Bebec652 1b7f 4123 84c8 23331d1ef70f

Ik luister naar verborgen melodieën,
In dagelijkse gesprekken,
Maar elk woord lijkt een duistere beschuldiging.

Stilte loert, voelbaar,
Waar leegte heerst, verdriet en onbegrip,
Klank geeft kracht aan woorden,
Over de tafel geslingerd,
En ik hou mijn adem in.

Als een versleten lappenpop
Rol ik angstig op,
Het grijze doorklieft mijn hoofd,
Ik wil huilend mijn oren bedekken,
Maar nieuwsgierigheid drijft me voort.

Klank dreunt in mijn hart,
Nadert mijn gebroken geweten,
En schildert mijn gelatenheid rood.

Zachtjes verschijnt woede.

Jean Pascal Salomez

Copyright