• Jean-Pascal Salomez
• Neha
• juli 7, 2020
• 2 minutes Read

Neha 2020

Een jaaroverzicht

• Jean-Pascal Salomez
• JPS
• juli 4, 2020
• 2 minutes Read

Over mijn straatfotografie

In dit artikel over mijn persoonlijke straatfotografie wil ik benadrukken dat het tonen van personages en hun persoonlijkheid mijn voornaamste doel is. De digitale ontwikkelingen hebben het vastleggen van ieders profiel vergemakkelijkt en ik maak daar graag gebruik van, soms in compositiefoto’s, maar vaak in het vastleggen van een profielfoto die het leven van de gefotografeerde weergeeft. Mijn straatfotografie blijft zich ontwikkelen en ik hecht veel waarde aan de weergave van de werkelijkheid en het portretteren van mensen in hun omgeving. Ik zie twee soorten straatfotografen: de overzichtsfotograaf die mensen kaderen in hun activiteiten in de omgeving, en de selectieve fotograaf die juist één persoon of activiteit objectief in beeld brengt. Mijn straatfotografie zou men kunnen beschouwen als sociale fotografie, waarbij ik het straatbeeld en die totaal onbekende personen die het sieren vastleg en de dagelijkse kleinigheden in detail weergeef die we anders over het hoofd zien.

• Jean-Pascal Salomez
• Neha
• Zonnebeke
• juli 3, 2020
• 3 minutes Read

Terug naar Zonnebeke

We zijn er soms, weekends meestal, of weleens. Als ik niet vaar dan ben ik daar, of in Oostrozebeke. Men ziet maar, ik ben overal en nergens maar steeds bij mijn kinderen.

• Jean-Pascal Salomez
• juni 30, 2020
• 2 minutes Read

Sunflower

Een zonnebloem is een symbool van hoop en vreugde, maar soms kan het ook een bron van inspiratie zijn voor kunstenaars.

Een foto van een zonnebloem die totaal mislukt is, maar waar je wat in ziet, kan een uitdaging zijn om er iets moois van te maken. Dat gebeurt vaker.

Mislukte foto’s worden soms de mooiste, bewerkte foto’s omdat men niet naar perfectie hoeft te streven. Men heeft er een kladstuk aan, een werkstuk dat soms verrassende resultaten oplevert.

• Jean-Pascal Salomez
• juni 18, 2020
• 1 minute Read

De Schrijver

Deze foto toont de schrijver in al zijn complexiteit en creativiteit. Hij poseert niet voor de camera, maar laat zichzelf zien zoals hij is: een abstract en chaotisch wezen dat de grenzen van de taal en de kunst opzoekt. Hij is een dadaïst in hart en nieren, die de conventies en verwachtingen van de maatschappij uitdaagt en ondermijnt.

• Jean-Pascal Salomez
• mei 4, 2020
• 1 minute Read

In God we trust …

fotografie Anders Voor meer informatie over een fotoshoot Voor vragen contact@jeanpascalsalomez.com Prints bestellen op elk soort gewenst materiaal of grootte mogelijk

• Jean-Pascal Salomez
• Evy
• februari 26, 2020
• 2 minutes Read

Verborgen Betoveringen en Geheime Verbintenissen: Evy en Mijn Wereld

Het gedicht “Verborgen Betoveringen en Geheime Verbintenissen: Evy en Mijn Wereld” verkent de complexe emoties en ervaringen van de verteller met betrekking tot een ontluikende relatie met Evy. In een duistere periode van zijn leven komt Evy als een onverwachte verschijning, aanvankelijk als kinderoppas, maar groeit uit tot een onweerstaanbare verleiding. Ondanks haar jeugdige onervarenheid ontwaakt er bij de verteller een verlangen naar meer.

Het gedicht weerspiegelt de innerlijke strijd van de verteller, geplaagd door schuldgevoelens en een zoektocht naar betekenis in deze relatie. De ontmoetingen met Evy worden beschreven als zowel fysieke als emotionele uitdagingen, waarbij de verteller worstelt met zijn eigen verlangens en de verwachtingen van de samenleving. Er ontstaat geleidelijk aan een diepere connectie, met Evy als een veelzijdige metgezel, een bron van begrip en een goddelijke aanwezigheid.

Het gedicht schildert een ingewikkeld portret van verlangen, schaamte en uiteindelijk liefde, waarbij Evy een centrale rol speelt in de transformatie van de verteller. De relatie tussen de twee wordt gekenmerkt door geheime verbintenissen, diep begrip en een complex samenspel van emoties, waardoor het gedicht een diepgaande verkenning wordt van menselijke relaties en zelfontdekking.

• Jean-Pascal Salomez
• februari 21, 2020
• 5 minutes Read

Een wereld zonder grenzen is een illusie!

Dit artikel gaat over de bewering dat migratie bijdraagt aan het kapitalisme en daarmee het economische systeem doet groeien, wat op zijn beurt weer de mens zou laten bloeien. Echter, deze bewering verhult vaak de realiteit van de verschillen tussen bevolkingsgroepen en de hoge kosten voor het welzijn van toestromende vluchtelingen. Het is belangrijk om rekening te houden met de wisselwerking tussen de leefsituatie in het herkomstland en de aantrekkingskracht van het gastland bij de beslissing om te migreren. Het respecteren van de wensen en noden van het gastland en diens cultuur is van belang om migranten te laten bijdragen aan hun eigen ontwikkeling en die van de maatschappij waarin ze wensen te leven. Het huidige Europese vluchtelingenbeleid leidt echter tot meer economische vluchtelingen en meer verdrukking van het eigen volk, en het idee dat migratie een geestelijke verrijking kan zijn, is volgens dit artikel niet altijd waar.

• Jean-Pascal Salomez
• februari 16, 2020
• 1 minute Read

Kunstkerk Bossuit

De kunstkerk Bossuit is een prachtige plek om te bezoeken. Ik heb er enkele uren gespendeerd om vanuit verscheidene hoeken foto’s te maken. Het was een geweldige ervaring om de architectuur, de kleuren en de sfeer van deze unieke kerk vast te leggen. Ik raad iedereen aan om deze bijzondere locatie te ontdekken. Het is een pareltje in het landschap!

• Jean-Pascal Salomez
• februari 7, 2020
• 3 minutes Read

Blommenkinders, zei de zanger.

Blommenkinders, in de zomer van ’67,
De tijd van flower power en protestsongs,
Armand zong over bloemen en vrijheid,
En zijn boodschap klinkt nog steeds actueel.

Het gedicht van Jean-Pascal Salomez beschrijft een surrealistische wereld waarin de blommenkinders dansen met stiletto’s in hun hand. De bloemen worden levende wezens en de werkelijkheid vervaagt. De geur van wierook en patchouli omhult ons terwijl we onze eigen realiteit creëren. In deze surrealistische wereld zijn de grenzen van wat kan en mag verdwenen, en is de verbeelding vrij om te spelen. Het gedicht moedigt ons aan om de stiletto’s weg te leggen en de surrealistische wereld te verwelkomen waar geuren en kleuren onze zintuigen strelen en de droomwereld en de werkelijkheid versmelten.