• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• Wetenschap en overtuiging
• november 29, 2024
• 4 minutes Read

De Kosmische Dans van Chaos en Vrijheid:

In het spel van het universum ontmoeten anarchie, Dada en de mythen van Krishna elkaar in een revolutionaire dans. Krishna’s lila, het goddelijke spel dat conventies tart en nieuwe werkelijkheden creëert, weerspiegelt de kern van anarchie en Dada. Waar Krishna chaos en orde samenbrengt in een speelse harmonie, nodigen anarchie en Dada ons uit om de wereld te zien als een canvas dat voortdurend herschilderd kan worden.

De moderne samenleving, gebouwd op regels, hiërarchie en autoriteit, presenteert zichzelf als noodzakelijk om chaos te temmen. Maar wat als chaos geen vijand is, maar een bron van creativiteit en vrijheid? Krishna’s dans, waarin hij speelt met de slangenkoppen van Kaliya, illustreert dat chaos en orde samen een kosmische symfonie vormen. Net zo stelt anarchie de macht van staten en autoriteiten ter discussie, terwijl Dada de logica en betekenis van structuren verbrijzelt.

Deze filosofieën delen een kernidee: niets is definitief. Anarchie bevrijdt de mens van autoriteit, Dada bevrijdt de geest van logica, en Krishna’s spel herinnert ons eraan dat leven voortdurend in beweging is. Samen nodigen ze uit tot een leven van vrijheid, verbeelding en collectieve creatie.

In plaats van regels te volgen, kunnen we dansen op het ritme van chaos en harmonie. Het leven is geen machine, maar een draaimolen van mogelijkheden. Breek de ketens, omarm de vrijheid en leef in het spel van het leven, zoals Krishna, Dada en anarchie ons leren.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• november 24, 2024
• 2 minutes Read

Banaal Nonsensicaal

Dit is een surrealistisch gedicht dat de grenzen tussen realiteit en verbeelding op een speelse en absurdistische manier uitdaagt. Het werk gebruikt bizarre en onverwachte beelden zoals “spaghettivulkanen” en “trompetten die glijden op de vissenhuid”, wat de lezer in een droomachtige, vervreemdende sfeer plaatst. De auteur lijkt de wereld van alledaagse dingen in vraag te stellen en laat de lezer de absurditeit van het dagelijks leven ervaren door middel van onverwachte metaforen en taalspelletjes.

Het gedicht weerspiegelt een kritische houding ten opzichte van de menselijke samenleving en haar conventies, waarbij het de waarde van individualiteit en authenticiteit benadrukt. Het lijkt te spelen met de structuur en betekenis van taal, waarbij het de lezer uitnodigt om de wereld door een andere lens te bekijken — een lens die bevrijd is van de beperkingen van logica en traditionele percepties.

Het gedicht is niet enkel een kritiek op de gevestigde orde, maar ook een viering van creativiteit en vrijheid. Het benadrukt het belang van het omarmen van het ongewone en het onverklaarbare, en nodigt de lezer uit om de wereld met een gevoel van verwondering en open geest te benaderen. In zijn absurditeit en speelsheid creëert Jean Pascal Salomez een unieke en intrigerende ervaring die de lezer uitdaagt om conventionele denkwijzen los te laten.

• Jean-Pascal Salomez
• Wetenschap en overtuiging
• november 21, 2024
• 4 minutes Read

Schrijven in het Parallelle Zelf: Een Verkenning van Chaos en Identiteit

Het artikel onderzoekt hoe iemand zichzelf zou schrijven in een parallel universum, een wereld waar tijd, ruimte en identiteit fluïde zijn. In deze alternatieve realiteit is het zelf geen vaststaande vorm, maar een constant veranderend proces. Het concept van zelfdefinitie wordt vervangen door een voortdurende zoektocht naar vrijheid en chaos.

In dit universum zijn er geen wetten, verwachtingen of conventies. Het schrijven is niet gericht op het vastleggen van herinneringen of waarheden, maar op het verkennen van de beweging van gedachten en het ontstaan van nieuwe ideeën. De schrijver is geen statisch individu, maar een levend proces dat zichzelf telkens opnieuw uitvindt. Chaos wordt niet als bedreigend gezien, maar als een creatieve kracht die vrijheid mogelijk maakt.

