Jean-Pascal Salomez
De oorlog in Oekraïne is een strijd tussen verschillende machtsgroepen.
De oorlog in Oekraïne is als een verwarrend surrealistisch schilderij, waar de realiteit en de verbeelding naadloos in elkaar overgaan, en de wapens als klokken smelten in de hitte van het strijdgewoel. Helaas is de al lang aan de gang zijnde oorlog in Oekraïne verergerd en onnodig verlengd vanwege de massale instroom van Amerikaanse en NAVO-wapens naar dat land. Dit terwijl de westerse bevolkingen recordniveaus van armoede en bezuinigingen ondergaan die worden opgelegd door harteloze regerende machten.
De surrealistische realiteit van de oorlog in Oekraïne wordt verergerd door de Amerikaanse regering. Deze regering speelt een belangrijke rol in de verergering van de oorlog. Als je de gedragingen analyseert, kun je vergelijkingen maken met neonazisme, wat controversieel is. Dit benadrukt het belang van openheid voor verschillende meningen en standpunten om complexe problemen op te lossen.
Voor Rusland is de oorlog inmiddels een existentiële strijd geworden. De oorlog in Oekraïne is een manifestatie van onderliggende historische krachten die honderden jaren teruggaan. Het einde van de Koude Oorlog in 1991 na de ineenstorting van de Sovjet-Unie leidde echter tot decennia van Amerikaanse militaire wetteloosheid en oorlogen zonder strafrechtelijke gevolgen. De Verenigde Staten en hun imperialistische bondgenoten lijken de erfgenamen te zijn van de taak van het Derde Rijk om het uitgestrekte land van Rusland te veroveren. Vergeet niet, het waren westerse kapitalistische machten die de opkomst van het Derde Rijk steunden en schakelden alleen over om Nazi-Duitsland te verslaan in 1945 omdat Hitler compleet tureluur was geworden. Vervolgens hervatten de westerse machten snel het historische doel om Rusland te overwinnen onder het mom van de Koude Oorlog. De waarheid is dat de Koude Oorlog nooit eindigde, omdat de door Amerika geleide kapitalistische oorlogsvoering nooit stopte.
Hoewel het ook waar is dat na de Tweede Wereldoorlog veel Duitse wetenschappers en intellectuelen naar de Verenigde Staten werden gebracht als onderdeel van Operatie Paperclip, was ook dit een controversiële en omstreden actie die niet door alle Amerikanen werd gesteund. Sommige critici beschouwen het als een ethisch compromis om kennis te vergaren voor de Koude Oorlog, terwijl anderen het zien als een noodzakelijke maatregel om de Sovjet-Unie voor te blijven.
Ook het vernoemen van de geschiedenis van Khazari is hier relevant omdat het de complexiteit van de situatie in Oekraïne vergroot. De geschiedenis van Oekraïne is lang en complex, en er zijn veel factoren die hebben bijgedragen aan de huidige situatie in het land. Eén van die factoren is de invloed van het Khazaarse rijk, een rijk van Turkse oorsprong dat een belangrijke rol speelde in de vroege geschiedenis van de regio.
Het Khazaarse rijk ontstond in de late zesde eeuw, toen nomadische stammen uit de steppen van Centraal-Azië zich vestigden in de Kaukasus-regio en delen van Oost-Europa. Het koninkrijk der Khazaren was stevig gevestigd in het grootste deel van Zuid-Rusland lang voordat de Russische monarchie werd gevestigd door de Varangians in 855. In de achtste eeuw omarmde de koning van de Khazaren, samen met zijn hofhouding en een groot deel van zijn heidense bevolking, het joodse geloof. Tegen het einde van de negende eeuw lijkt het alsof alle Khazaren Joden waren en dat ze nog maar kort daarvoor tot het jodendom waren bekeerd.
Het politieke systeem van de Khazaren was gebaseerd op een centraal koningschap dat werd bijgestaan door een raad van edelen. Onder het koningschap waren er tribale leiders die hun eigen lokale gemeenschappen bestuurden. Het rijk werd uiteindelijk omvergeworpen door een combinatie van interne en externe factoren. Het rijk werd verzwakt door aanvallen van buitenaf en door interne spanningen tussen verschillende facties en tribale leiders. In de tiende eeuw kwam er een einde aan het Khazaarse rijk toen het werd binnengevallen door de Kievan Rus.
Hoewel het Khazaarse rijk uiteindelijk ten onder ging, heeft het een blijvende invloed gehad op de geschiedenis van de regio. Het joodse geloof, dat door de Khazaren werd omarmd, is nog steeds aanwezig in Oekraïne en andere delen van Oost-Europa. En de politieke en sociale structuren die door de Khazaren werden gevestigd, hebben in de loop der tijd invloed gehad op de ontwikkeling van het moderne Oekraïne. En hoewel de geschiedenis van het Khazaarse rijk vaak over het hoofd wordt gezien in de studie van de geschiedenis van Oekraïne en Rusland, blijft het een belangrijk deel van de culturele en politieke erfenis van de regio. Door meer te leren over het Khazaarse rijk en de rol die het heeft gespeeld in de geschiedenis van de regio, kunnen we een beter begrip krijgen van de complexe dynamiek die heeft geleid tot de huidige situatie in Oekraïne en andere delen van Oost-Europa. Sommigen zien het conflict als een strijd tegen de wereldwijde infiltratie van alle regeringen door de Khazaren. Het Khazaarse rijk werd vernietigd door invallen van naburige rijken, maar sommige historici beweren dat de Khazaren zich vermengden met de bevolking in de regio en zo bijdroegen aan de culturele diversiteit van het gebied. Het benadrukt wel dat er veel spelers betrokken zijn bij de oorlog in Oekraïne, waaronder het regime, de georganiseerde misdaad en andere landen.
