat vaak overheerst werd en eigenlijk niet zou moeten bestaan. Maar toch bestaat het, zij het onder een toenemende invloed van mensen met dictatoriale neigingen, vermomd in een liberaal jasje. In deze verhandeling wil ik benadrukken dat ik nooit enig respect zal kunnen opbrengen voor landen die eigenlijk schimmige constructies zijn van organisaties.

Het is duidelijk dat de meeste mensen niet verder kijken dan hun neus lang is, vooral als het op politiek aankomt. Ze lijken slechts oppervlakkige wezens te zijn, althans volgens sommige Vlamingen. België kent verschillende taalgemeenschappen: de Duitstaligen, met hier en daar een stukje grond, en de Franstaligen, met een aanzienlijk groter territorium. Daarnaast is er een grote mate van migratie, aangetrokken door de ogenschijnlijke rijkdom van het land, die echter aan het afnemen is en binnenkort misschien weggekaapt zal worden door de overwinnaar van de derde wereldoorlog – wie dat ook moge zijn.

Recentelijk heeft België de oproep tot reservisten luid laten horen, waarbij het duidelijk werd dat soldaten nodig zijn. Het lijkt erop dat onze kinderen binnenkort naar de slagvelden gestuurd zullen worden, vooral degenen die goed zijn in gamen, want zij kunnen drones besturen voor de elite. Helaas zullen deze drones waarschijnlijk geen high-tech uitrusting meer hebben, maar eerder van karton zijn. Het voeren van oorlog en het houden van vergaderingen die miljoenen kosten, lijkt belangrijker dan het welzijn van de burgers.

Terwijl de mallemolen draait, gaat Vladimir Poetin rustig zijn gang. Ware het niet voor zijn contradicties en mijn eigen bewustzijn, dan zou ik misschien zijn kant kiezen. Maar dat zal ik nooit doen, want ik weet wat het betekent om een meeloper te zijn. Ik ben benieuwd naar de toekomst, waarin China steeds openlijker het spel zal spelen en gevaarlijker zal worden. Maar ik kan niet leven in een maatschappij zoals die van hen.

Dus blijf ik hier, in België, tot ik gedwongen word om te deserteren of iets dergelijks. De oude dag zal een zwaar gevecht worden. Ik zie mezelf mijn vader volgen en een vrijheidsstrijder worden als het escaleert. En het zal escaleren, dat weet ik zeker, en Europa is daar deels schuldig aan. Hun paranoia brengt ons allen in gevaar.

Kortom, het gaat hier over onze kinderen die waarschijnlijk aan het front zullen moeten vechten. En daar ben ik van overtuigd.

In dit betoog heb ik getracht de diepte van onze menselijke geest te peilen en tegelijkertijd een kritische blik te werpen op de politieke situatie in ons België. Met woorden als mijn penseel heb ik geprobeerd gedragsverandering te zaaien, te midden van een wereld die steeds meer wordt overschaduwd door dictatoriale neigingen en dreigende conflicten.