Lvwv2720

De Vrije Anarchistische beweging: Een Kleurige Revolutie in Absurditeit

Ik, Jean-Pascal Salomez, droomde van een kleurrijke revolutie in absurditeit. Mijn visie is doordrenkt met passie en idealisme, en schetst een wereld waarin creativiteit en vrijheid de kern vormen van een nieuwe maatschappelijke orde. Ik daag bestaande normen uit en pleit voor een radicale herdefiniëring van waarden en structuren, met de nadruk op spontane creativiteit, sociale rechtvaardigheid en vreedzame co-existentie.

Ik heb dus een droom gedroomd. Net zoals velen. Het is een gedroomde visie van een beweging die op dit moment niet bestaat. Maar in mijn hart en geest is zij levendig en krachtig. En het zou natuurlijk prachtig zijn als er moedige mensen opstaan en hun stem laten horen, op welke manier dan ook. Waarom niet? Laat ons gaan voor een wereld waarin creativiteit en vrijheid de norm zijn, waar kunst niet beperkt wordt door geld en macht, waar niet enkel de rijkelui aan mogen deelnemen, maar elkeen, en dat dit gedijt in de vruchtbare grond van onze verbeelding. Bouwen aan een gemeenschap waarin iedereen de kans krijgt om zijn eigen unieke expressie te uiten en waarin we gezamenlijk streven naar een diepere betekenis van menselijke verbondenheid.

Wetenschappelijke Perspectief op Dromen

Dromen zoals deze ontstaan vaak uit een diep verlangen naar verandering en verbetering van de huidige situatie. Vanuit een wetenschappelijk perspectief kunnen dergelijke dromen worden verklaard door de werking van het menselijk brein, dat continu streeft naar oplossingen en nieuwe mogelijkheden, zelfs in onze slaap. Neurobiologisch gezien worden dromen aangestuurd door de hersengebieden die betrokken zijn bij geheugen, emotie en probleemoplossing. Dit proces van nachtelijk hersen sorteren kan leiden tot visioenen van een betere toekomst, waarin we de beperkingen van het heden overstijgen.

In mijn leven heb ik ervaren dat zelfs degenen die slecht en veroordeeld zijn, zich kunnen keren, zowel ten goede als ten kwade. Uiteindelijk heb ik gekozen voor het goede, voor karma, en dit geef ik ook mee aan mijn gezin. Dit concept van karma, afkomstig uit het hindoeïsme, stelt dat onze daden – zowel goed als slecht – ons uiteindelijk zullen terugkomen. Het hindoeïsme verkondigt dat we allemaal goddelijk zijn, een idee dat sterk resoneert in deze moderne tijden waarin we steeds meer beseffen dat we de kracht hebben om onze eigen realiteit te vormgeven. We zijn allemaal in staat tot grootse dingen, en dit goddelijke potentieel is wat een individu als ik zelf drijft om te dromen van een betere wereld.

Dit concept, dat diepgeworteld is in de hindoeïstische filosofie, benadrukt dat het goddelijke aanwezig is in alle levende wezens. Elk individu draagt dus een goddelijke kern binnenin zichzelf, ongeacht achtergrond, status of geloof.

Mijn Gedroomde Utopische Visie:

Op Weg naar Sociale en Economische Gelijkheid

Opeens begon ik mijn visie te delen, gevoed door jaren van zelfstudie. Met een groeiende groep volgelingen begon ik mijn missie te verspreiden: een samenleving zonder geld, waar werk eerlijk verdeeld zou worden door geavanceerde technologieën. Mijn ideeën werden verwelkomd door velen die moe waren van de eindeloze cyclus van consumptie en competitie.

Er werd begonnen met kleine gemeenschapsprojecten die saamhorigheid en wederzijds respect bevorderden. Samen met mijn volgers investeerde ik in lokale initiatieven die niet draaiden om winst, maar om het verbeteren van levenskwaliteit. We bouwden eco-vriendelijke huizen, richtten gemeenschappelijke tuinen op en lanceerden educatieve programma’s die kennis en vaardigheden voor iedereen toegankelijk maakten.

Het hoogtepunt van mijn gedroomde visie was het verbannen van geld uit de samenleving. Ik geloofde dat geld een kunstmatige scheiding creëerde tussen mensen en hun behoeften. In plaats daarvan streefde ik naar een systeem waarin middelen werden uitgewisseld op basis van directe behoeften en samenwerking, ondersteund door geavanceerde informatietechnologieën. Echter, de overgang van een kapitalistisch systeem naar een volledig geldloze samenleving, ondersteund door geavanceerde technologieën, is een enorm complexe uitdaging die veel discussie en planning vereist.