De tekst benadrukt dat identiteit in een parallel universum niet iets is dat wordt vastgelegd, maar iets dat steeds opnieuw wordt herschreven. Schrijven is geen middel om een geschiedenis te bewaren, maar een manier om deel te nemen aan een oneindig proces van verandering en evolutie.

In plaats van een afgesloten verhaal biedt het artikel een filosofische verkenning van wat het betekent om te bestaan in een wereld zonder grenzen. Het nodigt uit om vrijheid te omarmen en de chaos te zien als een bron van creatie en zelfontdekking. Dit idee weerspiegelt een kernboodschap: dat wie we zijn, net als het universum zelf, altijd in beweging blijft.

• Jean-Pascal Salomez
• Anarchie
• november 1, 2024
• 2 minutes Read

De Wanorde Van Mijn Ziel

Dit gedicht verkent de thema’s van individualiteit, rebellie en de onrustige zoektocht naar vrijheid. Vanuit een anarchistische blik breekt het met traditionele structuren en verwachtingen. De spreker staat als een eenzame, vastberaden stem in de duisternis, een kracht die zich niet laat binden door regels, macht, of maatschappelijke normen. Met ironie en trots, worden symbolen zoals de “goedemorgenboom” en het “Vlaamsche vlakke land” tot beelden van verzet en spot, terwijl de spreker onverschrokken zijn eigen weg zoekt. Hier wordt liefde niet gezien als bezit, maar als een wilde, vrije kracht die niet geketend kan worden.

Ook de relatie tot anderen, zoals “de kinderen van de nacht,” wordt benadrukt als een band van aanwezigheid en kracht, zonder de conventionele verwachting van nabijheid of afhankelijkheid. Het gedicht suggereert dat ware verbondenheid niet hoeft te bestaan binnen traditionele kaders; in plaats daarvan worden kracht en steun op een subtiele, eigenzinnige manier geuit. De boodschap verwerpt het idee van “perfectie” en “pracht” als doelen in het leven en benadrukt in plaats daarvan de waarde van onafhankelijkheid en zelfontplooiing.

Met een vlaag van mysterie en melancholie roept het gedicht op tot een anarchistisch bestaan, een leven waarin de spreker zich niet vastklampt aan vastomlijnde idealen, maar vrijuit beweegt door chaos en wanorde, als een vonk in de duisternis. Het is een lofzang op een persoonlijke vrijheid, een uitdaging aan elk conventioneel pad, en een ode aan de kracht van zelfgekozen wegen en ongebaande paden.

• Jean-Pascal Salomez
• Anarchie
• oktober 7, 2024
• 9 minutes Read

Mijmeringen over Vrije Wil, Anarchie, en de Flurk als Wetenschappelijke Spiegel

In de chaos van onze wereld, vertegenwoordigt de Flurk een anarchistische figuur die ons uitdaagt om na te denken over de spanning tussen vrije wil en determinisme. De Flurk weigert zich te onderwerpen aan opgelegde autoriteit en belichaamt de vrijheid die voortkomt uit een radicale ontkenning van dwang. Terwijl moderne neurobiologische studies suggereren dat veel van ons gedrag door onbewuste processen wordt gestuurd, roept de Flurk ons op om de paradox van verantwoordelijkheid te overwegen in een wereld die vaak door systemen en structuren wordt beheerst.

De ideeën van anarchisten als Kropotkin en Bakunin worden besproken, die pleiten voor decentralisatie en samenwerking in plaats van hiërarchische controle. Bakunin bekritiseert de staat als een onderdrukkende entiteit en stelt dat de arbeidersklasse de sleutel tot revolutie is. Kropotkin benadrukt de waarde van wederzijdse hulp en samenwerking in een vrije samenleving.

Het artikel betoogt dat ware wetenschappelijke vooruitgang ligt in het omarmen van het onvoorspelbare en lokale, net zoals de Flurk zijn eigen weg vindt in de chaos. De toekomst ligt niet in meer controle, maar in het loslaten van die drang naar controle. De Flurk is geen dwaas, maar een wijze anarchist die ons herinnert dat vrijheid mogelijk is door de structuren die ons beperken te verwerpen. De oproep tot actie is duidelijk: omarm de chaos en werk samen voor een rechtvaardigere wereld.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• september 30, 2024
• 6 minutes Read

Vrije Wil en Kwaad: De Extatische Chaostheorie

In het eerste artikel wordt de relatie tussen vrije wil en kwaad verkend vanuit filosofisch, theologisch en dadaïstisch perspectief. Traditioneel beargumenteren filosofen dat vrije wil pas volledig bestaat als er ruimte is voor het kwaad; zonder de keuze tussen goed en kwaad zou er geen echte vrijheid zijn. Deze gedachten worden gedeconstrueerd en opnieuw opgebouwd door een absurde, dadaïstische lens, waarin vrije wil en kwaad worden gepresenteerd als surrealistische elementen van de menselijke ervaring.

