• Jean-Pascal Salomez
• december 23, 2016
• 3 minutes Read

De ongrijpbare aard van het broodje-aapverhaal

De tekst beschrijft het fenomeen van het broodje-aapverhaal, waarbij verhalen zonder concrete bewijzen of bronnen worden doorverteld en aangevuld met verzinsels. De herinneringen aan deze verhalen kunnen vervagen, waardoor mensen proberen de gaten in hun geheugen op te vullen door bijvoorbeeld details te verzinnen of middels logisch redeneren te her construeren. Dit kan leiden tot herinneringsvervalsing en het ontstaan van broodje-aapverhalen. De hersenspinsels die hieruit voortkomen kunnen een typisch menselijke drang reflecteren om de eigen rol zo positief mogelijk af te schilderen.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• november 13, 2016
• 5 minutes Read

Chaos in het Labyrint der verwantschap

Betreed het labyrint der verwantschap, waar surrealistische klanken het daglicht ontwijken. In een kleurrijke dans van dadaïstische verwikkelingen onthult dit verhaal, zonder naam maar doordrenkt van betekenisloze betoveringen, de bizarre kronkels van een broederlijke relatie die verstrikt raakt in een wervelwind van familiaire fratsen. Onder de regie van een onzichtbare dirigent en gehuld in de schaduwen van het onderbewuste, ontvouwt zich een absurd epos van bedrog, manipulatie en de vervaging van de grenzen tussen realiteit en surreële schijnvertoningen. Verlies jezelf in de chaotische choreografie van dadaïstische marionetten en laat de klanken van dwaasheid galmen in de holtes van je verbeelding.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• oktober 19, 2016
• 3 minutes Read

Dans van de Dwaasheid: Een Manifest

Dit gedicht brengt een wereld tot leven waarin kwakzalverende kwartels kleurrijk kwaken, dansende dodo’s doelloos deinen en filosofische kwellingen schitteren in de ogen van pratende papegaaien. Het roept op tot een surrealistische ontdekking van de betekenis van chaos en onzin, waarbij de grenzen van het begrip op speelse wijze worden uitgedaagd

• Jean-Pascal Salomez
• juli 31, 2016
• 1 minute Read

Was mijn hoofd maar een hamer

Het gedicht lijkt een uiting van diepe emoties en frustraties te zijn, waarbij de spreker intense gevoelens van woede, pijn en teleurstelling uit. De vijfduimer fungeert als een krachtig symbool van de fysieke en emotionele doorbraak, waarbij de spreker het verleden en verdriet vrijelijk laat stromen in de bloedbaan van herinneringen.

De beschrijving van het verdriet dat langs voeten stroomt en wandelpaden doorkruist, suggereert een impact op anderen, mogelijk onbewust. De herhaling van de handeling van het nagelen met de vijfduimer duidt op vastberadenheid en de onvermijdelijkheid van deze uiting van emoties.

De vermelding van afgunst, dromen en ondankbaarheid als zaken die een prijs eisen, wijst op de gevolgen van dergelijke intense emoties. Het verlangen naar het hoofd als een hamer suggereert een wens om emoties te kanaliseren en mogelijk te transformeren, met de hoop op verlossing.

In het algemeen lijkt het gedicht een zoektocht naar uitdrukking te zijn van innerlijke strijd en een verlangen naar catharsis, waarbij de fysieke daad van het nagelen symbolisch staat voor het uiten en verwerken van diepgewortelde emoties.

• Jean-Pascal Salomez
• juli 8, 2016
• 1 minute Read

On the road

Twice a day keeps us fit

• Jean-Pascal Salomez
• juni 9, 2016
• 3 minutes Read

Je slaapt, mijn lieve kind.

