Jean-Pascal Salomez
De Schoonheid van Verbinding: Een Ode aan de Diversiteit van het Leven

Het gedicht beschrijft de absurde en demonische aard van Putin’s propagandamachine, waarbij crimi clowneske technieken worden gebruikt om de werkelijkheid te vervormen en de oppositie te belachelijk te maken. De machine draait op angst en xenofobie en blijft een bedreiging voor vrijheid en gelijkheid. Het gedicht roept op tot verzet en strijd tegen deze machine en voor een toekomst gebaseerd op waarheid en vrijheid.

Lees Meer

Als ik zou kunnen dromen

Het gedicht gaat over de droom van een betere wereld waar vrede, begrip en liefde heersen en waar mensen als broeders en zusters hand in hand kunnen wandelen. Ondanks de duistere tijden en het verdriet in de wereld, gelooft de dichter dat er hoop is en dat een man met de kracht om te dromen zijn ziel kan verlossen. Hij is ervan overtuigd dat er ergens antwoorden zijn en dat er een warmere zon kan opkomen als we blijven geloven en hopen. Het gedicht eindigt met de gedachte dat er altijd een lichtpuntje is, zolang we kunnen denken, praten, staan, lopen en dromen over hoe onze dromen uit kunnen komen.

Lees Meer

Punt, komma, uit!

Dit gedicht beschrijft de worsteling van de dichter met het leven en de dood. De dichter voelt zich gekwetst en onbegrepen, en vergelijkt zichzelf met een lappenpop die door het leven als een dier wordt afgeslacht. De dichter smeekt om verlossing en voelt een onbeschrijfelijke pijn en verdriet. Ondanks de duisternis zal de dichter blijven vechten en zijn stem verheffen, want hij gelooft dat er licht aan het einde van de tunnel is. De dichter roept op om niet in stilte te lijden en om te blijven geloven in het leven en de liefde. Het gedicht eindigt met de woorden “Punt, komma, uit!”, wat kan worden opgevat als een uitdrukking van definitieve beslissing en daadkracht.

Lees Meer

Liefste

Dit gedicht lijkt te gaan over een persoon die worstelt met de waarheid en eerlijkheid in het leven. De spreker probeert de waarheid te vertellen aan iemand die belangrijk voor hem/haar is, maar vindt het moeilijk om de juiste woorden te vinden. Er wordt gesproken over de liefde die de spreker voelt en de verwachtingen van die persoon. De spreker lijkt te hebben geleden onder leugens en bedrog in het verleden en wil nu dat deze leugenaars uit zijn/haar leven verdwijnen.

Hoewel de spreker zich eenzaam voelt, lijkt er enige hoop te zijn nu de persoon van wie hij/zij houdt in de buurt is en gevoelens heeft voor hem/haar. Het gedicht eindigt met de suggestie dat er nog veel onbekende pagina’s zijn in het boek van het leven die samen gelezen moeten worden.

Het gedicht kan worden geïnterpreteerd als een reflectie op het belang van eerlijkheid en waarheid in relaties en het verlangen naar echtheid en oprechtheid.

Lees Meer

Iedere klank beschuldigt

Dit gedicht kan worden geïnterpreteerd vanuit de filosofische zienswijze dat ons bestaan fundamenteel eenzaam is. Het gedicht beschrijft een gevoel van afstand en vervreemding tussen mensen die zelfs in het midden van gesprekken aanwezig kan zijn. De verborgen melodieën en duistere beschuldigende tonen kunnen symbolisch staan voor de verborgen agenda’s en bedoelingen die mensen kunnen hebben, zelfs in hun dagelijkse interacties met anderen.

De stilte die hoorbaar loert kan worden gezien als een herinnering aan de alomtegenwoordige leegte en het verdriet dat onder de oppervlakte van ons bestaan aanwezig is. Deze leegte en het verdriet kunnen soms leiden tot onbegrip en gebroken gewetens, wat het gedicht lijkt te suggereren.

In de context van deze filosofische interpretatie kunnen de “verborgen melodieën” die in het gedicht worden genoemd ook symbool staan voor de complexiteit en diepgang van het menselijke bestaan. Ondanks de eenzaamheid die we kunnen voelen, kan er altijd iets nieuws en onverwachts ontdekt worden als we ons openstellen voor de onbekende aspecten van de menselijke ervaring. Zo kan de woede die in het gedicht verschijnt, worden gezien als een uitlaatklep voor deze diepere, vaak verborgen emoties die ons allemaal aangaan.