Vrije wil wordt vergeleken met een chaotische, fantasierijke kracht: een flamingo op rolschaatsen, balancerend tussen het onmogelijke en het absurde. Kwaad, daarentegen, is een speels, vreemd figuur – een citroen die zich voordoet als stoel, een schaduw die zich verbindt met de vrije wil. Deze absurditeit symboliseert de ongrijpbare aard van het kwaad en de morele keuzes die de mens voortdurend maakt.

Daarnaast wordt een anekdote verteld waarin een dorp, dat eeuwenlang in vrede leefde, door het kwaad wordt bezocht. De inwoners worden voor het eerst geconfronteerd met de realiteit van morele keuzes en het kwaad dat zich in hun eigen harten verbergt.

Het geheel kent ook een liederlijk gedicht dat de vrije wil bezingt als een machtig, grillig en ongrijpbaar fenomeen, terwijl het kwaad zich als een schaduw blijft bewegen in de marge van de menselijke keuzes. Vrije wil en kwaad worden gepresenteerd als onafscheidelijke danspartners in de complexe symfonie van het menselijk bestaan.

• Jean-Pascal Salomez
• september 28, 2024
• 1 minute Read

Geraag Langs de Waterkant

Het filosofische debat over vrije wil en de noodzaak van kwaad is al eeuwenlang een centraal onderwerp in zowel de filosofie als de theologie. Het kernidee is dat echte keuzevrijheid alleen mogelijk is als individuen in staat zijn om zowel goed als kwaad te kiezen. Dit maakt morele verantwoordelijkheid mogelijk, aangezien moraliteit veronderstelt dat mensen bewust kunnen kiezen tussen tegengestelde opties.

Voorstanders van dit standpunt, zoals Augustinus en Thomas van Aquino, stellen dat zonder de mogelijkheid om kwaad te doen, er geen ware vrije wil bestaat. Het overwinnen van verleidingen en het weerstaan van kwaad wordt ook gezien als essentieel voor morele groei en de ontwikkeling van deugd.

In de theologie wordt dit argument vaak gebruikt om de aanwezigheid van kwaad in een door God geschapen wereld te verklaren. Het bestaan van vrije wil, inclusief de keuze om kwaad te doen, wordt gezien als noodzakelijk om ware liefde en goedheid te laten ontstaan.

Critici van dit standpunt, zoals John Stuart Mill en David Hume, wijzen echter op het bestaan van excessief kwaad, zoals genocide en natuurrampen, die moeilijk te verzoenen zijn met dit argument. Sommigen, zoals compatibilisten, betogen dat vrije wil ook zonder de noodzaak van kwaad kan bestaan, zolang mensen bewuste en betekenisvolle keuzes maken.

Het debat blijft een complex en intrigerend filosofisch vraagstuk, dat fundamentele aspecten van moraliteit, verantwoordelijkheid en de menselijke conditie raakt.

• Jean-Pascal Salomez
• Anarchie
• DaDa
• augustus 16, 2024
• 5 minutes Read

Flurkastisch Epos van de Dolle Neus

Het verhaal van Flurk, de “Flurk der Flurken”, is een anarchistisch avontuur dat de absurditeit van de democratie en de maatschappij aan de kaak stelt. Flurk is een iconoclast met een snor als vlag en een neus die hij symbolisch gebruikt om de controle en macht van de samenleving te ontwrichten. Zijn missie, genaamd “De Grote Neuzentrek”, is een daad van verzet tegen de illusie van democratie, waarin mensen denken dat ze vrij zijn door te stemmen en de wetten te volgen. Voor Flurk is democratie niets meer dan een ketting die de mensheid gevangen houdt, met de macht in handen van een onzichtbare elite.

