Jean-Pascal Salomez
Dwarka is een van de oudste en heiligste steden van India, die volgens de legendes werd gesticht door Krishna, de goddelijke held van het hindoeïsme. Dwarka wordt ook wel de ‘poort naar de hemel’ genoemd, omdat het een plaats is waar men verlossing kan bereiken. Dwarka heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de tijd van de Mahabharata, het grote epos waarin Krishna een hoofdrol speelt.
Volgens de Mahabharata verliet Krishna zijn geboortestad Mathura om te ontsnappen aan de tirannie van zijn oom Kamsa, die hem wilde doden. Hij vestigde zich in Dwarka, dat toen Kaushathali heette, en maakte er zijn hoofdstad van. Hij bouwde een prachtige stad op een stuk land dat hij uit de zee had opgeëist met zijn goddelijke krachten. Hij regeerde er als een rechtvaardige en geliefde koning over de Yadava’s, zijn clan.
Dwarka was ook het toneel van vele wonderen en avonturen van Krishna. Hij versloeg er vele demonen en vijanden die hem en zijn volk bedreigden. Hij trouwde er met Rukmini, zijn belangrijkste gemalin, en had er vele andere vrouwen en kinderen. Hij ontving er ook vele wijzen, goden en vrienden die hem kwamen bezoeken. Hij gaf er ook spirituele onderricht aan Arjuna, zijn neef en strijdmakker, in de vorm van de Bhagavad Gita, het heilige boek van het hindoeïsme.
Dwarka was echter niet voorbestemd om lang te bestaan. Na de dood van Krishna, die werd getroffen door een pijl in zijn voet, verviel de stad in chaos en anarchie. De Yadava’s raakten verwikkeld in een bloedige burgeroorlog en vernietigden elkaar. De zee overspoelde de stad en verzwolg haar voor altijd. Dwarka verdween uit het zicht en werd een mythe.
Eeuwenlang bleef Dwarka een mysterie voor de mensheid. Sommigen geloofden dat de stad nog steeds bestond onder water, anderen dat ze was verplaatst naar een andere dimensie. Pas in de tweede helft van de 20e eeuw begonnen archeologen en duikers op zoek te gaan naar sporen van de verloren stad voor de kust van het moderne Dwarka in Gujarat. Ze vonden vele artefacten en structuren die wezen op een oude beschaving die mogelijk verband hield met Krishna’s koninkrijk.
Dwarka is niet alleen belangrijk voor het hindoeïsme, maar ook voor het boeddhisme. Volgens sommige bronnen was Dwarka de geboorteplaats van Sudama, de jeugdvriend en toegewijde van Krishna, die later een beroemde boeddhistische monnik werd. Sudama staat bekend als Kuchela in het zuiden van India en als Santideva in Tibet. Hij schreef een invloedrijk werk over de boeddhistische ethiek, de Bodhicaryavatara.
Dwarka is dus een stad met een lange en fascinerende geschiedenis, die verschillende religies en culturen met elkaar verbindt. Het is een stad die nog steeds veel geheimen verbergt onder de golven, maar ook veel inspiratie biedt aan de pelgrims en zoekers die haar bezoeken. Dwarka is misschien wel de oudste stad ter wereld, maar ook een stad die nooit ophoudt te leven in de harten en geesten van de mensen.
Krishna is een van de meest vereerde goden in het hindoeïsme. Hij wordt beschouwd als een incarnatie van Vishnu, de oppergod die de wereld beschermt en onderhoudt. Krishna speelt een belangrijke rol in verschillende heilige teksten, zoals de Mahabharata, de Bhagavad Gita en de Purana’s. Hij wordt afgebeeld als een blauwe of zwarte jongeman met een fluit, die vaak omringd is door koeien en herderinnen.
Het boeddhisme daarentegen erkent geen goden of scheppers. Het boeddhisme is gebaseerd op de leer van de Boeddha, die een verlichte mens was die de oorzaak en het einde van het lijden onderwees. Het boeddhisme streeft naar het bereiken van nirvana, de staat van volledige bevrijding van gehechtheid en onwetendheid. Het boeddhisme volgt de vier edele waarheden en het achtvoudige pad als leidraad voor het spirituele leven.
Hoewel het boeddhisme en het hindoeïsme veel overeenkomsten hebben, zoals het geloof in reïncarnatie, karma en meditatie, zijn er ook fundamentele verschillen tussen beide religies. Een daarvan is de positie van Krishna. Voor hindoes is Krishna een goddelijke manifestatie die liefde, vreugde en devotie inspireert. Voor boeddhisten is Krishna hooguit een historische figuur of een symbool van illusie en gehechtheid.
Dus behoort Krishna tot het hindoeïsme en niet tot het boeddhisme. Hij is een centraal onderdeel van de hindoeïstische traditie, maar niet relevant voor de boeddhistische leer. Dit betekent niet dat hindoes en boeddhisten niet respectvol kunnen zijn voor elkaars geloofsovertuigingen. Integendeel, beide religies benadrukken het belang van tolerantie, compassie en geweldloosheid als universele waarden.
Maar wat als Dwarka meer was dan een mythische stad? Wat als het een bewijs was van een geavanceerde beschaving die verloren is gegaan in de tijd? Wat als het een sleutel was tot het ontrafelen van enkele van de grootste mysteries van de menselijke geschiedenis?