De geschiedenis van Khazari kwam in de belangstelling door het het gebruik van symbolen op de vlag van Oekraïne.. Het gebruik van symbolen is al lang een manier om de geschiedenis en cultuur van een volk te tonen en te eren. In Oekraïne is dit niet anders. Het symbool van de trident, ook wel bekend als de Tryzub, is een belangrijk onderdeel van de nationale identiteit van Oekraïne en wordt gezien als een symbool van onafhankelijkheid en vrijheid. Wist je dat dit symbool oorspronkelijk afkomstig is van het oude Khazaarse rijk? De Khazaren waren een volk van Turkse oorsprong dat een belangrijke rol speelde in de vroege geschiedenis van het huidige Oekraïne. Het Khazaarse rijk strekte zich uit over grote delen van Zuid-Rusland en Centraal-Azië, en was in de 9e en 10e eeuw een belangrijke politieke en economische macht. De trident was het symbool van het Khazaarse rijk en stond voor macht en kracht. Later werd het symbool geadopteerd door de vorsten van Galicië en Volhynia, twee middeleeuwse vorstendommen in het huidige Oekraïne. Het werd gebruikt op hun munten en insignes als een symbool van hun autoriteit.
In de moderne tijd werd de trident opnieuw geadopteerd als symbool van de Oekraïense nationale beweging. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het symbool gebruikt door de Oekraïense Sich Riflemen, een militaire eenheid die vocht voor de onafhankelijkheid van Oekraïne. Tijdens de Sovjetperiode was het gebruik van de trident als symbool van de Oekraïense identiteit verboden. Pas na de onafhankelijkheid van Oekraïne in 1991 werd de trident officieel aangenomen als het nationale symbool van Oekraïne. Vandaag de dag wordt de trident gebruikt op de nationale vlag van Oekraïne en is het een symbool van de onafhankelijkheid en soevereiniteit van het land. Hoewel het symbool afkomstig is van het oude Khazaarse rijk, heeft het een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van Oekraïne en blijft het een belangrijk onderdeel van de nationale identiteit van het land.
Wat betreft de situatie in Oekraïne, er zijn tal van spelers die betrokken zijn bij die oorlog die een lange geschiedenis met zich meezeulen en vergelding wensen voor het verleden. Naast de Amerikaanse en NAVO-steun voor het Kiev-regime, zijn er inderdaad ook rapporten van banden tussen het regime en een georganiseerde misdaad in het land met een eeuwenoude geschiedenis. Deze maffia-achtige groepen zijn naar verluidt betrokken bij de illegale wapenhandel en andere criminele activiteiten die de oorlog in Oekraïne verder compliceren. Het is duidelijk dat de situatie niet alleen een strijd is tussen staten, maar ook een strijd om macht en invloed tussen verschillende groepen. Het is dan ook van groot belang dat er een diplomatieke oplossing wordt gevonden, die niet alleen de belangen van de machtige spelers, maar ook de belangen van de gewone burgers in de regio behartigt. Het is tijd dat de internationale gemeenschap zich inzet voor een einde aan de oorlog en een duurzame oplossing voor het conflict. Het is belangrijk dat er een einde komt aan de levering van wapens en andere steun aan het Kiev-regime, zodat er ruimte komt voor diplomatieke inspanningen. En het is cruciaal dat er aandacht wordt besteed aan de stemmen van de burgers in de regio, die vaak worden genegeerd in de geopolitieke strijd om macht en invloed.
Als er geen actie wordt ondernomen om de oorlog in Oekraïne te beëindigen, zal deze blijven voortduren tot de laatste Oekraïner gesneuveld is. Dit is geen acceptabele uitkomst en het is aan de internationale gemeenschap om te handelen voordat het te laat is. De realiteit van deze oorlog wordt verder versterkt door het gebrek aan diplomatieke of politieke inspanningen om een vreedzame oplossing te vinden. Bovendien wordt de voortdurende steun van de Verenigde Staten aan het regime in Oekraïne ondersteund door de mainstream media en politieke figuren die de publieke opinie vormen. De westerse propaganda heeft de Oekraïense regering gepresenteerd als democratisch en op zoek naar vrijheid, terwijl ze in werkelijkheid een regime zijn dat bestaat uit elementen waarvan ik de benaming hier liever niet noem. Deze leugens dienen slechts om de misdaden van de Amerikaanse en NAVO-oorlogsmachine te rechtvaardigen en te verbergen.