Flurk’s anarchistische filosofie draait om het doorbreken van deze illusies en het terugnemen van de individuele vrijheid door chaos en orde los te laten. Terwijl hij door de wereld trekt en neus na neus trekt, beseft hij dat hij zelf de belichaming van de chaos is. De werkelijke revolutie is niet het overwinnen van de orde, maar het omarmen van de waanzin die inherent is aan het bestaan.

Het verhaal eindigt met een dadaïstisch lied waarin Flurk’s anarchistische boodschap bezongen wordt: de vrijheid ligt in het vernietigen van de structuren die ons beperken, niet in het kiezen van leiders. In een wereld zonder regels, zonder democratie, vindt hij de ware vrijheid in anarchie en chaos.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• Oorlog
• juli 23, 2024
• 2 minutes Read

Zunnebeke: Gedicht van Slyk en Dada

Het gedicht is een evocatieve reflectie op de gruwelen van oorlog, specifiek gericht op de Eerste Wereldoorlog en de beruchte Slag bij Passendale, die plaatsvond in de regio Zonnebeke, België. Het gedicht mengt surrealistische en dadaïstische elementen om de chaos, het lijden en de verwoesting van de oorlog weer te geven.

De eerste strofen beschrijven het landschap van Zonnebeke, waar modder, bloed en poppies symbool staan voor de tragische schoonheid van een plek getekend door geweld. De schaduwen van Zonnebeke dansen over velden van rusteloze herinnering, wat de blijvende impact van de oorlog op de geest van de overlevenden benadrukt.

De introductie van dadaïstische elementen, zoals gaswolken en soldaten met maskers, schetst een surrealistisch beeld van de oorlog als een groteske voorstelling. Dit wordt versterkt door beelden van klinkers die schreeuwen naar de maan en klokken die huilen in ruïnes, wat de waanzin en de surrealiteit van het conflict benadrukt.

De referenties aan Passendale en poppies (klaprozen) roepen de herinnering op aan de talloze soldaten die stierven in de modderige slagvelden, met de rode bloemen als symbolen van zowel bloedvergieten als hoop op herstel. De beelden van een wereld waarin het leven langzaam zijn kleur herwint, suggereren een moeizaam proces van wederopbouw en verzoening.

De dadaïstische invloeden komen opnieuw naar voren in de beschrijvingen van de chaos, de dans van niet-zijn en de fragmentarische, grillige aard van de tijd en herinnering. Het gedicht eindigt met een erkenning van de blijvende impact van Zonnebeke, een plaats waar oorlog en vrede, pijn en vreugde, verweven zijn in een complexe, voortdurende dynamiek.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• juli 22, 2024
• 1 minute Read

Gedicht voor het Plagiaat ras

Kunstenaars zijn vaak vergeleken met apen en papegaaien, vooral als het gaat om plagiaat. Ze nemen ideeën over, herhalen woorden en creëren zo een echo van wat eerder is gedaan. Dit concept benadrukt het idee dat originaliteit in de kunstwereld soms een illusie is, een farce. Veel kunstenaars bouwen voort op het werk van anderen, en dit proces van lenen en herhalen is diepgeworteld in de creatieve wereld.

In de dadaïstische traditie wordt dit fenomeen gevierd en bekritiseerd tegelijk. Dadaïsten spelen met de chaos en herhaling, en zien de kunst van het plagiaat als een manier om de conventies uit te dagen. Ze breken vormen, vervormen lijnen en schreeuwen hun boodschap de wereld in, waarbij ze de grens tussen origineel en kopie vervagen.

Plagiaat wordt in dit licht gezien als een schreeuw zonder schroom, een herhaling die een nieuw licht werpt op oude ideeën. De wereld van de kunst wordt zo een spiegelzaal, waarin alles een echo is van iets dat eerder is geweest. Oorsprong en origineel worden betwist, en de creatie van kunst wordt een eindeloze herhaling, een dans van ideeën door de tijd.

Dit idee roept vragen op over de aard van creativiteit en de waarde van originaliteit. Als alles een herhaling is, wat betekent het dan om een kunstenaar te zijn? Door dit concept te omarmen, nodigen kunstenaars ons uit om de schoonheid en betekenis te vinden in de echo’s van het verleden, en om de voortdurende stroom van inspiratie te zien als een bron van oneindige mogelijkheden.