Technologische vooruitgang speelde een cruciale rol in het streven naar eerlijke werkverdeling. Automatisering van repetitieve taken maakte het mogelijk om menselijke arbeid te heroriënteren naar creatieve en intellectuele inspanningen die de gemeenschap ten goede kwamen. Samen met wetenschappers en technologen werkten we aan het realiseren van deze visie.

Naarmate mijn droom vorderde, begon het oude economische systeem te wankelen. Mensen sloten zich aan bij mijn visie, geïnspireerd door het vooruitzicht van een wereld waarin iedereen een gelijke kans had om te bloeien. Geleidelijk aan werden de fundamenten gelegd voor een samenleving waarin sociale en economische gelijkheid niet alleen een droom was, maar een werkelijkheid die dagelijks werd ervaren.

Bronnen:

  • Kela (2019). Basic Income Experiment 2017-2018. Geraadpleegd via Kela.fi.

Mijn Gedroomde Principes:

Spontane Creativiteit:
In deze droom omarmen we dus spontane creativiteit als de drijvende kracht achter menselijke expressie en innovatie. Ware kunst en betekenis ontstaan uit het moment en de vrijheid van de kunstenaar. Elk individu, ongeacht achtergrond, heeft de capaciteit om bij te dragen aan de culturele rijkdom van onze samenleving. Gemeenschapshuizen moeten vrij toegankelijk zijn om elke mogelijkheid van expressie te beoefenen wanneer gewenst voor het individu. Kunst komt, en gaat, en dan is het verdwenen. Een plaats om gedachtegoed te vereeuwigen in een kunstvorm is een gemeenschappelijk goed.

Uitdaging van Heersende Normen:
In diezelfde droom dagen we ook de heersende normen en structuren uit die creativiteit en vrijheid beperken. Wij erkennen dat veel van deze normen arbitrair zijn en vaak dienen om de status quo te handhaven. Wij willen een Gezonde samenleving waar iedereen de ruimte krijgt om te experimenteren en te groeien. Gezondheid is belangrijk. Er zijn vele wetenschappelijke studies die aantonen dat gezonde voeding belangrijk is. Daarom moeten scholen gezonde vegetarische maaltijden bereiden voor de schoolgaande. Indien dat gewenst is het minimaal vereiste vlees voor het menselijk lichaam zoals men dat op dit moment gewend is. Maar ook dat moet wijzigen. Dieren zijn de reïncarnaties van men weet niet wie, levende wezens die gerespecteerd moeten worden.

Wij geloven in gemeenschapsprojecten die creativiteit en vrije expressie bevorderen. Samenwerking en solidariteit zijn de sleutel tot een bloeiende gemeenschap. Gemeenschapsorganisaties, de bank weer voor de deur, zitplaatsen onder de boom op het marktplein, gemeenschapstuinen, enzovoort. Sluit die kerken en creëer er openbare ruimtes die altijd open zijn, om er te filosoferen met gelijkgestemden over niet gelijkgestemden en allerlei andere maatschappelijke kwesties, ook om te genieten, maar ook om problemen te berde te brengen. In samenspraak regeren over de gemeenschap met als doel overeenkomst en gelijkheid van waarde voor ieder. Problemen oplossen, niet bestraffen, eerder het bespreken ervan en het bevorderen van elkaars methoden omtrent conflictresolutie die geweldloos zijn.

Omarm Absurdistische Anarchie als Nobel Doel:
In mijn droom is anarchie geen wanorde, maar een nobel streven naar vrijheid en creatieve expressie zonder de beperkingen van traditionele normen. Anarchie bevrijdt ons van opgelegde beperkingen en laat ons ware potentieel ontdekken. Wie denkt dat problemen niet positief opgelost kunnen worden zijn vrij in mijn samenleving tot euthanasie te verzoeken.

In diezelfde droom omarmen we eveneens het absurdisme als een bevrijdende kracht. Door het absurdisme erkennen wij de waanzin van het menselijk bestaan en gebruiken we het als een bron van inspiratie en vernieuwing. Dit perspectief biedt een frisse kijk op de wereld en moedigt ons aan om buiten de gebaande paden te denken.