Dit gedicht beschrijft de existentiële en psychologische worstelingen van een ouder die zich bewust is van de complexiteit van het leven en de realiteit van hun relatie met hun kind. De ouder voelt de noodzaak om de waarheid te vertellen en te onthullen dat de wereld niet is zoals het lijkt, dat hun huis niet vol van geluk is. Ze erkennen dat ze vreemden voor elkaar lijken te worden en worstelen met de vraag wanneer deze afstand tussen hen begon. De ouder realiseert zich dat hun kind hun alles is en de reden dat ze blijven vechten, maar voelt dat ze de strijd hebben verloren. Desondanks blijft de ouder hopen dat hun kind in vrede kan slapen en dromen zonder de last van de realiteit te dragen. Dit gedicht drukt de angst en onzekerheid uit die gepaard gaan met het ouderschap en de complexiteit van menselijke relaties.

• Jean-Pascal Salomez
• mei 5, 2016
• 1 minute Read

Als water en vuur

Het gedicht “Eenzaam in de tijd” verkent een diep gevoel van isolatie en onvergetelijkheid. De beeldspraak van golvende bewegingen in de wind en het vallen als een deken suggereren een zekere melancholie. De avond wordt geïntroduceerd als een cruciaal moment, waarbij het de gedachten breekt en het geloof van de laatste dagen transformeert tot een soort ontmoetingsplaats voor de nacht.

De dichter brengt een geliefde naar voren als iemand die de eenzaamheid probeert te doorbreken. Het beeld van het schrijven van eenheid op een bebloede vlag roept complexe emoties op. Deze vlag, die sereen wappert in veranderende plooien van het zand, lijkt zowel een symbool van verbondenheid als van strijd te zijn. De herhaling van deze handeling versterkt de diepte van de relatie.

In de algehele toon van het gedicht resoneert een dualiteit tussen eenzaamheid en verbondenheid, waarbij de avond fungeert als een overgangsmoment tussen deze tegenstellingen. Het gedicht roept vragen op over vergankelijkheid, geloof en de betekenis van eenheid in de schijnbaar onverbiddelijke stroom van de tijd.

• Jean-Pascal Salomez
• JPS
• Nouvelle-Calédonie,
• april 26, 2016
• 3 minutes Read

Een Persoonlijke Reis door Nieuw-Calédonië: Tussen Koloniale Ervaringen en Modern Ondernemerschap

Mijn persoonlijke reis door Nieuw-Calédonië, een eiland doordrenkt van koloniale geschiedenis en culturele diversiteit, bracht me van de schaduwen van een strafkolonie naar een moderne samenleving in transitie. De Overeenkomst van Nouméa beloofde onafhankelijkheid, maar de realiteit was complex.

Tijdens mijn verkenning ontdekte ik de diepgaande mix van traditie en moderniteit, vooral in de delicate dans tussen de oorspronkelijke bewoners, de Kanaken, en de Franse invloed. Als ondernemer stuitte ik op uitdagingen, waarbij persoonlijke relaties en netwerken cruciaal bleken in de administratieve complexiteit.

De zoektocht naar onafhankelijkheid bracht een fascinerende paradox met zich mee. Hoewel velen verlangden naar zelfbeschikking, behield Frankrijk een stevige grip. Het eiland, meer dan een tropisch paradijs, werd een levendig verhaal van contrasten, waar het verleden en heden samensmolten in een unieke dans van cultuur, identiteit en zakelijke mogelijkheden.

• Jean-Pascal Salomez
• april 18, 2016
• 1 minute Read

Marco

Lees Meer

• Jean-Pascal Salomez
• april 10, 2016
• 1 minute Read

Dans met de draak

“Dans met de draak” beschrijft een duistere en intense ervaring. De dichter lijkt gebogen en vergeten te zijn, omringd door rokerige duisternis. De handen worden beschreven als stekelig, en de omgeving wordt doordrenkt met de geur van wijn. De ogen zijn steenhard en grijs, vol verlangen, maar ook verloren in schaduw. Er is een mix van bloederige tranen en scherpe tanden, met verwijzingen naar nachtelijke beelden en grafgeuren. De woorden zijn spichtig en draaien de geest binnenstebuiten. Het gedicht eindigt met een sombere toon, waarin het vooruitzicht beangstigend is, en de ooit aantrekkelijke passie lijkt te zijn vervaagd, achtergelaten in het holst van de nacht.