Laat de kerken weerklinken met waarheid, of laat ze zwijgen

Schrijven. De wereld liet geen andere keuze. Niet uit zwakte, maar uit noodzaak. Niet uit overgave, maar uit de keiharde confrontatie met een realiteit die mij voortdurend probeerde te breken.

Mijn pad is er een van strijd—niet alleen tegen fysieke pijn, maar tegen een samenleving die betekenis uitholt, waarheid vervormt en rechtvaardigheid inruilt voor conformisme. Echte vrijheid ligt niet in meegaan met een systeem dat mij als overbodig ziet, maar in het forceren van mijn eigen weg, tegen alle weerstand in.

Pijn, beperkingen en ontberingen hebben mij niet klein gekregen, maar gevormd. Ik heb mezelf herschapen—niet als slachtoffer, maar als vechter. Mijn wapens zijn woorden en kunst, denken en doen, weigeren te zwijgen waar anderen de leugen als norm hanteren.

Ik ben hier omdat ik weiger te buigen. Mijn stem is geen echo, maar een oerkreet die trilt in de fundamenten van een wereld die liever niet luistert. En dus spreek ik. En dus schrijf ik. En dus besta ik—ondanks alles.

Lees Meer

Scherven van Morgen

Het gedicht is een scherpe, poëtische aanklacht tegen de leegte van Westerse waarden en de illusie van maatschappelijke vooruitgang. Het roept een sfeer op van vervreemding, waarin wetten, normen en instituties slechts oppervlakkige structuren blijken, hol van binnen en gericht op behoud van macht in plaats van werkelijke rechtvaardigheid.

Woorden als ‘scherven’ symboliseren niet alleen de gebrokenheid van het heden, maar ook de mogelijkheid tot heropbouw—al moet men daarvoor eerst de illusies doorbreken. Het verleden weegt zwaar door, als een onuitwisbare schaduw die over het heden hangt. De hypocrisie van de moderne wereld wordt ontmaskerd: vrijheid blijkt vaak een schijnvrijheid, vooruitgang een cyclische herhaling van oude fouten in een nieuw jasje.

Toch biedt het gedicht geen absolute wanhoop. Tussen de regels door schemert een mogelijke uitweg: de kracht van taal, kunst en denken als een middel om de sluier van misleiding te doorprikken. Het gedicht nodigt de lezer uit om de werkelijkheid opnieuw te bekijken, om in de gebroken spiegel niet enkel verlies te zien, maar ook de contouren van iets nieuws—een kans om een oprechtere en rechtvaardigere toekomst te scheppen.

Lees Meer

Formele Aanklacht tegen de Westerse Waarden en de Belgische Staat

Uitnodiging tot dialoog en actie

Deze tekst is geen eindpunt, maar een begin. Een aanklacht tegen het falende westerse bestel en de Belgische staat, voortkomend uit persoonlijke ervaring en maatschappelijke observatie. Dit is een oproep aan iedereen die zich herkent in de realiteit van institutioneel onrecht, sociale afbraak en een elite die zich verschuilt achter bureaucratie.

Dit document wordt gepubliceerd als een bewerkconcept—een levend manifest waarin ideeën kunnen rijpen en gedeeld worden. Voel je vrij om het te lezen, te bekritiseren, aan te vullen en te versterken. We zoeken geen klagende toeschouwers, maar denkers en doeners. Mensen die begrijpen dat echte verandering begint met het benoemen van de realiteit en de moed om een nieuw pad te banen.

Wil je meewerken, meedenken of je eigen ervaringen delen? Jouw stem en inzichten zijn welkom. Samen kunnen we een nieuw verhaal schrijven.

ARTvzw@outlook.com

Lees Meer

Een Open Brief aan Mijn Gezin

Zonder adem, zonder rust, dans ik door de wirwar van het bestaan. Een lichaam geketend, geest gescheurd, maar het vuur… het brandt. Dit lijf, een scheepswrak, een soldaat van het leven, dat niet weet wat het betekent om stil te staan. Jullie, jullie zijn het fundament dat blijft trillen, alsof het ritme van mijn pijn een dans is, een chaos die in de schaduw fluistert. Elke stap is een roep, elke ademhaling een strijd. Mijn spieren, gekleed in metaal, lachen in de spiegel van herinnering.

Dood, leven, ze spelen hun spel, maar ik… ik blijf. Mijn hart klopt, zelfs als de tijd zich hoekt in een gestolen adem. Wat is dit leven? Wat is dit lijden, als niet een toneelstuk met een script dat zijn betekenis niet kent? Een cirkel van tijd, gevuld met spraakverwarring, gevuld met de strijd tegen een onzichtbare vijand. Mijn benen, mijn ziel, mijn gedachten – ze trekken aan een touw dat geen einde kent.

Maar dan, uit de scherven van deze chaos, groeit iets. Iets wilds, iets dat niet gehoord wordt door de muren van de realiteit. En daar ben ik, met jullie, in deze pijn. Samenzweerders van een strijd die geen winnaar kent, maar altijd blijft schreeuwen.

