Jean-Pascal Salomez
"We moeten ons bewust zijn van de impact die politieke systemen kunnen hebben op de maatschappij en het milieu. Als we willen voorkomen dat we in de toekomst dezelfde fouten maken, moeten we onze verantwoordelijkheid nemen en ons richten op duurzame praktijken."
Ik zit hier achter mijn bureau en denk na over de gesprekken die ik heb gehad. Het is moeilijk om mijn wereldvisie uit te leggen aan anderen, maar ik voel me verplicht om mijn geliefden wereldwijs op te voeden. Ik geloof dat begrip van de complexe factoren die geleid hebben tot de opkomst en val van politieke stelsels een kritische blik op de geschiedenis vereisen. Het is belangrijk om te begrijpen dat we ons niet kunnen laten misleiden door politieke belangen en het gebrek aan politieke wil en begrip dat daarbij hoort.
Ik denk aan het voorbeeld van Oekraïne en de Holodomor. Deze tragedie was een falen van het communistische regime dat destijds in de Sovjet-Unie aan de macht was en heeft geleid tot de dood van miljoenen mensen aan honger. Het gebrek aan interventie en hulp tijdens de Holodomor toont de verwoestende gevolgen van politieke en economische belangen.
Maar het gaat niet alleen om politiek. We moeten ons ook bewust zijn van de impact die we hebben op de maatschappij en het milieu. Als we dezelfde fouten in de toekomst willen voorkomen, moeten we onze verantwoordelijkheid nemen en ons richten op duurzame praktijken. We moeten ons inzetten voor het verminderen van onze ecologische voetafdruk, het gebruik van hernieuwbare energiebronnen, recycling en efficiënt gebruik van hulpbronnen en het investeren in onderzoek en innovatie.
Ik denk aan hoe Putin heimwee lijkt te hebben naar het stalinisme en hoe dat mijn geliefden duur kan komen te staan. Niemand wil in zo een wereld leven. Ook het Russische volk niet. Ik vraag me af of het verlangen naar een verleden dat nooit meer terugkomt een zinvolle bestemming is. Moeten we niet in plaats daarvan ons richten op een toekomst die beter is dan het verleden? Een toekomst waarin we onze fouten uit het verleden erkennen en ons inzetten voor een betere wereld?
Terwijl ik hier zit en mijmer, realiseer ik me dat ik misschien niet alles kan veranderen in de wereld. Maar ik kan wel mijn steentje bijdragen. Ik kan mijn geliefden opvoeden en bewust maken van de complexe wereld waarin we leven. Ik kan me inzetten voor duurzame praktijken en mijn ecologische voetafdruk verminderen. Ik kan mijn stem laten horen en opkomen voor wat ik geloof. En misschien, heel misschien, kan ik een klein verschil maken in de wereld.
"Het is een verwarrende tijd om in te leven. We worden dagelijks geconfronteerd met complexe vraagstukken en uitdagingen die ons vermogen om de wereld om ons heen te begrijpen, op de proef stellen."
Het is een veelbesproken vraag of het mogelijk is om een wereld te creëren zonder oorlog. Sommige mensen geloven dat oorlog onvermijdelijk is omdat menselijke conflicten onvermijdelijk zijn, terwijl anderen geloven dat het mogelijk is om een wereld te creëren waarin conflicten op een vreedzame manier worden opgelost.
Hoewel er momenteel geen wereldwijd conflictvrij tijdperk in de geschiedenis is geweest, zijn er in het verleden beschavingen geweest die langdurige perioden van vrede hebben gekend. Een voorbeeld hiervan is de Pax Romana, een periode van relatieve vrede en stabiliteit in het Romeinse Rijk die duurde van 27 voor Christus tot 180 na Christus.
Of een wereld zonder oorlog ooit mogelijk zal zijn, blijft onzeker. Er zijn echter verschillende initiatieven die streven naar een vreedzamere wereld, zoals internationale verdragen, diplomatie en conflictoplossingsmechanismen. Door ons bewust te zijn van de oorzaken van oorlog en door te werken aan het verminderen van deze oorzaken, kunnen we wellicht een toekomst creëren waarin oorlog tot het verleden behoort.
"De grootste beperkingen in het leven zijn de beperkingen die we onszelf opleggen."
Er zijn verschillende voorbeelden van alternatieve maatschappijen zonder geweld en zonder geld, hoewel het belangrijk is op te merken dat deze vaak kleinschalig zijn en niet op grote schaal worden toegepast.
Een voorbeeld is de community Auroville, gelegen in India. Auroville werd in 1968 opgericht en heeft als doel om een ”universele stad” te zijn waar mensen van verschillende nationaliteiten en culturen samenleven in harmonie en vrede. Auroville heeft geen regering en geen economisch systeem, maar vertrouwt op een systeem van gedeeld eigendom en arbeid.
