Jean-Pascal Salomez
Het kan elk overkomen!
Oh menskes, wat een circusact was dat! Ik wist het niet, nee, ik had geen flauw idee! Het gebeurde allemaal voor mijn neus, en ik merkte het niet op! Het was als een stel clowns die voorbij rennen en me zodanig afleiden dat ik niet eens merk dat mijn broek op mijn enkels hangt.
Het was als een jongleur die zoveel ballen in de lucht houdt dat ik niet eens doorhad dat mijn eigen leven bijna uit mijn handen glipte. Het gebeurde bij mij thuis, op schepen waar ik op voer, met mijn geliefde en zelfs in bijzijn van mijn kinderen, en ik merkte het niet! Het is bijna als een grap, maar het is geen lachertje. Het bijna-ruïneren van het leven van mijn kinderen, en ik had het niet eens door! Waarom merkte ik het niet? Was het omdat ik de waarheid niet onder ogen durfde te zien? Was ik bang voor de consequenties van mijn daden?
Maar genoeg is genoeg! Het is tijd om de clownskostuums uit te trekken en de realiteit onder ogen te zien. Het is tijd om verantwoordelijkheid te nemen en te zorgen dat mijn kinderen en geliefden veilig zijn. Geen enkele clownstruc kan op tegen de ernst van deze situatie. Dus hier ben ik dan, met mijn broek op mijn enkels en mijn ballen allemaal op de grond, maar ik ben vastberaden om deze situatie aan te pakken. Het is tijd om serieus te zijn, om de grappen achterwege te laten en om het leven serieus te nemen. Want in de echte wereld, buiten de circustent, zijn de consequenties van onze daden niet om te lachen.
Enkele bedenkingen in acht te nemen!
In de hallucinerende, onwerkelijke wereld van de drugs is heroïne een van de meest verwarrende substanties. Het wordt vaak gezien als een medicijn dat in water wordt opgelost en vervolgens in aderen wordt geïnjecteerd. Maar er is een alternatief gebruik: ‘chinezen’, waarbij het poeder wordt verhit op een zilveren blaadje en de dampen worden geïnhaleerd door middel van een kokertje. De zilveren schijf lijkt op een poëtisch, surrealistisch voorwerp uit een ander universum, dat gevoed wordt door de rook van de heroïne. Soms wordt het poeder gerookt of gesnoven, maar dat is een zeldzaamheid in deze absurde realiteit.
Deze verwarrende en bizarre drug is een dwaalspoor dat mensen vaak in een roes brengt. Het is gemakkelijk om verstrikt te raken in deze surrealistische wereld, waarbij het leven uit de hand loopt en de tijd voorbijgaat zonder enige betekenis. Het is dan ook geen wonder dat mensen die worstelen met drugsmisbruik soms de grip op de realiteit verliezen. Hun wereld wordt er een van onzekerheid en dubbelzinnigheid, een wereld die wordt gevuld met angst, schuld en schaamte.
In deze surrealistische wereld lijken de rollen vaak omgedraaid. Mensen die worden geconfronteerd met een dierbare die drugs gebruikt, voelen zich vaak machteloos en hebben moeite om ermee om te gaan. In plaats van de focus op de persoon met het probleem te leggen, kunnen degenen die zich zorgen maken ook steun en begeleiding gebruiken. Misschien moet je jezelf beschermen tegen de onwerkelijke chaos van deze wereld. Maar als je ervoor kiest om in deze wereld te blijven en te vechten, moet je erop voorbereid zijn om met alle mogelijke gevoelens en emoties te worden geconfronteerd.