De Waarde van het Absurdisme, zoals beschreven door filosofen als Albert Camus, benadrukt de irrationele en chaotische aard van het menselijk bestaan. Het accepteren van deze absurditeit kan bevrijdend werken en mensen aanmoedigen om creatieve en authentieke levens te leiden. Onderzoek van Kaufman et al. (2016) suggereert dat blootstelling aan absurdistische kunst en literatuur kan leiden tot een toename in divergent denken, een vorm van creativiteit die essentieel is voor probleemoplossing en innovatie .

Wetenschappelijk Inzicht in Educatie en Bewustwording

De Kracht van Humanistisch en Anarchistisch Denken:
Wij zetten ons in voor educatie en bewustwording over de kracht van humanistisch en anarchistisch denken en de waarde van het absurdisme. Kennis en vrijheid van denken moeten voor iedereen beschikbaar zijn, en scholen moeten hier onderwijs in geven. Ons doel is een samenleving waarin jongeren, na hun schooltijd, verplicht een jaar in de civiele bescherming dienen en daarna op vrijwillige basis betrokken blijven. Ze leren rampsituaties te beheersen vanuit een humaan en vredelievend perspectief. We verwerpen defensie ten stelligste, schaffen het leger af, en zijn overtuigd dat enkel het goede overwint en dat het kwade zichzelf vernietigt. Zin voor burgerzin aanwakkeren is een nobel streefdoel. Geloven in het goede is steeds nobel.

Humanistisch denken, met zijn nadruk op de waarde en waardigheid van het individu, is een krachtig middel om persoonlijke ontwikkeling en sociale verantwoordelijkheid te bevorderen. Het humanisme moedigt kritisch denken, zelfexpressie en mededogen aan, wat leidt tot een meer empathische en rechtvaardige samenleving. Volgens onderzoek van Vansteenkiste et al. (2006) bevordert een onderwijsbenadering die is gebaseerd op zelfdeterminatie en intrinsieke motivatie een hogere mate van betrokkenheid en welzijn bij leerlingen .

Anarchistisch denken, met zijn focus op zelforganisatie en vrijwillige samenwerking, kan bijdragen aan een maatschappij waarin mensen actief participeren in hun gemeenschappen en verantwoordelijkheid nemen voor hun omgeving. Dit kan leiden tot een grotere sociale cohesie en een meer rechtvaardige verdeling van middelen. Graeber (2013) betoogt dat anarchistische principes van directe actie en participatieve democratie kunnen helpen om meer betrokken en verantwoordelijke burgers te creëren .

Verplichte Civiele Dienst en Burgerzin:
Het idee van een verplichte civiele dienst na de schooltijd kan significant bijdragen aan de persoonlijke en sociale ontwikkeling van jongeren. Volgens een studie van Gill and Sears (1998) kan deelname aan gemeenschapsgerichte activiteiten jongeren helpen om belangrijke vaardigheden zoals teamwerk, leiderschap en probleemoplossing te ontwikkelen. Bovendien bevordert het een gevoel van verantwoordelijkheid en betrokkenheid bij de samenleving .

Het idee om defensie af te schaffen en te vervangen door een civiele beschermingsdienst is radicaal, maar niet zonder precedent. Costa Rica bijvoorbeeld, heeft sinds 1949 geen leger meer en investeert in plaats daarvan in onderwijs en gezondheid. Dit heeft bijgedragen aan een hogere levenskwaliteit en meer stabiele sociale structuren.

Scholen kunnen ook lessen aanbieden over de geschiedenis en principes van humanistisch en anarchistisch denken. Dit zou kunnen omvatten het lezen van werken van belangrijke denkers zoals Jean-Paul Sartre, Emma Goldman en Michel Foucault, en het toepassen van deze ideeën op hedendaagse sociale en politieke kwesties.

Om vrijheid van denken te bevorderen, moeten scholen curriculums ontwikkelen die kritisch denken, filosofie en ethiek integreren. Programma’s die studenten aanmoedigen om verschillende perspectieven te onderzoeken en hun eigen meningen te vormen, zijn essentieel. De Montessorimethode bijvoorbeeld, bevordert zelfgestuurd leren en kan dienen als een model voor dit type onderwijs.

Het curriculum zou inderdaad praktische training in civiele bescherming en rampenbeheersing kunnen omvatten. Dit zou ook kunnen variëren van EHBO-cursussen tot trainingen in crisismanagement. Samenwerking met lokale gemeenschappen en overheidsinstanties zou de effectiviteit en relevantie van deze programma’s vergroten.

