Img 0160 2048x1365

In ’t land van slyk, bloed en klaproz’n,
woa droom’n weg gebloaz’n zyn deur kannongs.
Zunnebeke, joen skwone dans
over veld’n vul onrustige ‘erinnering’n.

Scheur’n in de tyd, ’t doek van oorloge,
geschilderd in blauw en groene, e zottekot symfonie.
Soldat’n mè maskers, gaswulk’n grotesk,
lyk surrealistische gjèesten in e veld vul zjèer.

Zunnebeke, Zunnepiek, in slyk, vlam è smèerolie.
Gaswulk’n, tier’n è lach’n, wuk e fjèeste!
Klinkerpad noa nowers, kapot, kapot, kapot!

Klinkers skreeuw’n noa de moane,
terwyl de klokk’n in ruïnes blèt’n.
Verwoeste abdy’n fluster’n secret’n,
verstopt in de skwoot van’ èerd.

Abdij, Ab doar, Ab dier,
’t Verleden ligt in brok’n è scherv’n.
Soldaten lyk pup’n, dansend in de mist,
warrel’nde chaos, ’t dans’n van niet’n.

O Zunnebeke, joen noame èn echo,
e zot muziksj’ in de wind.
Passendale, e dans van de doën,
è macabern wals in da slyk.

Klaproz’n! Klaproz’n! Bloerooie droom’n,
bloemekes va staal in e zwort lied.
Klaproz’n bloed’n, scharloak’n scherv’n,
mid’n in de troan en de stilte.

’t Lev’n krygt stillekes were kleur,
e caleidoscoop van ‘oop en upbouw.
Tyd dwaolt rond, verlor’n in de grauwe stof,
lyk droom’n up e tapyt.

Verlee’n en ‘eden verwev’n,
in e chaotisch, skwoan spektoakel.
Flikkering van tyd, stomp’nde stilte,
den boom die klapt, n’èerd die fluustert.

Zunnebeke, g’ zyt e melodieke,
geschrev’n in bloed è liefde.
E tek’n va stryd en overlevinge,
nen dadaïstischen dàans deur den tyd.

Zunnebeke, melodieke zonder ènde,
woord’n spring’n, dans’n, val’n.
Dada droom, dada dwingt,
in joen skwoat vind’n we zin è niet.

Knal’n! Klap’n! Stille geluid’n,
de wèreld draait in e cirkel va’ grillegeid.
Winder, de kykers, verwonderd è verskwoten,
volg’n de lyn, de lyn van ’t onbekènde.

Zunnebeke, schowte é zunne,
nen dadaïst zy’ droom, puur’ oangezichte.
Oorloge, vrede, ollemoale verwev’n,
in joe noame, Zunnebeke, bluv’n we bev’n.