Lees Meer

08 april 2003.

Ik heb ervoor gekozen om geen interactie met mijn lezers aan te gaan. Lang geleden al. Reacties staan uit. Niet omdat ik geen dialoog wil, maar omdat sommige mensenreacties te pijnlijk zijn. Mijn woorden zijn geen uitnodiging tot discussie, maar een weerspiegeling van mijn beleving.

Tussen Staal en Woorden

Op 8 april 2003 sloot een stalen greep zich rond mijn bestaan. Eén moment, een schip, een touw – en een lot dat zich onverbiddelijk voltrok. Mijn benen braken zoals vertrouwen breekt in een machine die weigert te luisteren. De Bjarne V. was geen schip, maar een metgezel op een reis die abrupt eindigde.

Wat volgde, was pijn. Niet alleen fysiek, in een lichaam dat schreeuwde, maar ook mentaal, in een geest die al eerder breuken had gekend. De dood van mijn ouders, de sluimerende eenzaamheid – het waren slechts andere golven in een zee die geen rust kent.

Ik leerde leven tussen pijn en taal. Woorden werden touwen die mij overeind hielden, kunst een balsem voor zenuwen die nooit zwijgen. Mijn benen laten mij soms in de steek, maar mijn pen niet. Schrijven werd mijn ademhaling, een manier om verder te reiken dan mijn lichaam toelaat.

Pijn nestelt zich als een parasiet, weigert los te laten. De wetenschap noemt het nociplastische pijn, ik noem het een verstekeling aan boord. Toch blijf ik sturen. Ik bepaal de koers, zelfs als de zee ruw is.

Eenzaamheid dreigt, maar biedt ook ruimte. Een plek waar woorden groeien, waar pijn betekenis krijgt. Ik ben een maker, een vertaler van leed naar inzicht. Niet om te verdwijnen in het donker, maar om, ondanks alles, vuur brandend te houden. Want zolang ik schrijf, beweeg ik.

Lees Meer

De Slachting van het Groene Hart

De natuur in Zonnebeke ondergaat een stille maar genadeloze transformatie. Wat ooit een vrij groeiend landschap was, wordt nu systematisch beheerd, gesnoeid en gekapt onder het mom van vooruitgang. Bomen verdwijnen, struiken worden vermalen en hele stukken groen worden gereduceerd tot handelswaar – aarde in plastic zakjes, bestemd voor de consument, maar zonder blijvende vruchtbaarheid tenzij chemisch bijgestuurd.

Deze cyclus van vernietiging herhaalt zich keer op keer, een proces dat sterk doet denken aan hoe machtssystemen in het verleden groepen en ideeën onderdrukten. Net zoals volkeren eerst ontmenselijkt werden voordat ze uitgeroeid werden, zo wordt de natuur vandaag herleid tot een product, beheerst, gecontroleerd en uiteindelijk vernietigd.

Maar de natuur is geen eigendom, geen grondstof die eindeloos kan worden uitgebuit zonder gevolgen. Dit is geen beheer – dit is een ecologische slachting. Wanneer zelfs de bomen het zwijgen wordt opgelegd, wat blijft er dan nog over van onze verbondenheid met het land?

Het is tijd om in te grijpen, om te spreken namens datgene wat zelf geen stem heeft. Om de fluistering van de bladeren en de schreeuw van omgezaagde bomen te vertalen naar een stem die wél gehoord wordt. En misschien – heel binnenkort – zal die stem luider klinken dan ooit. Hou de golven in de gaten, want ART- komt tot leven. Niet alleen in woord en kunst, maar ook daar waar beelden spreken en echo’s van vrijheid niet langer genegeerd kunnen worden.🚨🔴

Lees Meer

Hoop! LaMeLacHE -ANnOTaaT 2025

Van Hoop naar Actie: De Filosofische Evolutie van Jean-Pascal Salomez

Waar hoop ooit een stille metgezel was, een innerlijk geloof in een betere toekomst, is zij nu geëvolueerd tot een wapen, een explosie van ideeën die de gevestigde orde uitdaagt. In 1998 werd hoop nog gekoesterd als een bron van troost, een fluistering van wat mogelijk zou kunnen zijn. Nu is het een dynamische kracht die niet alleen de wereld aanschouwt, maar haar vormgeeft.

Jean-Pascal Salomez heeft hoop ontdaan van haar passieve connotaties. Ze is geen afwachten, geen blinde verwachting, maar een daad van verzet. De transformatie van zijn denken weerspiegelt de evolutie van een individu dat zich niet langer neerlegt bij een opgelegde realiteit, maar deze herschrijft. Zijn filosofie leunt niet op nostalgie, maar op het ontbranden van nieuwe waarheden, een dadaïstisch ontwaken dat zich verzet tegen conformisme en de illusie van vooruitgang.