Een ander voorbeeld is de Zapatista-beweging in Mexico, opgericht in 1994. De Zapatistas verzetten zich tegen de Mexicaanse regering en eisen land en autonomie voor de inheemse bevolking van Chiapas. Ze hebben een eigen autonome zone opgericht die functioneert zonder geld, en die zich richt op gemeenschappelijk beheer van land en natuurlijke hulpbronnen.
Een derde voorbeeld is de Vreedzame Gemeenschap van Arahama in Japan, opgericht in 1949. Deze gemeenschap is gebaseerd op de principes van pacifisme, geweldloosheid en vegetarisme. De bewoners leven samen in kleine huizen, werken op het land en delen alle middelen en beslissingen.
Hoewel deze gemeenschappen niet perfect zijn en hun eigen uitdagingen hebben, dienen ze als voorbeelden van hoe het mogelijk is om een alternatieve maatschappij te creëren zonder geweld en zonder geld.
In het volgende fictieve verhaal wordt de kracht van de natuur en het belang van het behoud ervan benadrukt, hopend dat het de lezer inspireert om deze te koesteren en te beschermen voor toekomstige generaties.
In een ver verleden, toen de mensheid nog een dieper filosofisch inzicht had, speelde de natuur een centrale rol in het dagelijks leven van alle inwoners. Men zag de natuur als een essentieel onderdeel van het leven, een bron van leven en wijsheid die ons allen omringde en doordrong. De natuur werd gezien als een moeder of vader, die ons koesterde en beschermde. Door de natuur te eren en te respecteren, eerbiedigden mensen het mysterie en de onmetelijkheid van het leven zelf. Deze levenshouding bracht een dieper inzicht met zich mee in de verbondenheid tussen alle levende wezens en het belang van een gezonde en harmonieuze relatie met de natuur. Het ging niet alleen om het beschermen van de natuurlijke omgeving, maar ook om het erkennen van onze eigen verantwoordelijkheid als mens om in harmonie te leven met onze omgeving.
In deze wereld waren de keuzes die mensen maakten in hun dagelijkse leven gericht op het minimaliseren van hun impact op het milieu en het behoud van de natuurlijke wereld. Die mensen hadden een dieper inzicht in de verbondenheid tussen alle levende wezens en begrepen dat onze acties gevolgen hebben voor de natuurlijke omgeving. In plaats van regels op te stellen en deze te zien als beperkingen, zagen zij het als een gunst om goed voor het milieu te zorgen. Het was een wederzijdse relatie waarin zij zorgden voor de natuur en de natuur op haar beurt zorgde voor hen. Ze recycleerden en gebruikten duurzame energie om hun ecologische voetafdruk te verkleinen. En ze brachten veel tijd door in de natuur, door te wandelen, te fietsen of te tuinieren, om zo de schoonheid en het belang van de natuur te waarderen. De mensen in deze wereld begrepen dat ze afhankelijk waren van de natuur voor hun overleving en welzijn. Ze wisten dat als ze de natuur niet zouden beschermen en koesteren, dit uiteindelijk zou leiden tot de ondergang van hun samenleving en de wereld om hen heen.
Hoewel het voor sommigen vanzelfsprekend leek om de natuur te koesteren, begreep toch niet iedereen de waarde en kwetsbaarheid hiervan. Sommigen waren gericht op hun eigen winst en comfort, zonder rekening te houden met de gevolgen van hun acties voor de natuur en toekomstige generaties. Dit was een zorgwekkende ontwikkeling die destijds aandacht verdiende en nog steeds verdient. Om hen bewust te maken van de waarde en kwetsbaarheid van de natuur, was het nodig om actie te ondernemen en hen tot besef te brengen. Hun focus op winst en comfort moest worden verlegd naar duurzaamheid en behoud van de natuurlijke omgeving, zodat ook toekomstige generaties ervan kunnen genieten. Dit was een uitdaging die veel inzet en toewijding vereiste, maar het was het zeker waard.
Er werden verschillende plannen bedacht om mensen bewust te maken van de waarde van de natuur en hen te overtuigen om deze te koesteren. Eén van de meest succesvolle initiatieven was om mensen te laten zien hoe zij persoonlijk baat hadden bij het behoud van de natuurlijke omgeving, bijvoorbeeld door te wijzen op de voordelen van schonere lucht en water, gezondere voeding, en de positieve effecten van natuur op ons welzijn. Daarnaast werden educatieve programma’s opgezet om kinderen en jongeren te leren over de natuur en haar waarde. Dit was belangrijk om toekomstige generaties op te leiden en te inspireren om zorg te dragen voor de natuur. Er werden ook campagnes opgezet om bewustwording te creëren, bijvoorbeeld door middel van reclame-uitingen en publieke evenementen waar mensen kennis konden maken met de natuur en haar waarde konden ervaren.
