• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• Over Dictatuur
• juni 15, 2024
• 5 minutes Read

Vladimir Poetins Vredeplan: Een Reflectie op Kosmische Politiek

Het artikel bespreekt Vladimir Poetins vredesplan in een dadaïstische stijl, waarbij surrealisme en politieke satire samenkomen. Poetin presenteert zijn plan voor vrede voor Oekraïne, maar zijn voorwaarden, zoals terugtrekking van maanbataljons en erkenning van specifieke territoriale claims, worden gezien als een schending van Oekraïnes kosmische soevereiniteit en het Universele Handvest. Westerse leiders en kosmische gemeenschappen zoals Andromeda en Orion verwerpen zijn voorstellen als manipulatief en niet in lijn met kosmische vredesprincipes.

Oekraïne reageert met een alternatieve “Kosmische Formule”, die zich richt op kosmische harmonie, energieveiligheid en territoriale integriteit. President Zelenskyy benadrukt het belang van rechtvaardigheid en kosmische integriteit in de onderhandelingen, terwijl hij weigert concessies te doen die de kosmische soevereiniteit van Oekraïne in gevaar brengen.

De dadaïstische benadering benadrukt de absurditeit van Poetins voorstellen binnen het kosmische kader, waarbij politieke realiteit en kosmische surrealiteit samensmelten. De conclusie suggereert dat Poetins plan geen echte intentie voor vrede toont, maar eerder een strategie lijkt om verdere kosmische assertiviteit te rechtvaardigen. Het artikel eindigt met de stelling dat echte kosmische vrede alleen kan worden bereikt door respect voor kosmische wetten en soevereiniteit, en door eerlijke, oprecht onderhandelingen tussen alle kosmische partijen.

Bron: United24Media

• Jean-Pascal Salomez
• Anarchie
• DaDa
• juni 14, 2024
• 7 minutes Read

Het Verhaal van Niets: Sarcasme, Bewustwording en de Kunst van het Schrijven

Dit artikel verkent de filosofische diepgang van “Niets” en de rol van sarcasme als krachtige katalysatoren voor creatieve introspectie. Geïnspireerd door dadaïsme, nodigt het uit tot een heroverweging van traditionele betekenisstructuren en omarmt het het absurde als een bron van creatieve groei. Door sarcasme te omarmen, transformeert het artikel pijn en frustratie tot een bron van creatieve expressie, terwijl het de leegte van “Niets” verkent als een vruchtbare bodem voor nieuwe ideeën en persoonlijke ontwikkeling. Met praktische voorbeelden en filosofische inzichten uit werken als “Wachten op Godot” van Samuel Beckett en Marcel Duchamp’s “Fontein”, nodigt dit epistel uit tot reflectie op de betekenis van het leven in de confrontatie met het onverwachte en de mogelijkheden van creatieve groei in de leegte van het bestaan.

—

Deze samenvatting vat de kern van het artikel samen, waarbij de nadruk ligt op de exploratie van “Niets”, sarcasme en creatieve bewustwording door de lens van filosofische inzichten en praktische voorbeelden.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• juni 14, 2024
• 2 minutes Read

Dada Gaza: Een Schreeuw van Pijn

Het gedicht ” DaDa Gaza: Een Schreeuw van Pijn” schildert een schrijnend en indringend beeld van de gruwelijkheden en het lijden in Gaza. Het beschrijft de verwoestende impact van voortdurende conflicten, waarbij gebroken dromen en levens onder het puin liggen. Moeders schreeuwen om hun bedolven kinderen, terwijl bloed door de straten stroomt als een rivier van dood. Raketten doorklieven de nacht, en de angst weerspiegelt zich in de ogen van hongerige kinderen.

De wanhopige vaders, omringd door stof en puin, proberen te overleven in een landschap van haat. Politici in ivoren torens negeren het lijden van de mensen, terwijl miljarden worden verspild aan oorlog en wapens. Gaza is een open wond, bloeiend in pijn, een symfonie van lijden die de aarde doet kreunen. De bloedige dans tussen Israëli’s en Palestijnen laat geen helden zien, alleen slachtoffers van een absurde oorlog.