Lees Meer

Vlucht

Dit gedicht lijkt geschreven vanuit een gevoel van afstandelijkheid en acceptatie ten opzichte van de dood en het verlies van de broers. Het kan worden geïnterpreteerd als een coping-mechanisme om de pijn van het verlies te verzachten. Door te vluchten in de fantasie en het vermijden van confrontatie met de realiteit van de dood, kan de dichter zichzelf beschermen tegen de emotionele pijn van het verlies.

Een psychoanalytische interpretatie zou kunnen stellen dat deze afstandelijkheid en het vermijden van pijn mogelijk het gevolg zijn van onverwerkte emoties en trauma’s uit het verleden van de dichter, die mogelijk niet zijn verwerkt en zich manifesteren als een afweermechanisme. De fantasiewereld en het vermijden van de realiteit kunnen dienen als een vorm van ontkenning of vermijding van deze onverwerkte emoties en trauma’s.

Het kan ook zijn dat de dichter zich schuldig voelt over het verlies van de broers en zichzelf daarom beschermt tegen het ervaren van de pijn die het verlies met zich meebrengt. Het gedicht kan dan worden gezien als een manier om de broers te eren en tegelijkertijd de gevoelens van schuld en verdriet te vermijden.

Over het algemeen kan het gedicht worden beschouwd als een complexe uitdrukking van de emoties en ervaringen van de dichter in relatie tot de dood en verlies van dierbaren. Een psychoanalytische interpretatie kan helpen om dieper te graven in de onderliggende emoties en gedachten die ten grondslag liggen aan de woorden van de dichter.

Lees Meer

De Groteske Vertoning

In deze surrealistische gedicht worden de treurige en verontrustende aspecten van onze maatschappij benadrukt, waarbij de nadruk ligt op de gebrekkige verantwoordelijkheid van burgers voor de daden van regeringsleiders en onze collectieve onverschilligheid voor de problemen die onze wereld teisteren. De dichter uit zijn zorgen over de toekomst van onze kinderen en de snel veranderende wereld, en beschrijft de surrealiteit van een wereld waarin de realiteit steeds moeilijker te begrijpen is.

Lees Meer

Het ik houdt op lief te hebben

Het gedicht van Jean Pascal Salomez is een introspectieve en complexe verkenning van het narcistische egoïsme dat ons ertoe aanzet om anderen als objecten te beschouwen en te gebruiken. Het beschrijft de innerlijke strijd tussen de behoefte aan liefde en verbinding met anderen en de diepgewortelde afhankelijkheid van het narcistische libido. Het gedicht benadrukt dat we objecten nodig hebben om lief te hebben, maar dat deze liefde nooit oprechte liefde zal zijn, maar eerder een illusie. Het is een krachtige en donkere reflectie op onze menselijke conditie en de moeilijkheid om te ontsnappen aan onze eigen beperkingen.

Lees Meer

Wie de duivel aait

Het gedicht lijkt te gaan over de moeilijkheid om de verleidingen en begeerten van de menselijke natuur te weerstaan en hoe het matigen hiervan belangrijk is voor ons behoud. De spreker lijkt ook te suggereren dat het volgen van de duivel een onmogelijke taak is en dat de waarheid soms moeilijk te begrijpen is, zelfs voor degenen die nieuwsgierig zijn. Het gedicht bevat religieuze en spirituele thema’s en lijkt de lezer aan te moedigen om het pad van de juiste handelingen te volgen om te worden verlost van zonde en verleiding.

Lees Meer

De wraak van de clown

Het gedicht beschrijft de zoektocht naar betekenis en het vinden van de essentie van het bestaan. Het gedicht combineert verschillende thema’s, zoals het zoeken naar wijsheid en waarheid, de dualiteit van het leven, en het vinden van betekenis in het gemis. De psychoanalytische uitleg van het gedicht legt de nadruk op het idee van het onderbewuste en de innerlijke conflicten die voortkomen uit het zoeken naar betekenis en het vinden van de waarheid. Het gedicht eindigt met de verlossing van het vinden van betekenis, zelfs in de duisternis, en het begrip dat de menselijke kennis slechts een deel is van een groter geheel van een onlosmakelijke eenheid.

