Jean-Pascal Salomez
In de chaos van de kleurenzee,
waar lampen dansen op het brein,
daar bloeit mijn droom, mijn vrije fee,
in anarchie van kunst en pijn.
Spontaan ontvlamt de creatievlam,
geen ketens van geld en macht,
slechts de verbeelding als nieuw programma,
dat elke gedachte licht en kracht belacht.
Absurdisme zingt in elk detail,
waar normen breken als ochtenddauw,
en kunstenaars vrijuit dromen malen,
op de raderen van mijn droom, mijn vrouw.
Anarchie, geen doel van wanorde,
maar een zoektocht naar nieuwe zin,
in een wereld waar lampen elke orde,
breken, kleuren, en geluk beginnen.
Laat ons bouwen aan deze visie,
van gelijkheid, vrede, en creatie,
waar elk hart zijn verlangen bevrijde,
en de wereld omarmt met nieuwe sensatie.
Voorbij de grenzen van kosten en structuur,
daar schuilt de essentie van onze tijd,
een pleidooi voor een nieuwe cultuur,
waar kunst en vrijheid onze zielen leidt.
In mijn droom, mijn manifest,
verwelkom ik jou, mijn bondgenoot,
samen smeden we een nieuw protest,
voor een wereld waar de lampen gloeien, groot.