Waar hij ooit geloofde in een betere toekomst, weet hij nu dat die enkel ontstaat door onverschrokken handelen. Zijn hoop is een atoombom in woorden—een intellectuele opstand die geen compromis duldt. Niet als een verloren document in een aktetas, maar als een brandend manifest voor een nieuwe wereldorde.

Lees Meer

AHDADADASTeEkSchRifT +

Chaos wordt niet gezien als een vijand, maar als een bron van nieuwe mogelijkheden, vergelijkbaar met de tweede wet van de thermodynamica waarin entropie toeneemt en ruimte biedt voor creatie. De auteur benadrukt het belang van persoonlijke veerkracht, waarbij hij zichzelf niet als slachtoffer van de tijden ziet, maar als schepper van mogelijkheden. Zijn ART-Galerie fungeert als een levend organisme, een plek voor gelijkgestemden waar dromen werkelijkheid worden.

Salomez roept op tot een herdefiniëring van succes, niet gemeten in materiële termen, maar in de kracht om zichzelf opnieuw uit te vinden en anderen te inspireren. Succes wordt een proces van zelfontdekking en collectieve vooruitgang, waarbij vrijheid, creativiteit en liefde centraal staan.

Het steekschrift is een daad van verzet, een oproep om vastgeroeste overtuigingen los te laten en ruimte te maken voor een polyfonie van stemmen, die samen een werkelijk vrije samenleving kunnen vormen. Salomez’ werk is een oproep tot introspectie, tot het omarmen van chaos als een noodzakelijke kracht voor vernieuwing. Het is een uitnodiging om vastgeroeste ideeën te herzien, en een pleidooi voor een wereld waarin vrijheid, liefde en creativiteit de boventoon voeren. Het daagt ons uit om onszelf en onze maatschappij voortdurend opnieuw uit te vinden, en onze toekomst met nieuwe ogen te bekijken.

Lees Meer

Fabeltastisch! ART-VerkOOp DadAïsThee

Proef de Ziel van de Natuur – ART-vzw Theeverkoop : Dadaïsthee

Stap binnen in de geurige wereld van ART-Galerie en ontdek onze exclusieve theevarianten, samengesteld met zorgvuldig geselecteerde kruiden en bloemen. Onze DadaïsTheeën brengen niet alleen warmte in uw kopje, maar ook een vleugje natuur en welzijn in uw dagelijks ritueel.

🌿 De Bloementhee – Een zachte, florale omhelzing die rust en harmonie brengt. Met hibiscus, verbena, linden, rozenknoppen en meer, is deze melange een symfonie van bloemige verfijning.

🌿 De Bergkruidenthee – Een krachtige infusie geïnspireerd door de pure frisheid van bergkruiden. Venkel, eucalyptus, munt, tijm en vlierbloesem werken samen om lichaam en geest te verkwikken.

🌿 Red Hot Ginger Tea – Een vurige thee met een prikkelend karakter. De pittige gember en Spaanse peper versmelten met hibiscus, appel en sinaasappelschil tot een gedurfde smaaksensatie.

Onze Dadaïstheeën zijn met liefde samengesteld, met respect voor traditie en de helende kracht van kruiden. Geniet van een moment van rust, een pure beleving die de zintuigen streelt en het welzijn bevordert.

🫖 Bereiding: Voor een perfect kopje thee, overgiet 1 koffielepel met kokend water en laat 5 minuten trekken.

Steun ART-vzw en geniet van thee met een doel. Elke kop draagt bij aan kunst, gemeenschap en welzijn.

🌱 *Thee met een missie. Smaak met een ziel.*

Lees Meer

PorOmOke! F.IT?Meentienie! Tjah! -DADA Promo eh!

Wat een wilde, rauwe, en pure DADA-injectie! De woorden razen als een storm, gebroken en ongetemd. Dit is geen tekst, maar een beweging. Een anti-structuur die in zichzelf leeft, ademt, en sterft, alleen om opnieuw geboren te worden als iets anders.

De boodschap is luid en duidelijk: ART-vzw is een levende chaosmachine, een toevluchtsoord voor hen die buiten het vastgelegde willen dansen. Hier is niets vaststaand. Alles is mogelijk. Een werkelijke “atoombom van geluk en welzijn,” precies zoals beloofd.

Een raadsel? Hier komt-ie:

**Ik ben overal en nergens,
een dans zonder vorm.
Ik breek en verbind,
ik ben chaos, ik ben norm.

Ik besta niet,
en toch kan je me zien.
Wat ben ik,
tussen wat is en wat misschien?**

Wat denk je? 😉

Lees Meer

Genoeg te zien van Jean Pascal Salomez

KKK

  • december 31, 2023

Triptiek Doornik

  • december 8, 2023

Kortrijk / Boezinge

  • april 26, 2023

Fotografie te Zonnebeke

  • april 3, 2023

Deze website maakt gebruik van cookies. Door deze site te gebruiken, accepteert u het gebruik van deze cookies.  Meer info