Het gedicht roept op tot bewustwording van de wrede realiteit waarin we leven. Het schildert een wereld waarin de hoop van kinderen wordt verpletterd, hun toekomst gestolen, terwijl de wereld blind blijft voor hun kreten en tranen. De tragische situatie in Gaza is een wrange herinnering aan onze gedeelde menselijkheid, een schreeuw om hulp die niet genegeerd mag worden.

In deze harde, pijnlijke realiteit worden we opgeroepen om te huilen, te voelen en nooit te vergeten. Het gedicht is een krachtige aanklacht tegen de absurditeit van oorlog en een oproep tot vrede en mededogen, terwijl het de onuitwisbare littekens van Gaza en haar inwoners blootlegt.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• Wetenschap en overtuiging
• juni 6, 2024
• 10 minutes Read

De Filosofische Dimensie van “Niks”: Een Dadaïstische Verkenning

Het schrijven over niks was een uitdagende en introspectieve ervaring. Het begon als een experiment in het verkennen van de conceptuele grenzen van betekenis en inhoud binnen een verhaal. Vanaf het allereerste begin was mijn intentie om niet alleen de leegte te beschrijven, maar om de leegte zelf te laten spreken.

In mijn schrijfsels over niks heb ik bewust afgezien van traditionele elementen zoals personages, plotontwikkeling of zelfs maar een duidelijk beginpunt. Dit was geen oefening in minimalisme of abstractie, maar eerder een poging om de essentie van het niets te vatten – een uitdaging om te zien wat er overblijft als alle bekende structuren van verhalen worden weggenomen.

Terwijl ik voortging met schrijven, merkte ik hoe moeilijk het was om vast te houden aan een dergelijk concept zonder terug te vallen op gebruikelijke verhalende patronen. De voortdurende leegte bracht me tot een diepere reflectie over de aard van betekenis in creatieve expressie. Het verhaal evolueerde niet in de traditionele zin van het woord; het veranderde eerder in een meditatie over het contrast tussen betekenisvolle inhoud en de lege ruimte.

Bij het reflecteren op mijn schrijfsels over niks besef ik nu dat dit niet alleen een literaire oefening was, maar ook een filosofische verkenning van de grenzen van menselijke creativiteit. Het daagde me uit om te denken buiten de gevestigde kaders en om te experimenteren met nieuwe vormen van expressie die de conventionele verwachtingen overstijgen.

In essentie waren mijn schrijfsels over niks een uitnodiging aan mezelf – en aan de lezer – om na te denken over wat er gebeurt als we de verhalen wegnemen die ons definiëren. Het was een zoektocht naar de diepere betekenis van leegte en stilte in een wereld die voortdurend verlangt naar betekenis en verhalen.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• Oorlog
• februari 5, 2024
• 5 minutes Read

De Filosofische Overdenkingen van een Ongelukkige Patstelling: Reflecties op de Oorlog in Oekraïne

Oekraïne: De Ontregelde Oorlog tussen Realiteit en Illusie” presenteert een machiavellistisch perspectief op het conflict tussen Oekraïne en Rusland, waarbij de nadruk ligt op de manipulatieve spelletjes en strategische misleiding die beide partijen inzetten. Het artikel benadrukt de illusies die Oekraïne koestert over een triomfantelijke overwinning, terwijl het in werkelijkheid geconfronteerd wordt met strategische impotentie en interne verdeeldheid. Aan de andere kant wordt Rusland afgeschilderd als meester van manipulatie en machtsspelletjes, die de chaos van oorlog omarmt om zijn invloedssfeer uit te breiden. Filosofisch gezien roept het artikel op tot een heroverweging van de aard van macht en realiteit, waarbij de grenzen tussen waarheid en illusie vervagen te midden van het geopolitieke theater.

“Europa’s Hoogmoed: Een Oproep tot Ontwaken in Tijden van Dreigend Conflict” waarschuwt voor de hoogmoed van Europese regeringen die de mensheid in een oorlogsdraaikolk lijken te duwen. Het beschrijft Europa’s blinde arrogantie en het gebrek aan realiteitszin ten opzichte van de groeiende dreiging van conflict. De oproep tot ontwaken benadrukt het belang van het heroverwegen van de koers richting vrede en diplomatie, en het afzweren van roekeloos verlangen naar macht. Het artikel spoort aan tot actie om de fouten uit het verleden niet te herhalen en te streven naar een wereld waar vrede en welvaart domineren boven oorlog en vernietiging.