Geloven in het Goede:
Ik groeide op in een wereld waar economische ongelijkheid en sociale spanningen aan de orde van de dag waren. Als kind van arbeidersouders zag ik hoe mensen werden achtergelaten door een systeem dat winst boven menselijk welzijn plaatste. Wetenschappelijke studies ondersteunen mijn visie. Onderzoek naar basisinkomen systemen, zoals het experiment in Finland, toonde aan dat een gegarandeerd inkomen niet alleen armoede verlicht, maar ook de algehele gezondheid en welzijn verbetert (Kela, 2019). Ik gebruikte deze bevindingen om mijn ideeën te versterken en de bredere samenleving te overtuigen van de voordelen van sociale en economische gelijkheid.

Het geloof dat het goede overwint en het kwade zichzelf vernietigt, is een kernprincipe in veel filosofische en spirituele tradities. Psychologisch onderzoek wijst uit dat een positieve instelling en het geloof in het goede kunnen bijdragen aan een hogere mate van welzijn en veerkracht. Fredrickson’s (2001) Broaden-and-Build Theory stelt dat positieve emoties onze denkwijzen verruimen en ons helpen om meer veerkrachtige en creatieve oplossingen voor problemen te vinden . We moeten meer Investeren in gemeenschapsprojecten die saamhorigheid en wederzijds respect bevorderen. Wanneer mensen zich deel voelen van een gemeenschap, zijn ze minder geneigd tot gewelddadig gedrag.

Toch een beetje in lijn met de idealen van de PVDA, streven wij in mijn droom naar een samenleving waarin gelijkheid en rechtvaardigheid centraal staan. Sociale en economische gelijkheid vormen de basis voor een vrije en creatieve samenleving. Alles voor de burger en het gemeenschappelijk gelijk en geluk. Voorstellen van een samenleving die opnieuw ontdekt wat het betekent om samen te leven. Buren die weer samenkomen om gemeenschappelijke tuinen te verzorgen, kinderen die terug buiten spelen in veilige, groene ruimtes. Het geluid van vreugde en samenwerking dat de lucht vult.

Mijn droom: Een wereld zonder verborgen geweld in spellen

In mijn droom zie ik een wereld waarin de invloed van gewelddadige videospellen op agressief gedrag niet langer wordt genegeerd. Ik geloof dat deze spellen niet slechts een vorm van entertainment zijn, maar krachtige instrumenten die het gedrag en de geestelijke gezondheid van spelers beïnvloeden. Mijn visie is gericht op het promoten van vreedzame spelervaringen die bijdragen aan een samenleving waarin empathie, samenwerking en creativiteit centraal staan.

Educatie en Bewustwording:
Het begint met educatie van jonge mensen, waarbij ze leren dat het vieren van diversiteit en het bevorderen van vredelievende oplossingen cruciaal zijn voor een harmonieuze wereld. Scholen moeten vredesopvoeding integreren, waarbij kinderen worden geleerd om conflicten te beheren zonder toevlucht te nemen tot geweld.

De Vrije Anarchistische Beweging inspireert me om de gevestigde normen uit te dagen en een nieuwe wereld te creëren gebaseerd op creativiteit en menselijke waardigheid. We moeten afstappen van oppervlakkige waarden die materialisme en geweld aanmoedigen, en in plaats daarvan streven naar een samenleving waarin vreedzame interacties en respect voor elkaar de norm zijn.

Economische Gelijkheid:
Mijn droom omvat ook het streven naar economische gelijkheid, waarbij iedereen gelijke kansen krijgt en armoede niet langer een voedingsbodem is voor geweld. Door economische rechtvaardigheid na te streven, kunnen we de noodzaak voor mensen om naar geweld te grijpen als een overlevingsmechanisme verminderen.

Vreedzame Spelervaringen:
Een centraal aspect van mijn droom is het promoten van vreedzame spelervaringen. Ik geloof sterk in spellen zoals “Journey”, “Stardew Valley”, en de creatieve modus van “Minecraft”. Deze spellen bieden niet alleen een bron van vermaak, maar ook een platform waarop spelers kunnen leren samenwerken, creatieve oplossingen bedenken en empathie ontwikkelen zonder dat geweld daarbij nodig is.

Wetenschappelijk Bewijs voor de Invloed van Videospellen:
Onderzoek heeft aangetoond dat gewelddadige videospellen kunnen leiden tot een toename van agressief gedrag en een afname van empathie en prosociaal gedrag (Anderson & Bushman, 2001). Daarom is het essentieel om te streven naar spellen die juist empathie en samenwerking bevorderen, zoals ondersteund door studies over niet-gewelddadige, samenwerkingsgerichte spellen (Greitemeyer & Osswald, 2010).

