• Jean-Pascal Salomez
• januari 27, 2010
• 1 minute Read

Marco

Jean Marc Salomez … Een gedicht voor mijn overleden broer. Moge zijn ziel rusten in vrede.

• Jean-Pascal Salomez
• januari 27, 2010
• 3 minutes Read

Ode aan mijn verloren Neha’s

Verbitterde onmacht
Vol gevleugelde woorden
Daalt in me neer
Dezen uitgespuwd

• Jean-Pascal Salomez
• januari 27, 2010
• 2 minutes Read

Wankelend

In gedachten
daar
emotioneel onverschillig
tussen grensoverschrijdende handelingen door

• Jean-Pascal Salomez
• januari 27, 2010
• 3 minutes Read

Verloren in de Tijd

De spreker wordt overspoeld door herinneringen en voelt zich verdronken in een zee van pijn en verdriet. Terwijl hij naar de hemel kijkt, ziet hij een surrealistisch tafereel van wolken van vuur en bliksemflitsen. Hij hoort de stemmen van de tijd fluisteren over verlies en spijt, en vraagt zich af wat er achter de sluier van tijd verborgen is. Ondanks alles vecht hij voor zijn bestaan en houdt hij hoop dat hij uiteindelijk zal begrijpen wat de tijd voor hem in petto heeft.

• Jean-Pascal Salomez
• oktober 19, 2009
• 3 minutes Read

Blijkbaar had ik een vader

Dit gedicht lijkt te gaan over een personage die zich verlaten en verloren voelt, en die reflecteert op de vergankelijkheid van het leven. Vanuit psychoanalytisch perspectief zou dit geïnterpreteerd kunnen worden als een uiting van verlieservaringen en existentiële angst. De persoon lijkt zich bewust te zijn van de vergankelijkheid van het leven en het verlies van de jeugdige onschuld. Het gevoel van verlatenheid kan mogelijk wijzen op een gevoel van gemis in de jeugd, bijvoorbeeld een afwezige of afstandelijke vaderfiguur.

Het wachten op de dood kan gezien worden als een manier om te ontsnappen aan de pijn van het leven en de confrontatie met deze gevoelens van verlies en verlatenheid. De tekst lijkt te suggereren dat de persoon zich niet meer verbonden voelt met het leven en niet meer in staat is om te genieten van de schoonheid en vreugde die het te bieden heeft.

• Jean-Pascal Salomez
• Neha
• februari 1, 2009
• 1 minute Read

Mijn kind, dan toch verslaafd. Wat nu ?

Eerst kom ik in opstand
Neen dat kàn niet
Zoiets doet een Moeder niet
Dat mag gewoon niet

• Jean-Pascal Salomez
• december 30, 2008
• 2 minutes Read

De Dans van Technologisch Licht

In het gedicht “De Dans van Technologisch Licht” neemt de dichter ons mee op een poëtische reis door de moderne confrontaties tussen technologie, oorlog en vrede. Met kritische blik weeft Salomez een pleidooi voor geweldloosheid in een wereld waar oorlogsmachines oprijzen in het schijnsel van technologisch licht. Het elektronenrijk, doordrongen van disruptie en diplomatieke uitdagingen, wordt beschreven als een toneel van contradicties, waar GPS-gestuurde kogels zowel chirurgische precisie als onbedoelde pijn met zich meebrengen.

Het gedicht reflecteert op de ethiek van strijd, met stealth-technologie die daden in een schaduwrijk mysterie verbergt. Salomez roept op tot reflectie over menselijkheid, geconfronteerd met autonome systemen en de digitale oorlogsstrijd in cyberspace. Te midden van oorlogszuchtige leiders en tragisch paniek pleit de dichter voor vrede, een utopisch verlangen in een wereld die nog steeds lijdt onder economische en menselijke verwoestingen.

“De Dans van Technologisch Licht” is een uitnodiging tot diepgaande reflectie en bewustwording, waarin Salomez de kracht van verandering en de kern van menselijkheid verkent te midden van existentiële schouwspelen en illusies van onaantastbaarheid.

• Jean-Pascal Salomez
• maart 29, 2008
• 3 minutes Read

De ontwrichte werkelijkheid

Het gedicht gaat over de angstige stilte die heerst in een wereld waarin levens worden vernietigd. De traditionele oplossingen om veiligheid te waarborgen lijken niet te werken. De auteur betoogt dat het begrijpen van verschillende interpretaties van de wereld de sleutel is tot succesvolle communicatie en dat afwijkend gedrag niet gecriminaliseerd moet worden. In plaats daarvan moeten gemeenschappen mensen ondersteunen en beschermen. De wereld wordt nog steeds geregeerd door materialisme en egoïsme, maar als we begrijpen hoe deze wereld werkt, hebben we misschien een kans om te overleven en onze eigen logica te creëren.

• Jean-Pascal Salomez
• januari 7, 2007
• 3 minutes Read

De Faust-gedachten en Lucifers afleidingsmanoeuvres

De titel “De Faust-gedachten en Lucifers afleidingsmanoeuvres” verwijst naar de bekende figuur van Faust, een literair personage dat zijn ziel verkoopt aan de duivel om tijdelijke macht en genot te verkrijgen. Het gedicht van Jean Pascal Salomez gebruikt deze thematiek om existentiële vragen te stellen over de rol van het denken en het vrouwelijk beginsel in de schepping van de mensheid.

Het gedicht zelf is geschreven in een dadaïstische stijl, die bekend staat om zijn absurde en soms krankzinnige uitdrukkingen en beelden. De taal lijkt soms onsamenhangend en verward, maar deze techniek wordt vaak gebruikt om de lezer te confronteren met de ontoereikendheid van taal om de diepste vragen van het leven te beantwoorden.

Het gedicht gaat in op de thema’s van kennisverwerving, macht, menselijke zwakte en de rol van de duivel in ons bestaan. Het suggereert dat we ons bewust moeten zijn van de afleidingsmanoeuvres van de duivel die ons afleiden van de waarheid en ons in een staat van krankzinnigheid brengen. Het gedicht roept op tot waakzaamheid en bewustzijn van deze krachten en tot een dieper begrip van onze eigen menselijke aard en onze relatie tot de kosmos.