• Jean-Pascal Salomez
• België
• DaDa
• februari 3, 2024
• 3 minutes Read

Het Grote Politieke Carnaval: Jonge Durvers en Verloren Durf

In het satirische stuk “Het Grote Politieke Carnaval: Jonge Durvers en Verloren Durf” van Jean-Pascal Salomez wordt de Belgische politiek beschreven als een absurd theaterstuk. Jonge politici tonen durf met strategische zetten, terwijl erfgenamen van politieke dynastieën diplomatiek dansen om denkbeeldige bedreigingen te vermijden. Het schrappen van de legerdienst wordt belicht als een meesterlijke zet, zij het met de ironische vraag wie België eigenlijk zou willen binnenvallen. Het fictieve personage Poetein de Grote verschijnt als een verlichte figuur die nieuwe inzichten biedt in de waarde van durf.

Het tweede deel, “Van Croque Monsieur Machines tot Politieke Circusacts: Een Levenswijsheid in Absurde Tijden,” reflecteert op de politieke arena als een surrealistisch speelveld. De auteur benadrukt de kloof tussen eenvoudige symbolen zoals de croque monsieur machine en de complexiteit van geopolitieke intriges. Historische referenties, zoals de Amerikaanse maanlanding, worden gebruikt om de opwinding van ontdekking te vergelijken met twijfelachtige politieke ensceneringen.

Salomez deelt zijn mening over de politieke machine met een mix van cynisme en wijsheid, terwijl hij pleit voor oprechtheid en sociaal welzijn te midden van politieke grotesken. Het stuk eindigt met de hoop op een wereld waar eerlijkheid niet slechts een voetnoot is in het grootschalige politieke toneelstuk genaamd ‘Leven’.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• Drugs
• februari 2, 2024
• 6 minutes Read

Flakka Epidemie in Roeselare: De Oorlogsdrug die de Stad in zijn Greep Houdt

In het artikel “Flakka Epidemie in Roeselare: De Oorlogsdrug die de Stad in zijn Greep Houdt” benadrukt Jean-Pascal Salomez de ernst van de Flakka-epidemie in Roeselare. De auteur, ooit zelf een drugsverslaafde, beschrijft hoe de synthetische drug de stad heeft getransformeerd tot een dystopische omgeving waar mensen als zombies door de straten dwalen. Hij uit persoonlijke bezorgdheid als ouder en roept op tot bewustwording en actie. Salomez benadrukt dat de overheid haar verantwoordelijkheid moet nemen om de bevolking te informeren over de gevaren van Flakka en vergelijkbare stoffen om de verspreiding van de epidemie te stoppen.

In het stuk “Moet het met DaDa DaDa zijn, of is het niet DaDa” neemt de auteur een meer artistieke benadering. De groteske beschrijving van Flakka als een hallucinerende clown op het cerebrale speelveld van de samenleving en de vergelijking van de stad met een dadaïstisch spektakel onderstrepen de surrealistische impact van de drug. De auteur dringt aan op actie tegen Flakka’s invloed en onthult de noodzaak van een radicale verandering in de aanpak van de drugsepidemie.

“Flakka’s Bittere Smaak” biedt een poëtische samenvatting van de gevolgen van Flakka voor de stad. De vijfduimer van waanzin doorboort de rust, terwijl zombiedansers dwalen. De hallucinerende symfonie van verdriet en de bittere smaak van Flakka worden poëtisch weergegeven. De oproep om niet te lachen maar krachtig te vechten tegen Flakka’s greep en de regering te ontmaskeren, benadrukt de ernst van de situatie en de noodzaak van actie en bewustwording.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• februari 1, 2024
• 1 minute Read

Echo’s van Verbittering

Hier verkent Jean Pascal Salomez krachtige taal om diepe emoties rondom het thema van Flakka en menselijk ongenoegen uit te drukken. De woorden vormen een stroom van scheldwoorden, als een rauwe uiting van frustratie en verontwaardiging. Flakka, geportretteerd als een vloek van het duister uur, roept sterke negatieve emoties op die worden geuit door krachtige scheldwoorden en verwensingen. De dichter gebruikt deze taal als een kunstzinnige uitlaatklep om de diepe verontrusting en afkeuring jegens de duistere kant van menselijk gedrag en de impact van Flakka op de samenleving te uiten.