Zie zo, mijn droom is een wereld waarin vreedzaamheid en creativiteit de boventoon voeren, waarin de cultuur van geweld in videospellen wordt vervangen door een cultuur van samenwerking en begrip. Door deze verschuiving te omarmen, kunnen we bijdragen aan een meer empathische samenleving, maar ook aan de geestelijke gezondheid en welzijn van individuen wereldwijd.

Bronnen:

  1. Vansteenkiste, M., Lens, W., & Deci, E. L. (2006). Intrinsic versus extrinsic goal contents in self-determination theory: Another look at the quality of academic motivation. Educational Psychologist.
  2. Graeber, D. (2013). The Democracy Project: A History, a Crisis, a Movement. Spiegel & Grau.
  3. Kaufman, J. C., et al. (2016). The creative self: Effect of beliefs, self-efficacy, mindset, and identity. Academic Press.
  4. Gill, S., & Sears, A. (1998). Citizenship education in Canada: An overview. International Journal of Social Education.
  5. Fredrickson, B. L. (2001). The role of positive emotions in positive psychology: The broaden-and-build theory of positive emotions. American Psychologist.
  6. Anderson, C. A., & Bushman, B. J. (2001). Effects of Violent Video Games on Aggressive Behavior, Aggressive Cognition, Aggressive Affect, Physiological Arousal, and Prosocial Behavior: A Meta-Analytic Review of the Scientific Literature. Psychological Science.
  7. Greitemeyer, T., & Osswald, S. (2010). Effects of Prosocial Video Games on Prosocial Behavior. Journal of Personality and Social Psychology.

De Uitzonderlijke Wending:

In mijn droom was het eindelijk zover: ik, de kleine luis op deze planeet, Jean-Pascal Salomez, kwam aan de macht. Het was een onverwachte en wonderbaarlijke wending in het verhaal van mijn leven. Het eerste decreet dat ik uitvaardigde, was dat elke burger een lamp op zijn hoofd kreeg ingeplant. Deze lamp straalde geluk uit in alle kleuren van de regenboog, maar werd rood als iemand ongelukkig was. Dit eenvoudige maar revolutionaire apparaat werd de kern van onze samenleving.

In het begin was er verwarring en weerstand. Mensen vroegen zich af waarom ze deze lampen nodig hadden en hoe ze hun leven zouden veranderen. Maar al snel begonnen de voordelen van dit systeem duidelijk te worden. De kleuren van de lampen werden een direct en zichtbaar teken van iemands welzijn, wat de communicatie en het begrip tussen mensen aanzienlijk verbeterde.

De Kracht van Kleurcoördinatie

Vergaderingen, die vroeger chaotisch en ongestructureerd waren, veranderden drastisch door de invoering van kleurcoördinatie. Mensen met groene lampen mochten als eerste spreken, gevolgd door degenen met blauwe lampen. Dit systeem creëerde een natuurlijke orde in de chaos. Iedereen wist precies wanneer het hun beurt was om te spreken, en de discussies werden constructiever en efficiënter. De groene lampen symboliseerden kalmte en weloverwogen gedachten, terwijl de blauwe lampen de stemmen van de inspirerende en creatieve geesten vertegenwoordigden.

De Geluksmeter bij Feesten

Onze feesten veranderden in ware spektakels van geluk en harmonie. De regenbooglampen zorgden ervoor dat alleen de gelukkigste mensen op de dansvloer kwamen. Dit was een revolutionair feestconcept! Mensen met de helderste en meest levendige lampen werden de sterren van de avond, hun dansen een viering van puur geluk. Het werd een eer om op de dansvloer te verschijnen, en de vreugde was aanstekelijk. Iedereen streefde ernaar om hun lamp zo helder mogelijk te laten stralen, waardoor een positieve sfeer en een gevoel van gemeenschap ontstond.

Onmiddellijke Stressdetectie

Een van de meest baanbrekende aspecten van de lampen was de mogelijkheid om onmiddellijk stress te detecteren. Rode lampen gaven direct aan wanneer iemand in nood was. Dit stelde ons in staat om snel te reageren en hulp te bieden aan degenen die het nodig hadden. Stressvrij werken werd de norm. In kantoren en werkplaatsen hielpen de rode lampen managers om te zien wanneer een medewerker overbelast was. Dit leidde tot een cultuur van zorg en ondersteuning, waarbij iedereen ernaar streefde om elkaar te helpen en te zorgen dat de rode lampen zo min mogelijk verschenen.

