Verwelkte Bloemen van Herinnering Vergeten
Natuur en absurditeit komen samen in Jean-Pascal Salomez’s verkenning van Earth Hour 2024 en de verstoorde relatie tussen mens en milieu. Zijn dadaïstische benadering verwerpt conventionele verwachtingen en omarmt het irrationele, waarbij Earth Hour wordt afgeschilderd als een surrealiteitsexperiment en het schip van Theseus als een metafoor voor verandering zonder identiteitsverlies. De natuurlijke omgeving wordt voorgesteld als een kosmische grap, waar bomen zonder wortels groeien en rivieren omhoog stromen als lachende slangen.
In contrast daarmee staat de melancholie van verwoesting in “De Stille Getuige van Vernietiging”, waar Salomez reflecteert op de vernietigende impact van oorlog op landschappen eens vol leven. Door verwelkte bloemen en rookwolken ziet hij een wereld die zowel letterlijk als figuurlijk in brand staat, waarbij hoop schijnt door kleine daden van mededogen en veerkracht van het leven zelf.
Salomez roept op tot introspectie over de menselijke conditie, geworteld in dadaïstische absurditeiten, waarbij hij de grenzen van realiteit en droom vervaagt. Zijn woorden nodigen uit tot een heroverweging van onze rol als “stipjes op deze aardbol”, om de natuur te koesteren en te beschermen met dezelfde passie en verbeeldingskracht die dadaïsme kenmerken.
Lees Meer