In dit hoofdstuk zullen we enkele van de mogelijke geheimen onderzoeken die Dwarka zou kunnen herbergen. We zullen ook kijken naar de implicaties die een ontdekking van Dwarka zou kunnen hebben voor de wereldreligies.
Een mogelijk geheim dat Dwarka zou kunnen verbergen, is het bestaan van een prehistorische nucleaire oorlog. Sommige onderzoekers hebben gesuggereerd dat de beschrijvingen van massavernietigingswapens in de oude hindoeïstische teksten, zoals de Mahabharata en de Ramayana, wijzen op een nucleaire oorlog die duizenden jaren geleden plaatsvond. Ze beweren dat sommige artefacten en structuren die in Dwarka zijn gevonden, tekenen vertonen van radioactieve besmetting of smelting door intense hitte.
Als dit waar is, zou dit betekenen dat de mensheid een veel oudere en complexere geschiedenis heeft dan we dachten. Het zou ook betekenen dat we niet de eerste beschaving zijn die met nucleaire technologie heeft geëxperimenteerd, en dat we misschien niet de laatste zijn die ermee wordt geconfronteerd.
Een ander mogelijk geheim dat Dwarka zou kunnen verbergen, is het bewijs van buitenaardse interventie. Sommige theorieën stellen dat heer Krishna en andere goddelijke wezens in feite buitenaardse bezoekers waren die met geavanceerde technologieën naar de aarde kwamen. Ze zouden hebben geholpen bij het stichten en beschermen van Dwarka, maar ook bij het onderwijzen en beïnvloeden van de menselijke cultuur.
Als dit waar is, zou dit betekenen dat we niet alleen zijn in het universum, en dat we misschien contact hebben gehad met andere intelligente levensvormen in het verleden. Het zou ook betekenen dat sommige van onze religieuze overtuigingen en tradities gebaseerd zijn op buitenaardse invloeden, en dat we misschien meer gemeen hebben met andere culturen dan we denken.
Een derde mogelijk geheim dat Dwarka zou kunnen verbergen, is het bewijs van een verloren spirituele kennis. Sommige geleerden hebben beweerd dat Dwarka een centrum was van spirituele wijsheid en praktijk, waar heer Krishna en zijn volgelingen zich bezighielden met yoga, meditatie, genezing en andere esoterische kunsten. Ze zouden ook toegang hebben gehad tot oude geschriften en artefacten die verborgen kennis bevatten over het universum, het leven en het goddelijke.
Als dit waar is, zou dit betekenen dat we een groot deel van onze spirituele erfenis hebben verloren door de ondergang van Dwarka. Het zou ook betekenen dat we misschien nog steeds toegang kunnen krijgen tot deze kennis als we Dwarka kunnen vinden en bestuderen. Het zou ons kunnen helpen om onszelf te begrijpen en te verbeteren, en om in harmonie te leven met elkaar en met de natuur.
De ontdekking van Dwarka zou ongetwijfeld een enorme impact hebben op de wereldreligies. Het zou kunnen leiden tot een herwaardering of zelfs een herziening van sommige van onze religieuze doctrines en dogma’s. Het zou ook kunnen leiden tot een dialoog of zelfs een synthese tussen verschillende religieuze tradities. Het zou ons kunnen laten zien dat er meer dan één manier is om het goddelijke te benaderen, en dat er misschien meer waarheid is in onze mythen dan we dachten.
Een nucleaire oorlog dat duizenden jaren geleden plaatsvond. Dit klinkt misschien als een sciencefictionverhaal, maar het is een hypothese die sommige wetenschappers en historici hebben voorgesteld om de mysterieuze verdwijning van oude beschavingen te verklaren. Volgens deze hypothese zou er in het verre verleden een geavanceerde beschaving hebben bestaan die in staat was om kernwapens te ontwikkelen en te gebruiken. Deze beschaving zou in conflict zijn geraakt met een andere beschaving of met zichzelf, en zou een nucleaire oorlog hebben ontketend die de planeet verwoestte en de meeste sporen van hun bestaan uitwiste.
Er zijn verschillende aanwijzingen die deze hypothese zouden kunnen ondersteunen, zoals de aanwezigheid van radioactieve isotopen in oude bodemlagen, de ontdekking van glasachtige materialen die door extreme hitte zijn gevormd, en de overlevering van oude teksten en legenden die spreken over vernietigende wapens en vuurballen. Sommige voorbeelden van deze teksten zijn de Mahabharata, een episch gedicht uit India dat beschrijft hoe een stad werd vernietigd door een “ijzeren bliksem”, en de Ramayana, een ander episch gedicht uit India dat vertelt over een “vliegende wagen” die een “projectiel van vuur” afvuurde.
Natuurlijk is deze hypothese zeer controversieel en wordt ze door de meeste wetenschappers en historici verworpen als ongefundeerd en speculatief. Er zijn veel alternatieve verklaringen voor de genoemde aanwijzingen, zoals natuurlijke fenomenen, meteorietinslagen, vulkaanuitbarstingen of menselijke activiteiten. Bovendien is er geen overtuigend bewijs dat er ooit een beschaving heeft bestaan die zo geavanceerd was dat ze kernwapens kon maken en gebruiken. Het idee van een nucleaire oorlog in het verre verleden blijft dus vooral een fascinerende hypothese die de verbeelding prikkelt, maar die niet kan worden bewezen of weerlegd.
