Vermoeiend hart.
Dit gedicht van Jean Pascal Salomez is een persoonlijke reflectie over de rol van vaders in het leven en hoe ze soms over het hoofd worden gezien. Het begint met het vermelden van Venus van Pescara en groeit met liefde. Het doel van jaren was kwetsbaar en het was soms moeilijk, maar toch werd er rust gevonden in de familie. Er wordt gesproken over het ouder worden van de vader, maar zijn accent en handen spreken nog steeds echt. Het gedicht eindigt met een vraag aan zijn vader over wat er zou gebeuren als hij er niet meer was.
Lees MeerViva! Ik faal.
Het gedicht lijkt te gaan over het omarmen van de eigen falen en het omarmen van de schaamtevolle delen van onszelf die we vaak proberen te onderdrukken. De stem die schalt “Je moet je leven veranderen” lijkt te suggereren dat we ons leven moeten veranderen om onze ware aard te omarmen en te accepteren wie we zijn, inclusief onze perversiteiten en onvolkomenheden. Het gedicht lijkt ook te suggereren dat we deze aspecten van onszelf moeten omarmen door er woorden aan vuil te maken en ze te erkennen in plaats van ze te blijven onderdrukken.
Lees MeerDe Dansende Neus van de Gele Bananenboom
Dit dadaïstische gedicht is een surrealistische reis door een bizar landschap, waarin de zintuigen worden overspoeld door absurde beelden en taal. De dansende neus van de gele bananenboom is het centrale beeld van het gedicht, dat de lezer meeneemt op een vreemde en onvoorspelbare reis.
In dit gedicht wordt de zinloosheid gevierd en het absurde omarmd. Het lijkt alsof er geen enkele coherentie is tussen de woorden, maar toch vloeien ze samen tot een surrealistisch geheel. Het gedicht roept op tot het loslaten van onze behoefte aan logica en betekenis, en het omarmen van de chaos en het onvoorspelbare.
Lees MeerFak!
Dit gedicht beschrijft de wanhoop van iemand die gestrand is en zichzelf vergelijkt met een plant. De persoon is nieuwsgierig en wil graag blijven leven, maar voelt zich gevangen in zijn huidige situatie. In zijn dromen kan hij gelukkig alles, maar wanneer hij wakker wordt, worden de herinneringen en kleine dingen die spreken hem teveel en stroomt hij over van emotie.
Lees MeerOver maatschappelijke vorming
Een duidelijke oproep dus tot rebellie onder de jeugd die een toekomst wacht in een maatschappij waar het egoïsme hoogtij viert. M.a.w. loont criminaliteit het meest. Maar let wel, criminaliteit loont ook de staatskas. Wanneer er veel geschoten en geroofd wordt zul je als crimineel ook regelmatig opgepakt worden. Op deze wijze kan de staatskas dus flink gespekt worden waardoor ook de mayors en hun steden hiervan kunnen profiteren.
Lees MeerEen Dans van Reflecties
**Titel: Een Dans van Reflecties – Samenvatting**
In de betoverende schemer van tijd en ruimte ontvouwt zich een poëtische reis in het gedicht. De nacht fungeert als het doek waarop de ziel haar weg vindt, omgeven door zachte cadansen van gedachten en dromen. De maan schildert verhalen op het nachtelijke doek, terwijl sterren geheimen fluisteren van liefde, verlies en het doorstaan van het leven. In de tuin van herinneringen bloeien betekenisvolle zinnen als bloemen, terwijl de wind melodieën van verlangen draagt. Het gedicht nodigt uit om te dwalen door de spiegels van de ziel, waar de tijd een kronkelig pad van vreugde en spijt weerspiegelt. De dans van reflecties brengt betekenis in elk moment, terwijl woorden als vlinders dansen in de stilte van de nacht, en poëzie haar weg vindt als een eeuwige aanwezigheid.
Lees Meer