In deze surrealistische wereld kunnen sommige mensen zichzelf de schuld geven voor het drugsmisbruik van hun geliefden. Maar deze absurde wereld is geen logische wereld en het is belangrijk om te onthouden dat de persoon die drugs gebruikt uiteindelijk verantwoordelijk is voor zijn of haar eigen gedrag. Het is belangrijk om jezelf niet te verliezen in de pogingen om iemand anders te veranderen. Het is beter om jezelf te concentreren op je eigen welzijn en in evenwicht te blijven in deze bizarre wereld. In deze wereld zijn er geen zekerheden en zijn er weinig antwoorden. Maar het is belangrijk om te onthouden dat je niet alleen bent en dat er mensen zijn die je kunnen helpen. Zoek hulp, praat met iemand die je vertrouwt, en vergeet niet dat je de kracht hebt om te veranderen en te groeien, zelfs in deze verwarrende wereld.
Drugs en Illusies: Een Poëtische Beschrijving van Chaos
Zwarte inkt druipt van de pagina, als een vage echo van de duistere, chaotische realiteit van drugs. Heroïne, oh heroïne! In water oplossen, op een zilveren papier verwarmen, of chinezen zoals de slimme oplichters zeggen – er zijn zoveel manieren om de duivel te omarmen. Sniffen, roken, spuiten – maak je keuze en neem de sprong in het onbekende!
Maar wacht eens even… wat is de betekenis van dit alles? Wie kan de waarheid ontcijferen in deze waanzin? Wie zegt dat drugs goed of slecht zijn? Misschien is het allemaal een illusie, een spel dat onze geest speelt met onze zintuigen. Misschien is er helemaal geen realiteit, en zijn we allemaal gewoon personages in een surrealistische droom.
Als we wakker worden, zullen we zien dat alles anders is dan we dachten. Maar totdat dat gebeurt, blijven we doorgaan met ons heroïnegebruik, met onze onschuldige slachtoffers en hun verloren dromen. Wacht eens even, wat is dat voor een geluid? Het is een kakofonie van waanzin, een symfonie van chaos. Het is het geluid van de realiteit die in duizend stukken breekt. Het is het einde van alles wat we ooit hebben gekend. Of toch niet? Misschien is dit allemaal maar een grap, een truc die ons brein uithaalt. Misschien zijn drugs gewoon een manier om ons te helpen de wereld op een andere manier te bekijken. Misschien is er wel helemaal geen goed of fout, geen waarheid of leugen, geen licht of duisternis. Misschien zijn we allemaal gewoon gek, en moeten we ons daarbij neerleggen. Misschien moeten we gewoon onze armen omhoog gooien en zeggen: “Laat het allemaal maar gebeuren, laat de waanzin ons opslokken!” Of misschien moeten we gewoon onze ogen sluiten en ons laten meevoeren door de stroom van de tijd, wetende dat alles uiteindelijk voorbij gaat.
Maar wat maakt het eigenlijk uit? We zijn hier, we bestaan, en dat is alles wat telt. Misschien is het tijd om ons over te geven aan de waanzin en te zien waar het ons brengt. Of misschien moeten we gewoon teruggaan naar de basis en ons concentreren op wat echt belangrijk is – onszelf en de mensen om ons heen.
Met zwarte inkt op papier geschreven,
Vertelt dit verhaal van chaos en leven.
Drugs als duivel, verleidelijk en fijn,
Verwoestend en verblindend, als een refrein.Oh, de heroïne, zo verleidelijk en zoet,
Een wervelwind van waanzin, dat je niet goed doet.
Het is een spel van de geest, een surrealistische droom,
Een spel dat ons brein speelt, als een clown in de schemerzone.Maar wat als het geen spel is, en de realiteit echt is,
Wanneer de chaos om ons heen ons hart doet beven en begeeft.
De waarheid ligt begraven onder lagen van illusie,
Een puzzel waarvan we de sleutel verloren hebben in verwarring en delusie.Het leven van mijn kinderen, bijna verwoest door mijn blindheid,
Mijn armen omhoog, mijn ogen gesloten, mijn geest verward in duisternis en waanzin.
Maar misschien is het tijd om te ontwaken en de realiteit te omarmen,
Om de clown in mij te laten sterven, en de waarheid te aanvaarden.