Het Gelukkige Paleis

Vanuit mijn paleis leidde ik deze beweging. Het paleis zelf was een symbool van de nieuwe orde. De muren straalden in de kleuren van de regenboog, en de lucht erboven was altijd gevuld met het zachte schijnsel van duizenden lampen. Elke dag werkte ik samen met mijn team om nieuwe manieren te bedenken om het geluk van onze burgers te vergroten. We streefden naar een wereld waarin iedereen gelukkig was en alle lampen straalden in prachtige kleuren.

Het paleis was een betoverende plaats, een oase van schoonheid en harmonie. De tuinen bloeiden het hele jaar door met bloemen in alle denkbare tinten, hun geur een zoete herinnering aan de natuur. Fonteinen dansten in de zon, hun wateren glinsterend als vloeibaar kristal. Binnen waren de kamers gevuld met kunstwerken en muziek, een eeuwige viering van menselijke creativiteit en vreugde. De gangen waren versierd met schitterende mozaïeken, die verhalen vertelden van hoop en triomf. Het was een plek waar elke hoek en elk detail doordrenkt was van geluk en schoonheid.

Toch, temidden van al deze pracht, voelde ik een diepe, onontkoombare eenzaamheid. Elke dag stond ik voor de ramen van mijn paleis en keek uit over het land dat ik had helpen creëren. Ik zag de kleuren van de lampen van mijn volk stralen, en hoorde hun lach en gezang dragen op de wind. Maar in mijn hart was er een leegte die zelfs het meest stralende licht niet kon vullen.

Maar op een dag, te midden van mijn overpeinzingen, kwam er een inzicht. Wat als het antwoord op mijn eenzaamheid niet lag in de muren van dit paleis, maar in het openstellen ervan? Wat als ik de mensen die ik zo had proberen te helpen, ook binnen mijn muren toeliet? Het paleis was gebouwd als een symbool voor de beweging, maar het kon ook een thuis zijn voor iedereen.

Met een vastberadenheid die ik lange tijd niet had gevoeld, gaf ik het bevel om de poorten van het paleis open te zetten. De nieuwsberichten verspreidden het snel door het hele land: iedereen was welkom om het paleis te bezoeken en deel te nemen aan het leven binnen zijn muren. Al snel stroomden de mensen toe, hun lampen stralend in een caleidoscoop van kleuren.

Het paleis kwam tot leven op een manier die ik nooit had kunnen voorzien. De tuinen waren gevuld met spelende kinderen en pratende volwassenen, de kamers weerklonken van muziek en gelach. Mensen uit alle lagen van de bevolking kwamen samen, deelden hun verhalen, en creëerden nieuwe herinneringen. De lampen van geluk, die eerder alleen buiten het paleis straalden, verlichtten nu elke hoek van mijn huis.

In deze nieuwe gemeenschap vond ik eindelijk de menselijke verbinding die ik zo had gemist. Ik liep tussen de mensen, nam deel aan gesprekken en voelde voor het eerst in lange tijd een oprechte vreugde. De muren die ooit mijn eenzaamheid hadden omsloten, waren nu de bakens van een gedeeld geluk.

De regenboogkleuren van de lampen mengden zich met het licht van de zonsondergang, en het paleis straalde als nooit tevoren. Het was niet langer slechts een symbool van een beweging, maar een levende, ademende gemeenschap. Samen creëerden we een wereld waarin iedereen kon stralen en waarin geluk gedeeld werd.

Deze droom was niet langer een eenzame weg; het was een gezamenlijk pad naar een toekomst vol vreugde en verbondenheid. Terwijl ik naar de sterren keek en de kleuren van de lampen om me heen zag, wist ik dat we samen iets werkelijk groots hadden bereikt. Het Gelukkige Paleis was nu een thuis voor iedereen, en in dat gedeelde geluk vond ik mijn eigen licht.

Contact:

Voor meer informatie en om deel uit te maken van deze visie, kunt u contact met ons opnemen via contact@jeanpascalsalomez.com. Wat ik schrijf is geen illusie maar haalbaar. Iedereen beseft dat we in vrede moeten leven. Waarom zouden we niet streven naar dit paradijs? Het is mogelijk. Ik roep zelfs politici op om mijn controversiële denkbeelden te overwegen.