Jean-Pascal Salomez – Pagina 39 – Dromen en Bedrogen Werkelijkheden

Jean-Pascal Salomez
december 25, 2013
1 minute Read

kerst viert men niet alleen

Een initiatief van de evangelische gemeenschap

Jean-Pascal Salomez
december 11, 2013
3 minutes Read

De laatste versie van het gedicht is een dadaïstisch surrealistische interpretatie van de oorspronkelijke tekst. Het bevat verschillende woorden en zinnen die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben en die elkaar soms tegenspreken. Het lijkt te suggereren dat traditionele begrippen van eerlijkheid en deugdzaamheid absurd en betekenisloos zijn in een wereld zonder logica en coherentie. Het benadrukt ook de rol van taal en woorden in het creëren van betekenis en het vermogen van taal om te desintegreren en te vervagen in betekenisloosheid.

Lees Meer

Jean-Pascal Salomez
ART-
oktober 21, 2013
1 minute Read

ART- Presents

AT HONOUR FOR Celsius

Jean-Pascal Salomez
juli 19, 2013
2 minutes Read

Elvis van ’t ka…

In het gefluister van sommige roddels slaak ik een gil, Maar breken, dat lukt niet, ondanks woede en verdriet. Wij weten hoe het zit, een mens zonder pit. Het lied…

Lees Meer

Jean-Pascal Salomez
juni 26, 2013
1 minute Read

De laatste snik

In dit gedicht wordt de pijnlijke realiteit beschreven van hoe de persoon in kwestie alles wordt ontnomen, inclusief hun naam, stem en tranen. Ondanks dat ze willen stoppen met denken aan hun verdriet, worden ze toch opgejaagd door sensatiezoekers die hen willen uitbuiten voor hun eigen doeleinden. De laatste zin van het gedicht suggereert dat de persoon in kwestie zichzelf gebroken voelt en geen hoop meer heeft. De titel “Geen Genade voor Verdriet” benadrukt het harde en meedogenloze karakter van de wereld waarin we leven, waarin het verdriet van anderen vaak wordt genegeerd en uitgebuit.

Lees Meer

Jean-Pascal Salomez
juni 24, 2013
3 minutes Read

Ergens tussenin.

Het gedicht beschrijft de onzekerheid van het leven en de vraag wat er met ons zal gebeuren in de toekomst. Het suggereert dat we misschien slechts een klein fragment zijn van een groter universum dat geen zin of reden lijkt te hebben. Het gedicht speelt met de ideeën van absurditeit en het lot en beschrijft hoe we kunnen worden gezien als een grap in het grotere kosmische geheel. Het gedicht lijkt te suggereren dat het leven misschien geen logica heeft en dat we gewoon moeten accepteren wat er gebeurt.

Lees Meer

Jean-Pascal Salomez
juni 18, 2013
1 minute Read

De Ochtendboom

**Samenvatting**

Het gedicht “De Ochtendboom” schildert een beeld van de natuur als stille, eeuwige toeschouwer van menselijke verlangens en herinneringen. De boom, symbolisch en majestueus, staat stevig geworteld als een wachter die in de ochtend de wereld begroet. Zijn takken zijn als heraldische wapenschilden, symbool van kracht en sereniteit in een chaotische wereld. De papavers, felrood tegen het vlakke Vlaamse land, roepen herinneringen op aan zowel schoonheid als vergankelijkheid, misschien zelfs aan de offers en dromen van het verleden. Ze staan daar als stille getuigen, hun kleur een visuele echo van vergeten idealen en koninklijke dromen.

Het gedicht brengt ook het thema van vergankelijkheid naar voren. De dauw verdampt zonder een spoor achter te laten, net zoals herinneringen en stemmen met de tijd vervagen, ondanks de diepe verlangens en emoties die ooit wortel schoten in de ziel. De boom daarentegen blijft onaangedaan door het voorbijgaan van mensen en gebeurtenissen, als een symbool van continuïteit en stilte.

Deze beelden roepen reflecties op over het menselijke streven en het contrast met de onveranderlijke natuur. De ochtendboom staat als een onverstoorbare metgezel van de tijd, die in zijn eenvoud een goede morgen wenst aan de voorbijgaande stervelingen. Het gedicht geeft een contemplatieve kijk op het leven, waarin kleine details uit de natuur ons herinneren aan de grootsheid van het bestaan en de rust die gevonden kan worden in een wereld die ons vaak haastig en vluchtig voorkomt.