Langzaam maar zeker begonnen de gevolgen van hun acties zich te manifesteren. Het milieu raakte vervuild, de biodiversiteit nam af en de klimaatverandering had steeds meer impact op de wereld om hen heen. De mensen begonnen zich te realiseren dat ze de natuur niet langer als vanzelfsprekend konden beschouwen. Met vereende krachten werkten de mensen samen om de schade te herstellen en de natuur te beschermen. Ze begonnen te begrijpen dat het behoud van de natuur niet alleen belangrijk was voor hun eigen welzijn, maar ook voor de toekomstige generaties. Ze begonnen de natuur te omhelzen als de moeder of vader van ons allen, en leerden hoe ze hun eigen kleine wereldje konden veranderen om de natuur te beschermen.
En zo groeide er een nieuwe generatie op die de waarde en kwetsbaarheid van de natuur begreep en die zich inzette voor het behoud ervan. Een wereld waarin de natuur centraal stond en waarin mensen de zorg en liefde voor de natuur doorgeven aan de volgende generaties. Er is zeker nog iets te zeggen voor de stelling dat de natuur beloont wie goed doet. Wanneer we goed voor de natuur zorgen en haar waarde koesteren, zullen we daar uiteindelijk de vruchten van plukken. Een gezonde en diverse natuurlijke omgeving biedt ons voordelen zoals frisse lucht, schoon water, voedsel en medicijnen. Daarnaast heeft de natuur ook een positief effect op ons welzijn en onze gemoedstoestand.
…
Het is belangrijk om te onthouden dat we als mens deel uitmaken van de natuur en dat onze acties een directe impact hebben op het ecosysteem als geheel. Door goed voor de natuur te zorgen en haar waarde te respecteren, kunnen we ervoor zorgen dat deze voordelen behouden blijven voor onszelf en toekomstige generaties. Op die manier kunnen we niet alleen genieten van een gezonde en diverse natuurlijke omgeving, maar ook bijdragen aan een duurzamere toekomst.
Dit volk leefde in volledige symbiose met de natuur. Ze zagen zichzelf als een integraal onderdeel van het ecosysteem en hun welzijn was onlosmakelijk verbonden met dat van de natuur. Ze leefden in harmonie met de planten en dieren om hen heen en erkenden dat elke soort een belangrijke rol had in het evenwicht van het geheel. De mensen van dit volk behandelde de natuur met groot respect en waardering. Ze kenden alle dieren en planten bij naam en wisten hoe ze hen moesten verzorgen en beschermen. Ze gebruikten alleen wat ze nodig hadden en namen nooit meer dan dat. Het was een cultuur van duurzaamheid en zorgzaamheid die van generatie op generatie werd doorgegeven.
Deze gemeenschap had een diep inzicht in de natuur en begreep dat elke handeling die zij uitvoerden, invloed zou hebben op het ecosysteem als geheel. Ze leefden in overeenstemming met de natuurlijke cycli en volgden de seizoenen om te bepalen wanneer ze konden zaaien, oogsten en jagen. Ze waren gelukkig en gezond, en hun samenleving floreerde. Ze hadden genoeg voedsel en materialen om te overleven, en er was een overvloed aan schoon water en frisse lucht. De mensen waren verbonden met elkaar en met de natuur op een diepgaande manier die niet meer bestaat in onze moderne wereld. Als we kijken naar dit volk en hun manier van leven, kunnen we leren dat het mogelijk is om in harmonie te leven met de natuur en elkaar. Het vergt echter wel een verschuiving in ons denken en handelen, en een dieper besef van onze plaats in het grotere geheel van het leven.
Er zijn echter verschillende factoren die de mens ervan weerhouden om in symbiose met de natuur te leven. Eén van die factoren is het moderne leven dat de nadruk legt op consumptie en materialisme, waardoor er weinig aandacht is voor de impact op het milieu. Mensen zijn ook vaak te druk bezig met hun eigen levens en hebben weinig tijd om na te denken over hun relatie met de natuur.
Daarnaast zijn er ook economische belangen die vaak haaks staan op duurzaamheid en het behoud van de natuurlijke omgeving. Bedrijven en overheden zijn vaak gericht op winstmaximalisatie en economische groei, waardoor de natuurlijke hulpbronnen vaak overbevist, overbebouwd en overmatig gebruikt worden.
Het is uiterst dom om niet in symbiose met de natuur te leven, omdat de mens afhankelijk is van de natuurlijke omgeving voor voedsel, water en andere grondstoffen die essentieel zijn voor het voortbestaan van de mensheid. Bovendien heeft de vernietiging van de natuur ook gevolgen voor het klimaat en de biodiversiteit, waardoor ecosystemen uit balans raken en planten- en diersoorten uitsterven. Het is daarom van groot belang dat we als mensheid onze relatie met de natuur heroverwegen en streven naar een meer duurzame en symbiotische relatie.