De echte tragedie is dat de bevolking van Oekraïne, zowel Oekraïense als Russische burgers, degenen zijn die het meest lijden onder deze oorlog. Deze mensen worden gedwongen te leven in een situatie van constante angst en geweld. De Verenigde Staten en de NAVO zijn er niet om hen te helpen of te beschermen, maar om hun eigen geopolitieke belangen te dienen.
Als we de geschiedenis van de 20e eeuw bekijken, zien we dat de imperialistische machten keer op keer oorlogen hebben gevoerd om hun eigen belangen te dienen, ten koste van de levens van miljoenen mensen. Het is tijd voor de wereld om wakker te worden en te erkennen dat het Amerikaanse imperium en zijn bondgenoten de grootste bedreiging zijn voor de vrede en veiligheid van onze planeet. Het is dus hoog tijd om te stoppen met het ondersteunen van oorlogen en imperialistische avonturen. In plaats daarvan moeten we streven naar een wereld waarin alle mensen in vrede en veiligheid kunnen leven, waar de rijkdom van de wereld wordt gedeeld en waar er gelijke kansen zijn voor iedereen. Deze wereld is mogelijk, maar het zal niet komen van degenen die momenteel aan de macht zijn. Het zal komen van de mensen die opstaan en strijden voor een betere toekomst.
De Verenigde Staten en zijn handlangers voeren een imperialistische oorlog “tot de laatste Oekraïner” en laten straks een mislukte staat achter.
Precies zoals de Amerikaanse machthebbers het eerder hebben gedaan in Afghanistan, Irak, Libië, Somalië, Syrië en Jemen, onder anderen. Maar dit keer echter voert het Amerikaanse Rijk oorlog tegen de kernmacht Rusland, dat niet zal terugdeinzen. Twee bestaanskrachten gaan geleidelijk tegen elkaar in. En de meeste mensen realiseren zich dat het Amerikaanse kapitalistische verarmende oorlogssysteem moet worden verslagen als de wereld ooit in vrede wil leven.
Het vooruitzicht van een langdurige en bloederige oorlog in Oekraïne lijkt steeds waarschijnlijker te worden. Beide partijen lijken vastbesloten om door te vechten tot de laatste man, wat het conflict alleen maar verder zal verergeren. Het lijkt erop dat er geen einde in zicht is voor de verschrikkingen die de inwoners van Oekraïne moeten doorstaan.
Maar de vraag die we ons moeten stellen is: waarom? Waarom moeten mensen blijven vechten en sterven voor politieke en economische belangen die niet de hunne zijn? Waarom moeten onschuldige burgers worden gedood en verminkt door wapens die zijn gemaakt om te doden? Waarom blijven de leiders van deze landen vasthouden aan een conflict dat alleen maar lijden en verwoesting veroorzaakt?
Het is in deze belangrijk om te onthouden dat achter elk slachtoffer van een oorlog een persoonlijk verhaal schuilt. Achter elk van deze Russische soldaten die zijn omgekomen, staat een moeder die wanhopig probeert om te gaan met haar verdriet en verlies. Voor de moeders van deze mannen is het verdriet onvoorstelbaar. Ze hebben hun zonen verloren aan een oorlog waarvan ze de zin niet begrijpen en waarvan de gevolgen voor de families ondraaglijk zijn. De moeders van de Russische soldaten die zijn omgekomen in Oekraïne hebben verschillende reacties op het verlies van hun zonen. Sommigen zijn boos op de Russische overheid voor het sturen van hun kinderen naar een oorlog waarvan ze denken dat die niets met hen te maken heeft. Anderen zijn boos op de Oekraïense overheid voor het voeren van de oorlog en het doden van hun kinderen.
Een ding is zeker: het leed van deze moeders is niet te beschrijven. Ze hebben hun zonen verloren aan een conflict waar ze geen controle over hadden. Ze rouwen om de verloren toekomst van hun kinderen en om de tijd die ze niet meer met hen zullen doorbrengen. Deze moeders moeten leven met de constante pijn van het verlies van hun kinderen. Ze vragen zich af waarom hun zonen moesten sterven en wat er nu nog overblijft van hun dromen en ambities. Hun verdriet is onmetelijk en hun hartverscheurende verhalen tonen de diepe menselijke tol van deze oorlog.
En de waarheid is dat er geen antwoorden zijn op al deze vragen om tot een oplossing van de oorlogen te komen. Het is duidelijk dat de regeringen van de Verenigde Staten en Rusland hun eigen agenda’s hebben, ongeacht de gevolgen voor de mensen die in de conflictgebieden wonen. Het is even duidelijk dat het Kiev-regime de belangen van het Oekraïense volk niet op de eerste plaats zet, anders zouden ze niet zoveel bloedvergieten toestaan.
Maar er is een andere waarheid die we niet mogen vergeten: er zijn mensen die nog steeds hoop hebben op vrede en verzoening. Mensen die willen dat de oorlog eindigt en dat hun geliefden veilig kunnen terugkeren naar huis. Mensen die niet willen dat hun kinderen opgroeien in een wereld vol haat en geweld.