Lees Meer

Meer dan 100 Gedichten van Jean Pascal Salomez

De Wanorde Van Mijn Ziel

  • november 1, 2024

Geraag Langs de Waterkant

  • september 28, 2024

Kleurenzee van Anarchie

  • juni 18, 2024

Draaikolk van onrust

  • maart 27, 2024

Fatanarchie

  • maart 14, 2024

Velden van Vernietiging

  • februari 3, 2024

Echo’s van Verbittering

  • februari 1, 2024

In de Schaduwen van Ideeën

  • januari 3, 2024

Het jaaroverzicht gedicht

  • december 31, 2023

Flurkende Schurken

  • december 29, 2023

Schaduwen van de Ziel

  • december 15, 2023

Dwaze Dans van Herinneringen

  • december 3, 2023

Lachende Echo’s van Vrijheid

  • november 24, 2023

Betekenisloze Hoop

  • november 10, 2023

Een verlicht pad

  • oktober 25, 2023

De Dans van Strijd en Vrede

  • oktober 13, 2023

Over Koetjes en kalfjes

  • september 1, 2023

Zzzzzzzzzz…

  • juni 2, 2023

Chaos en onzekerheid

  • maart 15, 2023

Evy, de spiegel van mijn ziel.

  • februari 24, 2023

Dansend in het absurde

  • juli 12, 2022

Als een afgedankte lappenpop

  • december 7, 2019

Als ik zou kunnen dromen

  • januari 13, 2019

Punt, komma, uit!

  • december 23, 2018

Liefste

  • december 23, 2018

Iedere klank beschuldigt

  • augustus 15, 2018

Vlucht

  • juli 11, 2018

De Groteske Vertoning

  • april 10, 2018

Wie de duivel aait

  • september 12, 2017

De wraak van de clown

  • mei 11, 2017

Leven met de waarheid

  • april 14, 2017

Werkelijk alles

  • april 13, 2017

Lig stil, beweeg niet

  • april 8, 2017

Grote ogen van opwinding

  • april 8, 2017

Straks, dan ben ik vrij

  • april 8, 2017

Onvoorwaardelijke liefde

  • april 1, 2017

Band met de dood

  • maart 12, 2017

Gans menselijk geslacht

  • maart 10, 2017

Voor mijn zeldzame

  • januari 20, 2017

Als water en vuur

  • mei 5, 2016

Dans met de draak

  • april 10, 2016

Stille oceaan

  • december 1, 2015

Juist! Dat ben ik.

  • juli 23, 2015

Ik wil geen vrienden

  • april 5, 2015

Vermoeiend hart.

  • december 15, 2014

Viva! Ik faal.

  • mei 30, 2014

Fak!

  • januari 7, 2014

Een Dans van Reflecties

  • januari 2, 2014

H-eerlijk

  • december 11, 2013

Elvis van ’t ka…

  • juli 19, 2013

De laatste snik

  • juni 26, 2013

Ergens tussenin.

  • juni 24, 2013

De Ochtendboom

  • juni 18, 2013

Voor mijn Kind’ren

  • april 10, 2013

Materialistisch kwaad

  • november 6, 2012

Ga naar huis, lafaards.

  • oktober 13, 2012

Kind van glas

  • april 25, 2012

Mijn strijd is voorbij.

  • maart 18, 2012

Babylonisch Bloed

  • maart 15, 2012

Ook dat nog.

  • december 16, 2011

Waarom zou je huilen

  • december 16, 2011

Jaren

  • december 11, 2011

Heroine godverdomme

  • juni 23, 2011

Tip van het hart

  • juni 21, 2011

Zo tikt, tikte, de tijd.

  • juni 20, 2011

Het leven zoals het is

  • juni 20, 2011

Tot beneden geleden.

  • mei 31, 2011

My daddy is a cyberlover

  • maart 25, 2011

De lachende schurk

  • maart 23, 2011

Deze website maakt gebruik van cookies. Door deze site te gebruiken, accepteert u het gebruik van deze cookies.  Meer info