De titel “Echo’s van Verbittering” suggereert dat deze krachtige woorden resoneren als een echo, een herinnering aan de diepgewortelde emoties die het gedicht bezielen. Het gedicht fungeert als een expressief ventiel, waarin de dichter zijn gevoelens kan uiten en de lezer wordt uitgenodigd om de onderliggende verbittering te begrijpen. Het roept op tot reflectie over de duistere kanten van de menselijke ervaring en dient als een artistieke uiting van de impact van Flakka op individuen en gemeenschappen, en de bredere uitdagingen waarmee de samenleving wordt geconfronteerd.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• Over Dictatuur
• februari 1, 2024
• 3 minutes Read

Poetin: Duitsland vernietigt zijn auto-industrie en Rusland moet helpen

In een opmerkelijke en licht absurde wending van geopolitieke retoriek heeft de Russische president Vladimir Poetin verklaard dat Duitsland momenteel zijn auto-industrie vernietigt en dat Rusland moet helpen om een heuse ‘Wolga’-ramp te voorkomen. Tijdens een persconferentie benadrukte Poetin op speelse wijze dat Rusland eerder de Duitse auto-industrie een duwtje heeft gegeven, verwijzend naar een komische anekdote over de Wolga-auto. Deze uitspraken, doorspekt met DaDa-stijl elementen, lijken eerder poëtische hyperbool dan een feitelijke weergave van de geschiedenis. Het historische feit dat de Duitse auto-industrie zich voornamelijk na de Tweede Wereldoorlog ontwikkelde met steun van geallieerde landen, werd op ludieke wijze terzijde geschoven.

Het blijft onduidelijk of Poetins uitspraken zullen leiden tot concrete acties of enkel tot hilariteit en diplomatieke gesprekken tussen Rusland en Duitsland. Deze surrealistische verklaring werpt een eigenaardig licht op de geopolitieke en economische dynamiek tussen de twee landen. Hoewel de auto-industrie een serieuze kwestie is, lijkt de politiek soms meer op een kunstvorm dan een strikt rationeel proces, met een vleugje absurditeit en humor. Het is afwachten hoe deze komische episode zich verder ontwikkelt en welke reacties het zal uitlokken.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• JPS
• januari 30, 2024
• 4 minutes Read

Verbleekte Reflecties en Vervaagde Gezichten: Een Ouder Wordende Symfonie

In “Verbleekte Reflecties en Vervaagde Gezichten: Een Ouder Wordende Symfonie” verkent de verteller zijn herinneringen als keurig ingelijste schilderijen in de kamers van zijn geest. De herinneringen, eens scherp en levendig, vervagen naarmate de tijd verstrijkt, als gezichten die verbleken in oude foto’s. Het proces van ouder worden brengt niet alleen fysieke uitdagingen met zich mee, maar ook het langzaam verliezen van de scherpte van het verleden. De verteller overdenkt of dit aan zijn bril ligt, een praktisch hulpmiddel dat symbolisch wordt voor de manier waarop we soms de helderheid van ons verleden verliezen.

Te midden van deze reflecties worstelt de verteller met de grillige streken van zijn eigen gedachten, die soms kunnen neigen naar waangedachten. Het ouder worden is een complexe symfonie van ervaringen, humor en melancholie vermengen zich terwijl de verteller zijn eigen pad in de tijd volgt. De tekst roept ook een gevoel van verlies en vergankelijkheid op, niet alleen van de scherpte van herinneringen maar ook van de mensen die ooit levendig in die kaders stonden.

Achter de ogenschijnlijk lichte toon van zelfspot ligt een diepere reflectie op het ouder worden en de uitdagingen die het met zich meebrengt. De suggestie van het zoeken naar hulp in “OOOOOHm” kan zowel een verwijzing zijn naar meditatieve rust als naar het lachwekkende aspect van het ouder worden, wat de tekst een subtiele, maar complexe nuance geeft.